Kostrzewa owcza – dobra propozycja na zadarnienie trawników
Życica wielokwiatowa ‒ trawa na międzyplon, pasze i pastwisko!
Zobacz także
Wymagania
W uprawie życica wymaga żyznych gruntów. Sprawą drugorzędna jest typ gleb, ważne jednak, by była systematycznie nawożona i nawadniana. Życica do wzrostu i pełnego rozwoju wymaga azotu, dlatego jeśli chcemy ją uprawiać, powinniśmy zadbać o odpowiednią zasobność podłoża w ten pierwiastek.
Odmian hodowlanych tego gatunku jest wiele, choć wszystkie są dość nietrwałe, zwykle użytkowane przez rok lub dwa lata.
Zwalczanie
W uprawach sadowniczych i niektórych uprawach rolnych, życica jest chwastem rosnącym m.in. wśród rzepaku czy koniczyny. Przy usuwaniu rajgrasu pomocne będą środki chemiczne, np. graminicydy typu: Trophy 768 EC, Perenal 104 EC. Oprócz tego powinno stosować się odpowiedni płodozmian, który będzie skutecznie ograniczał zachwaszczanie pola. Chemiczne środki ochrony roślin najskuteczniej zwalczają życicę we wczesnych fazach rozwoju. Zwłoka lub zaniechanie odchwaszczenia jesiennego znacząco obniży plon.
W przypadku rzepaku, kąkolnica powoduje, że roślina uprawna stara się wyrastać ponad nią, co powoduje słabszy rozwój systemu korzeniowego, znaczne wydłużenie pędów i zbytnie wyniesienie pąków wierzchołkowych. Wówczas rzepak gromadzi mniej suchej masy, staje się słaby i przemarza zimą. Na pozostawionych roślinach rozwijają się choroby, przez co obecna i kolejne plantacje będą bardziej narażone na infekcje i choroby. Zaniedbania i zła ochrona rzepaku, a także innych upraw przed życicą, mogą prowadzić do dużych strat.
W sadach poleca się zastosować herbicydy zwalczające życicę. Niektóre z nich, jak Agrofosat 360 SL i Agro Glyphosat 360 SL, stosuje się przed założeniem sadu, inne zaś już w trakcie uprawy: Glifostar 360 SL, Roundup MAX 680 SG. Można także zastosować preparaty zwalczające ten chwast, które dostosowane są do konkretnych upraw. Na przykład przy plantacji jagód będzie to Kerb 50 WP, a przy uprawie truskawek – Targa Super 05 EC. Właściwymi procedurami, które powinny również zostać wdrożone ze względu na inwazyjność tego gatunku, byłyby: zaniechanie jego hodowli na obszarach chronionych oraz eliminowanie siedlisk ruderalnych na terenach objętych ochroną.
Autor: Helena Kędra
Bibliografia:
Grzegorczyk S. (red.), „Rośliny zbiorowisk trawiastych”, Olsztyn 2010 r., s. 108.
Kozłowski S. (red.), „Trawy. Właściwości, występowanie i wykorzystanie”, Poznań 2012 r., s. 293–295.
Nawara Z., „Rośliny łąkowe”, Warszawa 2006 r., s. 72–73.
Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, Puławy 1987 r., s. 84.
Zdjęcie:
Autor: Rasbak; źródło: Wikipedia; licencja: CC BY-SA 3.0.
