Odchów cieląt - sposoby utrzymania, żywienie cieląt i zabiegi pielęgnacyjne
Przedstawiamy popularne rodzaje wygrodzeń i stanowisk dla bydła
Zobacz także
Stanowiska kombiboksowe mają podobną budowę do stanowisk uwięziowych krótkich, ale zwierzęta mogą się swobodnie poruszać po oborze. Krowa leży z głową nad żłobem, a wielkość legowiska wyznaczają barierki boczne i jedna przednia znajdująca się na początku stanowiska zabezpieczająca przed wchodzeniem do żłobu nogami. Wymiary legowisk ustala się indywidualnie dla danej wielkości i rasy krów. Najczęściej stanowisko jest długie na 165-180 cm i szerokie na 110-115 cm.
W chowie bydła można stosować utrzymanie indywidualne lub grupowe w kojcach. Kojce dla cieląt to zamknięty obszar, w którym przebywają cielęta pojone siarą i preparatami mlekozastępczymi do wieku 2-3 miesięcy. Kojec umożliwia indywidualny kontakt i obserwację poszczególnych sztuk oraz zabezpiecza przed przenoszeniem chorób między cielętami. Kojce tego typu są wyposażone w poidło lub wiadro napełniane wodą, kosz na siano i żłób na paszę treściwą.
Kojce porodowe nie są powszechnie stosowane, bo są dość duże, zajmują znaczną część obory i powinny być ścielone słomą i dezynfekowane jak najczęściej. Długość ściany może wynosić minimum 300 cm. W kojcu znajduje się poidło, żłób i dość głęboka warstwa świeżej ściółki. Dzięki takim rozwiązaniom cielę po porodzie może przebywać z matką.
Kojce grupowe służą do utrzymywania krów w podobnym wieku i stanie fizjologicznym, aby zapobiec chorobom metabolicznym i żywić zgodnie z zapotrzebowaniem. Długość kojca powinna umożliwiać jednoczesne korzystanie ze stanowisk paszowych wszystkim zwierzętom jednocześnie. Kojce grupowe najczęściej są grubo ścielone słomą, a zwierzęta kładą się w najbardziej im odpowiadającym miejscu
Obecnie w Polsce stosowane są wszystkie systemy utrzymania i rodzaje stanowisk. Coraz częściej odchodzi się od stanowisk uwięziowych, ponieważ w takich warunkach dobrostan zwierząt jest na wątpliwym poziomie. Najbardziej komfortowym rozwiązaniem dla krów są obory wolnostanowiskowe z dostępem do boksów lub kombiboksów oraz z możliwością korzystania z wybiegów, na których często również są zamontowane stanowiska legowiskowe.
Autor: mgr inż. Dorota Kolasińska
Bibliografia:
- Chów i hodowla zwierząt. Pod redakcją Szulca T., Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Wrocław 2013, ISBN 978-83-7717-151-6, 460-462
- Chów i hodowla bydła. Pod redakcją Pogorzelskiej J., Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Olsztyn 2013, ISBN 978-83-7299-810-1, 48-55
- Chów i hodowla bydła. Reklewski Z., Dymnicki E., Łukasiewicz M., Jezierski T., Fundacja „Rozwój SGGW”, Warszawa1993, 74-76
