Uwaga na zarazę ziemniaka – szybko rozwijającą się chorobę wegetacyjną i przechowalniczą!

Zwalczanie chemiczne

Niestety, w przypadku zwalczania zgnilizny ziemniaków nie można obejść się zastosowania środków chemicznych. Przy ich użyciu należy jednak wziąć pod uwagę wiele aspektów takich jak: pogoda, faza wegetacji roślin, rodzaj odmiany i jej wczesność. Zwalczanie chemiczne można podzielić na to ochronne, które wykonujemy jeszcze przed pojawieniem się pierwszych objawów i to, które przeprowadzamy później, w różnym natężeniu, w zależności od warunków pogodowych.

Profilaktycznie w sezonach największego prawdopodobieństwa pojawienia się patogenu, należy opryskiwać uprawy fungicydami. Jednocześnie bardzo ważne w walce z zarazą jest to, by preparat znalazł się na liściu przed spodziewanym atakiem choroby, ponieważ dzięki temu stanowi barierę uniemożliwiającą rozwój patogenu w naziemnej części rośliny.

Zabiegi ochronne należy przeprowadzić w około 50 dni od sadzenia, a pozostałe przez następne 2,5 do trzech miesięcy. Kolejne zabiegi wykonuje się co 7‒10 dni. Dla pełnej ochrony najlepiej zrobić minimum 6 zabiegów w gospodarstwach nastawionych na intensywną produkcję, a w tych ukierunkowanych na jakość i ochronę środowiska od 3 do 5. Przy czym, w obydwu przypadkach, gdy jest duża wilgotność i występują intensywne opady, częstotliwość należy zwiększyć. Przed zarazą należy używać preparatów systemowych, np.: Planet 72 WP, Pretor 550 SC, Tattoo C 750 SC, Ridomil Gold MZ 68 WG, Armetil M 72 WP.

Następny zabieg chemiczny przeprowadza się w 10‒14 dni po pierwszym, tym samym preparatem lub wgłębnym, takim jak: Pyton 60 WG, Tantos 50 WG, Toska 72, 5 WP lub Invader 742 WG. Preparaty wgłębne wnikają do rośliny lokalnie i nie przemieszczają się. Doskonale sprawdzają się przy pełnej wegetacji ziemniaków, bowiem utrzymują zieloność liści i intensywny proces fotosyntezy. Poza tym dobrze zdają egzamin na plantacjach o zwartym łanie oraz przy często powtarzających się opadach deszczu, niemniej zawsze muszą być stosowane naprzemiennie z preparatami kontaktowymi.

Kolejne działanie podejmujemy po 7‒10 dniach od drugiego zabiegu używając preparatów powierzchniowych np.: Altima 500 SC, Agrotalonil 500 SC, Bravo 75 WG, Ranman 400 SC TwinPack, Inter Optimum 72,5 W, Banjo 500 SC, CLIP SuperKontakt 69 WG, Mag 50 WP, Rywal 500 SC. Preparaty powierzchniowe (inaczej kontaktowe) są to środki charakteryzujące się tym, że pozostają na powierzchni liści do 7 dni. Skutecznie niszczą grzyba w pierwszej fazie rozwoju i dlatego mogą być także zastosowane profilaktycznie. Najlepiej skorzystać z takich, które zawierają substancję mankozeb lub chlorotalonil i które dodatkowo chronią także przed drugą groźną chorobą atakująca ziemniaki ‒ alternariozą.

Termin zabiegów chemicznych zwalczających zarazę ustala się na podstawie momentu zwierania się międzyrzędzi odmian bardzo wczesnych, a w uprawie odmian późniejszych po zaobserwowaniu pierwszych plam na liściach. Podczas dużych opadów deszczu dobrze jest wybrać fungicyd systemiczny, ale inny niż zastosowany wcześniej, natomiast wykopane chore bulwy powinny być niszczone lub głęboko zakopywane.

W uprawach ekologicznych jedynymi fungicydami dopuszczonymi przy produkcji są preparaty miedziowe, zawierające siarczan miedzi, tlenek miedzi, wodorotlenek miedzi lub tlenochlorek miedzi. Istnieją jednak limity ograniczające ilość ich stosowania, obecnie wynosi on 6 kg czystej miedzi na hektar. Dopuszczone do produkcji ekologicznej preparaty miedziowe to no.: Nordox 75 WG (zalecana dawka:1 kg/ha) i Cuproxat 345 SC (5 l/ha). Stosowanie środków jest konieczne co 7‒10 dni lub po gwałtownych deszczach, które zmywają preparat z roślin.

 

 

Autor: Helena Kędra

Bibliografia:

Fiedorow Z., Weber Z., „Choroby roślin uprawnych”, wyd. Medix Plus, Poznań 1998 r., s. 72.

Grochowski D., „Zwalczanie zarazy ziemniaka” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 6/2014 r., s. 29.

Kalinowski M., „Na zarazę w pełni wegetacji” [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 25/2013 r., s. 23.

Kalinowski M., „Zaraza przyspiesza” [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 27/2013 r., s. 21.

Kryczyński S., „Choroby roślin w uprawach rolniczych”, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2010 r., s. 54-58.

Hołubowicz-Kliza G., Korbas M., „Rolniczy Atlas Chorób”, wyd. IUNG-PIB, Puławy 2012 r., s. 207.

Paduch-Cichal E., Szyndel M., Schollenberger M. i in. (red.), „Fitopatologia szczegółowa. Choroby roślin ogrodniczych”, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2010 r., s. 120-122.

Robak M., Sobolewski J., Włodarczyk A. i in., „Program Ochrony Roślin Warzywnych 2014”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 15-50.

Szutkowska M., „Efektywna ochrona przed zarazą ziemniaka” [w:] „Raport Rolny”, nr 7/8/2005 r., s. 46-48.

„Zarodniki wędrujące” [w:] „Raport Rolny”, nr 7/8/2006 r., s. 50.

Zdjęcie:

Autor: Howard F. Schwartz; źródło: Wikipedia; licencja: CC BY 3.0.

ZIEMNIAKI JESZ ZAPEWNE BARDZO CZĘSTO, ALE ILE O NICH WIESZ? SPRAWDŹ! [QUIZ]

[1/14] Powszechnie kojarzony szkodnik ziemniaka to:

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki