Uprawa szczawiu - poznaj wymagania i odmiany niezwykle wartościowego warzywa

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Odmiany

Wybierać możemy jedynie spośród dwóch odmian – szczawiu Lyońskiego i Wielkiego Belwilskiego. Obie odmiany zostały wyhodowane we Francji, a różnią się między sobą kształtem, wielkością i zabarwieniem liści. Niestety żadne znane odmiany nie są obecnie wpisane do krajowego rejestru COBORU.

Dlaczego warto uprawiać szczaw?

Warto jeść szczaw, ale w ograniczonych ilościach. Wszystko przez zawarty w liściach kwas szczawiowy, który bardzo dobrze wiąże się z wapniem tworząc nierozpuszczalny związek – szczawian wapnia. Po pierwsze, skądś ten wapń musi być pobrany, czyli z naszych kości, przez co prowadzi do odwapnienia, po drugie, ów nierozpuszczalny związek może uszkodzić nasze nerki, tworząc kamienie nerkowe. Unikać szczawiu powinny osoby chore na artretyzm i reumatyzm oraz cierpiące na kamienie nerkowe, a także małe dzieci.

Powyższe informacje mogły nieco wystraszyć, ale nie ma obaw, jeśli znamy umiar (śmietana i jajko w zupie szczawiowej delikatnie neutralizują działanie kwasu). Ponadto więcej kwasu szczawiowego zawierają suszone liście, ok. 10 razy więcej niż świeże, a w świeżych znajduje się ok 1% tego związku.

Szczaw zawiera mnóstwo makro- i mikroelementów oraz witaminy P, A, C, K, B1 i B2. Posiada szereg zastosowań w ziołolecznictwie – pobudza łaknienie, wzmacnia serce i wątrobę, tamuje krwawienie, a napar z liści stosuje się do płukania ciężko gojących się ran.

A jeśli w naszym ogródku często pojawiają się mszyce, miodówki, czy przędziorki, warto sporządzić wyciąg z korzeni szczawiu, który pomoże w walce z niechcianymi gośćmi.

Ochrona szczawiu

Szczaw nie posiada wielu wrogów, zatem nie potrzebuje szczególnej ochrony. Czasem jego plantacje zasiedlają ślimaki, a korzenie mogą być porażane przez szarą pleść – usuwamy wówczas zniszczone kępy.

Nasiona szczawiu dostępne są tutaj

Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa

Bibliografia:

Bernat A. „ABC ogrodnictwa”, Reader’s Digest, Warszawa 2011 r., s. 199
Grabowska A., Jędrszczyk E., Sękara A. „Odmianoznawstwo roślin warzywnych”, wyd. UR, Kraków 2013 r., s. 114-119
Kołota E., Orłowski M., Biesiada A., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., s. 441-443
Legańska Z., Balcerzak J., „Warzywnictwo”, Hortpress, Warszawa 2000 r., s. 358-360
Page R., Meudec G. „ Abc warzywnictwa – krok po kroku”, Delta W-Z, Warszawa, s. 168-169
Romanowska B. „Żelazne liście” [w:] „Ogrody” nr 9/2006, s. 83
Sikora E. „Ogród warzywny przy domu”, Hortpress, Warszawa 2011 r., s. 143