Ule Dadanta – doskonałe domy dla silnych, pszczelich rodzin!
Rasy pszczół – charakterystyka czterech najpopularniejszych ras w polskiej hodowli
Zobacz także
Pszczoła środkowoeuropejska (Apis mellifera mellifera L.)
Rasa ta obejmuje swoim zasięgiem niziny Europy od Alp, Sudetów i Karpat na południu po południowe krańce Skandynawii na północy. Na południowym zachodzie jej populację ograniczają Pireneje, na wschodzie zaś – Ural. Pszczoła środkowoeuropejska jest większa od pszczoły kraińskiej, cechuje się krępą budową ciała i ciemnym owłosieniem. Długość jej języczka wynosi 5,9-6,3 mm. Zaletę tej rasy stanowi jej duża wytrzymałość na długie i mroźne zimy. Wiosenny rozwój rodzin zaczyna się jednak późno i z tego względu słabo wykorzystują one wczesnowiosenne pożytki. Wydajność miodowa pszczoły środkowoeuropejskiej nie należy do wysokich. Istotną wadą jest przy tym wysoki poziom agresji robotnic, który utrudnia przeprowadzanie przeglądów i miodobrania. Problemów nastręcza też duża wrażliwość rasy na warrozę oraz choroby czerwia.
Pszczoła włoska (Apis mellifera ligustica L.)
Pszczoła włoska pochodzi z Półwyspu Apenińskiego, a w Polsce jest hodowana od pierwszych dziesięcioleci XIX w. Cechuje się dość dużymi rozmiarami i jasnym ubarwieniem, a jej odwłok w charakterystyczne żółto-brązowe pasy jest pokryty szaro-białymi włoskami. Ma języczek o długości 6,3-6,6 mm. Rasa ta osiągnęła dużą popularność w całej Europie ze względu na swoją łagodność i niską rojliwość. Robotnice wychowują duże ilości czerwiu, dzięki czemu rodziny są silne i dobrze znoszą wędrówki. W polskich warunkach pszczoła włoska cechuje się niższą wytrzymałością i wydajnością ze względu na długie zimy i ubogie pożytki. Przedstawiciele rasy zachowują jednak wysoką odporność na choroby i szkodniki nawet w naszym klimacie.
Mieszańce międzyrasowe
Ważną dziedzinę gospodarki pasiecznej stanowią prace hodowlane, które mają na celu selekcjonowania pszczół łagodnych, o niskiej skłonności do rójki i wysokiej zdrowotności, a przy tym cechujących się jak najwyższą wydajnością miodową i woskową. Bardzo pożądanym zjawiskiem, towarzyszącym krzyżowaniu osobników czystych ras i linii, jest heterozja, zwana też wigorem mieszańców. Polega ona na połączeniu zróżnicowanych cech rodziców u potomstwa z pierwszego pokolenia. Wystąpienie heterozji skutkuje zwiększeniem wydajności pszczół nawet o 155-182%. Towarzyszy temu znaczny wzrost żywotności i siły rodziny. I tak pierwsze pokolenie potomstwa pszczoły kaukaskiej i środkowoeuropejskiej cechuje się łatwością wyszukiwania pożytków, niską agresją i rojliwością, dobrym trzymaniem się plastrów i dłuższymi języczkami. Podobne zalety mają mieszańce pszczół kraińskiej i środkowoeuropejskiej.
czytaj dalej...
