Trujący szczaw polny – kwaskowatym smakiem wabi zwierzęta!
Szczwół plamisty - mroczne oblicze pospolitego chwastu
Zobacz także
Szkodliwość
Pietrasznik plamisty jest rośliną silnie trującą, zawiera alkaloidy: koniinę, koniceinę, konhydrynę, metylokoniinę, flawonoidy oraz niewielkie ilości olejku eterycznego. Wszystkie jego części kryją toksyczne substancje. Jedynie wysuszona roślina jest mniej trująca, choć w okresach chłodów i po deszczach jej toksyczność wzrasta. Obecnie zatrucia wśród ludzi zdarzają się bardzo rzadko. Ich prawdopodobieństwo związane jest z pomyleniem jednorocznej rozety liści szczwołu z pietruszką lub pasternakiem, ponieważ wyraźnie inny jest jedynie zapach tych roślin. Sporadycznie szczwół bywa również mylony z korzeniem chrzanu (roztarty w palcach wydaje nieprzyjemną mysią woń).
Najniebezpieczniejsza substancja ‒ koniina – działa pobudzająco, a następnie porażająco na ośrodki znajdujące się w rdzeniu przedłużonym, czyli: ośrodek oddechowy, ruchowy, naczynioruchowy i sercowy. Zaraz po zjedzeniu szczwołu pojawia się silne pieczenie w ustach, trudności w przełykaniu i osłabianie kończyn dolnych. Dalsze objawy występują już po kilku minutach, a należą do nich: osłabienie, rozszerzone źrenice, światłowstręt, obfity ślinotok, biegunka, utrata wrażliwości na bodźce. Dodatkowo zdarzają się także skurcze, drżenie mięśni i obniżenie temperatury ciała. W końcowym etapie, po spożyciu dawki śmiertelnej, następują porażenie i śmierć z objawami uduszenia przy zachowaniu świadomości i sprawnej pracy serca.
W przypadku zatrucia szczwołem pierwsza pomoc polega na natychmiastowym wywołaniu wymiotów i odwiezieniu chorego do szpitala. W leczeniu klinicznym stosuje się płukanie żołądka, intubowanie, podawanie środków przeczyszczających, absorbujących, pobudzających i wzmacniających. Po zatruciu szczwołem przez dłuższy czas utrzymuje się porażenie lub osłabienie mięśni.
Wypadki zatrucia szczwołem u zwierząt spotykane są rzadko, gdyż wskutek nieprzyjemnego zapachu, który roślina wydziela, zwłaszcza w upalne dni, zwierzęta ją omijają. Niemniej dawka śmiertelna w przypadku koni to ok. 2 kg, u bydła 4,5 kg, a u kaczek 50 g zielonki lub 3 g nasion. Co ciekawe, młode zwierzęta są mniej wrażliwe na trujące właściwości pietrasznika.
czytaj dalej...
