Rasy kóz mlecznych, mięsnych i wełnistych - przegląd

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Typ wszechstronnie użytkowy

Kozy użytkowane wielokierunkowo zazwyczaj są przystosowane do lokalnych warunków środowiska. Charakteryzują się średnią wydajnością mleczną i rzeźną. Tego typu ras w Polsce jest najwięcej.

Rasa biała uszlachetniona

Pierwsze źródła informacyjne wskazują, że rasa biała uszlachetniona ma swój początek w województwie opolskim.

Kozy mają białą, krótką sierść, czasami u obu płci występują rogi. Kozły osiągają 60-100 kg masy ciała, kozy od 45 do 65 kg przy wysokości w kłębie 70-80 cm. Posiada smukłą sylwetkę o dobrze umięśnionym zadzie. Głowę z szyją łączy łagodna linia, uszy są średniej wielkości, stojące.

Charakteryzuje się dosyć dobrze rozwiniętym, kulistym wymieniem, podczas 305 dni laktacji może wyprodukować maksymalnie 1200 kg mleka.

Rasa biała uszlachetniona występuje na terenie całego kraju i jest rasą dominującą w pogłowiu polskich kóz.

Rasa barwna uszlachetniona

Rasa ta wywodzi się od rasy barwnej szlachetnej niemieckiej.

Kozy mają czerwono-brązowe umaszczenie, głowa, końce kończyn i pręga na grzebiecie jest czarna. Nie posiadają rogów. Należą do średnich ras, kozły osiągają masę ciała 65-100 kg, a kozy 45-60 kg. Wydajność mleka za 305 dni laktacji jest podobna do rasy białej uszlachetnionej.

Kozy bezrasowe

Występują licznie na terenie całego kraju, pochodzą z krzyżówek różnych ras. Charakteryzują się bardzo dobrymi cechami adaptacyjnymi do lokalnych warunków środowiska. Mają różnorodne umaszczenie i wielkość, dlatego trudno wyodrębnić poszczególne rasy.

W niektórych pozycjach literatury wyróżniane są takie rasy w typie ogólnoużytkowym jak kozy karpackie, sandomierskie i kazimierzowskie.

Typ użytkowy wełnisty

Typ użytkowy wełnisty reprezentuje koza angorska, jest utrzymywana w hodowlach amatorskich. Od tych kóz pozyskuje się wełnę zwaną mohairem. Kozy angorskie posiadają długą, kręconą, białą wełnę o dużym połysku, którą strzyże się dwa razy w roku. Samice i samce mają rogi i obwisłe uszy. Wydajność mleczna jest bardzo niska (70 kg mleka za 305 dni laktacji).

Wyróżnia się również typ użytkowy puchowy, obecnie zaliczany do wełnistego. Do tej grupy należą kozy kaszmirskie. Uzyskuje się od nich około 1,5 kg wełny, która jest wyczesywana, zwana kaszmirem.

Bibliografia:

Rasy zwierząt gospodarskich. Nowicki B., Jasek S., Maciejowski J., Nowakowski P., Pawlina E., Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13263-9, 97-107

Produkcja zwierzęca, Owce, kozy, konie, drób, pszczoły i króliki. Pod redakcją Nałęcz- Tarwackiej T., Hortpress Sp. z o.o., Warszawa 2006, ISBN 83-89211-92-0, 127-129

Chów i hodowla owiec i kóz. Lachowski W., Szewczuk M., Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Szczecinie, Szczecin 2008, ISBN 978-83-7317-047-6, 14-18

Kozy. Poradnik chowu. Tyszka Z.J., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1994, ISBN 83-09-01600-X, 10-23

Kozy. Chów, hodowla i użytkowanie. Nowicki B., Chrzanowska J., Jamroz D., Pawlina E., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, ISBN 83-01-12834-8, 19-25