Uprawa cząbru – popularnej rośliny leczniczej o ostrym, pieprzowym smaku

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zbiór

Największą zawartość olejków ziele posiada przed kwitnieniem, które rozpoczyna trwa od lipca do września, stąd zbiór na suszenie przeprowadza się w czerwcu, krótko przed nim. Natomiast ziele cząbra w stanie świeżym zbiera się przez cały okres wegetacji, pamiętając jedynie o tym, by robić to w dni słoneczne. Przy dobrych warunkach atmosferycznych z jednego stanowiska można uzyskać dwa pokosy.

Rośliny ścina się w połowie wysokości, następnie pozostawia cienką warstwą do wysuszenia w zacienionej suszarni naturalnej lub suszarni ogrzewanej, w której przechowuje się go w temperaturze 35-40^o C. Należy pamiętać, że do suszenia nie nadają się pędy z przekwitłymi kwiatami. Gdy surowiec jest tak suchy, że się kruszy, odrzuca się zeschnięte pędy i odsiewa piasek. Tak przygotowany cząber przechowuje się w szczelnych, szklanych pojemnikach, które zapewniają zachowanie właściwego aromatu przez dłuższy czas. Dobrze wysuszony cząber powinien zachować swoją naturalną barwę i po roztarciu wydzielać ostry zapach.

Zastosowanie

Cząber ma duże znaczenie w przetwórstwie i przemyśle spożywczym. Jako przyprawa używane jest zarówno świeże ziele (młode wierzchołki pędów), jak i suszone. To wartościowy dodatek o charakterystycznym ostrym, piekącym smaku, słodkim i silnie korzennym zapachu oraz intensywnie zielonej barwie. Szczególnie polecany jest do potraw mięsnych, wędlin i warzyw, szczególnie strączkowych, którym nadaje pikantny smak. Używa się go do marynat i konserw, wchodzi również w skład pieprzu ziołowego, a nawet może być stosowany jako jego zamiennik. W branży spożywczej ceniony jest również pozyskiwany z cząbru olejek eteryczny. Ważne jest, by dodawać ziele pod koniec przyrządzania potraw, bo podczas dłuższego gotowania traci swoją ostrość.

Niezależnie od walorów smakowych cząber ma też działanie lecznicze, które jest podobne do działania tymianku, rozmarynu czy lebiodki. W domowych warunkach używa się go zazwyczaj w postaci odwaru. Obecnie używany jest jako środek przeciwskurczowy i pobudzający wydzielanie soków żołądkowych. Dzięki zawartości olejków eterycznych, garbników, żywic i śluzów cząber powstrzymuje nadmierną fermentację w jelitach, zaparcia i wzdęcia oraz pobudza trawienie. Dodatkowo niszczy robaczycę przewodu pokarmowego, często więc stosowany jest przeciwko glistom ludzkim. Dodaje się go również do kąpieli aromatycznych dla małych dzieci. Uwaga! Nie powinny go stosować leczniczo kobiety w ciąży i karmiące piersią.

Doskonałe nasiona cząbru kupisz tutaj

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

Bonenberg Krystyna „Rośliny użyteczne człowiekowi”, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1988, s. 66.
Hlava Bohumír, Lánská Dagmar „Rośliny przyprawowe”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, s. 228.
McVicar Jekka „Księga ziół”, wyd. Solis, Warszawa 2006, s. 240-241.
Mikołajczyk Krystyna, Wierzbicki Adam „Zioła”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1987, wydanie II, s. 88-90.
Tyszyńska-Kownacka Danuta „Zioła na działce i w ogródku przydomowym”, Wydawnictwo Watra, Warszawa 1984, s. 33-35.