Inseminacja trzody chlewnej - jak prawidłowo przeprowadzić zabieg
Różyca świń - choroba trzody chlewnej. Objawy i zwalczanie
Zobacz także
Różycę świń stwierdza się na podstawie objawów klinicznych, zmian pośmiertnych oraz odpowiedzi na leczenie. U pojedynczych sztuk, które nie wykazują charakterystycznych objawów lecz tylko gorączkę i brak apetytu diagnoza może nie być oczywista. Gdy choroba zaczyna dotykać coraz większą grupę zwierząt zazwyczaj daje się zauważyć sztuki z kulawiznami oraz zmianami skórnymi. Obecność romboidalnych, czerwonych obszarów na skórze wraz z towarzysząca, bardzo wysoką gorączką jest jednoznaczna. Można ewentualnie wykonać posiew bakteryjny z krwi, który przy ostrej chorobie wykaże obecnośc E. rhusiopathiae.
Włoskowiec różycy jest wrażliwy na działanie antybiotyków z grupy penicylin. Na podstawie zauważalnie szybkiej poprawy po zastosowaniu leczenia można także utwierdzić się w postawionej diagnozie. Bakterie można zwalczać też niektórymi innymi chemioterapeutykami, jednak ogólnie stwierdza się jej dużą oporność na leczenie. W ostrym przebiegu choroby przy bardzo wysokiej gorączce należy także podać niesteroidowe leki przeciwzapalne. Nieco trudniej zdiagnozować chorobę jeśli występuje przewlekle. Kulawizny ukazują się też przy innych infekcjach. Choroba Glassera czy mykoplazmozy to tylko niektóre ze schorzeń powodujące zmiany w stawach. Zapalenia wsierdzia i rozrosty na zastawkach sercowych są także objawem zakażenia bakterią Streptococcus suis. Zakażenie można potwierdzić poprzez wykonanie posiewu bakteryjnego z pośmiertnie pozyskanych zmienionych narządów, w tym serca. Stwierdzenie zapalenia stawów i zmian pośmiertnych wskazujących na zapalenie wsierdzia sercowego nasuwają podejrzenie różycy.
Leczenie wysokimi dawkami penicylin jest skuteczne tylko w ostrym przebiegu choroby. W przewlekłych przypadkach najekonomiczniejszym wyjściem jest wybrakowanie chorych sztuk, gdyż koszt długotrwałego leczenia będzie wysoki i nie zawsze przyniesie pożądane efekty. Dodatkowo przewlekle chore zwierzęta przyczyniają się do zachorowania innych świń w stadzie.
W zapobieganiu strat wynikających z różycy świń znaczenie mają dostępne szczepienia, zachowanie odpowiednich warunków higieniczno – środowiskowych, brakowanie przewlekle chorych sztuk i przestrzeganie kwarantanny dla zwierząt wprowadzanych do stada. Szczepienia są skuteczną metodą kontrolowania wybuchów choroby. Sztuki wykorzystywane do rozrodu zaleca się szczepić dwa razy do roku. Jedna dawka szczepionki chroni przez okres od 6 do 12 miesięcy.
Bibliografia:
- Z.Pejsak, Choroby świń, Polskie Wydawnictwo Rolnicze, 2002
- Trzoda chlewna, Praca zbiorowa, Wydawnictwo Cid Lines,, 2011
- Z.Pejsak, Ochrona zdrowia świń, Wydawnictwo Rolnicze, 2007
- A.Rekiel,Chów i hodowla trzody chlewnej, Wydawnictwo SGGW, 2005
- A.Rekiel (red.), Chów świń w małym gospodarstwie, Wydawnictwo Multico, 2009
- Z.Gliński, K.Kostro (red.), Choroby zakaźne zwierząt z elementami epidemiologii i zoonoz, Wydawnictwo PWRiL, 2014
