Rasy pszczół – charakterystyka czterech najpopularniejszych ras w polskiej hodowli

Zobacz także

Cechy te zaczynają jednak zanikać w drugim pokoleniu, w trzecim natomiast dochodzi już do gwałtownego spadku wydajności, dlatego niekontrolowane wprowadzenie obcego materiału genetycznego do hodowli może poskutkować obniżeniem wartości pogłowia pszczół we wszystkich okolicznych pasiekach. Dodatkowe utrudnienie w pracy hodowlanej stanowi fakt, że obce matki są niechętnie przyjmowane i zazwyczaj szybko giną w cichej wymianie. Ponadto mieszańce międzyrasowe są mniej odporne na nosemozę, a pszczoły po matkach kaukaskich częściej zapadają na zgnilec złośliwy i kiślicę i są bardziej skłonne do rabunków. Słabiej wykorzystują też bardzo wczesne oraz późne pożytki (rzepak, wrzosy i spadź).

Mieszańce międzyliniowe

Krzyżowanie pszczół pochodzących z różnych linii w obrębie jednej rasy jest rozwiązaniem bezpieczniejszym niż stosowanie krzyżowań międzyrasowych. U mieszańców międzyliniowych również występuje zjawisko heterozji, choć osobniki z kolejnych pokoleń cechują się znacznie bardziej wyrównaną wydajnością niż mieszańce międzyrasowe. Długotrwałe kojarzenia w pokrewieństwie mogą jednak przyczynić się do osłabienia siły rodzin, dlatego matki warto unasieniać w innych pasiekach.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Gekeler W., Pszczoły. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014 r., ss. 94-95, 138-139.

Ostrowska W., „Gospodarka pasieczna”, PWRiL, Warszawa 2013 r., s. 218-226.

Szulc T. (red.) „Chów i hodowla zwierząt”, UPW, Warszawa 2005 r., s. 547-548.