Uprawa kukurydzy - wyjaśniamy najważniejsze zasady!

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zbiór

W zależności od przeznaczenia kukurydzy, zbiór należy wykonywać w różnym terminie oraz z wykorzystaniem różnych maszyn.

Zbioru kukurydzy na kiszonkę z całych roślin najlepiej wykonywać po uzyskaniu przez rośliny dojrzałości wczesnowoskowej, wtedy rośliny zawierają 28-50% suchej masy. Wczesny zbiór przy dojrzałości mlecznej jest niewskazany, bo sucha masa roślin jest bardzo niska, a w jej składzie dominują łodygi i liście. Do zbioru wykorzystywane są sieczkarki zbierające, które ścinają rośliny, a następnie rozdrabniają je na sieczkę. Zbioru najlepiej dokonywać w III dekadzie września lub I dekadzie października.

W dojrzałości pełnej, przy wilgotności nie przekraczającej 40%, wykonuje się zbiór kukurydzy na ziarno, a najlepszym terminem jest II lub III dekada września. Wykorzystuje się do tego kombajny młócące, które są przystosowane do zbioru kukurydzy lub adaptowane do zbioru kombajny zbożowe, w których zostały zamontowane adaptery do obrywania kolb i liści okrywowych. Zbioru kukurydzy na ziarno można również dokonywać silosokombajnami, które używane są do zbierania roślin na kiszonkę. Zebrane ziarno powinno być jak najszybciej wysuszone po zbiorze.

Zbioru kolb kukurydzy na kiszonkę (CCM) również wykonuje się w pełnej dojrzałości roślin, dzięki czemu uzyskuje się największe plony, które odznaczają się dużą wartością energetyczną oraz zawierają mało włókna. Taka kiszonka może być wykorzystywana do żywienia trzody chlewnej. Należy pamiętać, że w zależności od sposobu zbioru i wykorzystanych maszyn, uzyskany CCM może mieć zróżnicowaną wartość paszową. Najlepszy CCM – zwany CCM I, uzyskuje się z kolb pozbawionych liści okrywowych i rdzenia kolbowego. Powoduje to zmniejszenie zawartości włókna. Kombajn, który ma zebrać CCM I musi być wyposażony w specjalne sita, które umożliwią oddzielenie rdzenia. Jeżeli w skład kiszonki będzie wchodzić ziarno i rdzeń, to wtedy uzyskujemy CCM II, a całe kolby z liśćmi okrywowymi po zakiszaniu dają kiszonkę zwaną CCM III. Taka kiszonka zawiera najwięcej włókna i jest paszą energetyczną, którą można wykorzystywać w żywieniu bydła mlecznego. Niezależnie od rodzaju CCM należy pamiętać, aby przed zakiszeniem dokładnie rozdrobnić kolby.

Autor: mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Artyszak A., Kucińska K., Niemczyk H. 2010. Kukurydza na ziarno. Kukurydza. W: Produkcja roślinna. Cz. II, wyd. REA, Warszawa, str. 72-78, 244-249.

Bereś P. 2014. Monokultura a stonka kukurydziana. Farmer, nr 2, Warszawa, str. 42-49.

Bereś P. i wsp. 2013. Integrowana ochrona kukurydzy. W: Integrowana ochrona upraw rolniczych – zastosowanie integrowanej ochrony. Pod. red. M. Mrówczyńskiego. Tom II, PWRiL, Poznań, str. 83-102.

Dubas A. 2003. Kukurydza. W: Szczegółowa uprawa roślin. Tom I, wyd. II, Wrocław, str. 265-293.

Grzebisz W. 2012. Kukurydza. W: Produkcja roślinna cz. III, Wyd. II, Warszawa, str. 292-314.

Horoszkiewicz–Janka J. i wsp. 2014. Szczegółowy program ochrony roślin przed chwastami. W: Program Ochrony Roślin Rolniczych 2014. Hortpress, Warszawa, str. 264.

Krawczyk R. 2011. Kukurydza bez chwastów. Tygodnik rolniczy, nr 18, Poznań, str. 21-22.

Nuckowaski J., Waligóra R. 2011. Złote kolby na piaskach. Tygodnik rolniczy nr 48, str. 20-21.

Waligóra R., Ślęzak T. 2011. Kukurydziana przyszłość Polski. Tygodnik rolniczy nr 47, str. 20-21.