Uwaga na szczawika żółtego w kukurydzy! Oto porady, jak go zwalczyć
Wilczomlecz obrotny – trujący i trudny do wytępienia chwast
Zobacz także
Zwalczanie
Pielenie międzyrzędzi i bronowanie powinno w dużym stopniu ograniczyć szkodliwy wpływ wilczomlecza obrotnego na rośliny uprawne. W przypadku naprawdę dużego zachwaszczenia, lub gdy rośliny osiągnęły duże rozmiary i przez to zagłuszają uprawę, należy sięgnąć po ochronę chemiczną. Istnieje bardzo wiele herbicydów, zarejestrowanych do oprysków upraw przeciwko wilczomleczowi obrotnemu.
Niestety, do oprysku w ogrodach warzywnych nie mamy dużo możliwości – wilczomlecz jest rośliną bardzo wytrwałą i tylko kilka preparatów ma stuprocentowe działanie. Są to przede wszystkim Kerb 50 WP i Lontrel 300 SL. Pozostałe zarejestrowane herbicydy do stosowania w uprawach ogródkowych są mniej skuteczne, używając ich musimy użyć najwyższej dopuszczalnej dawki i czasami powtórzyć zabieg. Więcej możliwości wyboru mamy w przypadku ziemniaków – tutaj możemy użyć różnych preparatów, zawierających różne substancje czynne, co jest ważne, jeśli musimy powtórzyć zabieg. Zalecane preparaty to: Agria Rimsulfuon 25 WG, Harfur, Mac-Rimsulfuron 25 WG, Miecz 25 WG, Pro-Rimsulfuron 25 WG lub Rima.
Właściwości toksyczne
Sama nazwa wilczomlecza obrotnego brzmi trochę jak ostrzeżenie. „Wilcze” oznacza przecież trujące. Poprzez nazwę, zaczerpniętą z doby staropolskiej, ludowa mądrość i wielowiekowe doświadczenie ostrzegają kolejne pokolenia przed kontaktem z tym trującym chwastem. I słusznie, bo jak wykazały współczesne badania, sok mleczny wilczomlecza zawiera niezwykle trującą substancję – euforbon. Ta biaława wydzielina pojawia się po najmniejszym zranieniu łodygi, a w kontakcie ze skórą powoduje podrażnienie, stany zapalne podobne do oparzeń – pojawiają się pęcherze i owrzodzenia. Przypadkowe zjedzenie rośliny czy to przez ludzi, czy przez zwierzęta gospodarskie, może być katastrofalne w skutkach. Wilczomlecz obrotny powoduje bardzo silne stany zapalne jamy ustnej, przełyku i żołądka, prowadzi do zaburzeń działania połączeń nerwowych i układu krążenia, może trwale uszkodzić wzrok. Przypadki zatrucia u zwierząt gospodarskich zdarzają się rzadko – instynktownie omijają roślinę na pastwisku, najczęściej pojawiają się po jej spożyciu w postaci siana, bowiem wilczomlecz nie traci swoich właściwości nawet po wysuszeniu. Zatrucia ludzi są jeszcze rzadsze, najczęściej dotyczą małych dzieci.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, PWR, Poznań 2014 r., s. 39
Hołubowicz-Kliza G. „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 270
Mowszczowicz J., „Rośliny trujące”, WSiP, Warszawa 1972 r., s. 38
Paradowski A., „Atlas chwastów”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r., s. 196
Robak J., (red.), „Program ochrony roślin warzywnych”, Skierniewice 2013 r., s. 292-294
