Żywienie cieląt - radzimy, na co zwracać uwagę, wybierając paszę

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Krowy wysokowydajne produkują znacznie większe ilości siary w pierwszym doju po porodzie, przewyższając zapotrzebowanie cieląt. Zdajanie nadmiernej ilości siary po porodzie zabezpiecza hodowców przed stratami innych rodzących się cieląt (w przypadku kiedy siara matki nie nadaje się do podania, lub w przypadku śmierci matki przy porodzie lub niedługo później). Siarę można na długotrwały okres zakonserwować poprzez zamrożenie w temperaturze -18, 120 °C i szybko rozmrozić w razie potrzeby w wodzie o temperaturze poniżej 50°C. W pierwszym dniu życia cielę powinno otrzymać około 5 kg w 5 pojeniach. Od drugiego do szóstego dnia około 6-8 kg w trzech pojeniach.

Pojenie mlekiem lub preparatami mlekozastępczymi

Od szóstego dnia życia do osiągnięcia pełnej dojrzałości przewodu pokarmowego i jego gotowości do przyjmowania jedynie pasz stałych cielęta otrzymują mleko lub jego zamienniki. Na rynku oferuje się wiele firm produkujących preparaty mlekozastępcze. Większość z nich ma podobny skład- białko,laktoza, sole mineralne, tłuszcze zwierzęce i roślinne oraz witaminy. W niektórych można się spotkać z antybiotykami dodanymi w celu zapobieżenia biegunkom i innych schorzeniom układu pokarmowego. Preparaty mlekozastępcze dla cieląt powyżej 30 dnia życia powinny zawierać w swoim składzie mleko w proszku.

Wyliczono, że przez cały okres odchowu jałówek przeznacza się około 250-300 l, a na cieląt opasowych 400-600l. Na samym początku karmienia nie można przekroczyć 7 l preparatu na dzień, skarmianych w dwóch pojeniach. Najlepszym sposobem podawania mleka lub preparatów jego zastępujących to wiaderka ze smoczkiem zawieszone na wysokości 60 cm. Od trzeciego tygodnia życia cielęta powinny mieć swobodny dostęp do wody, ponieważ rozpoczynają już pobierania pasz stałych. Preparat mlekozastępczy powinno się odstawić kiedy zwierzęta zaczynają pobierać 0,8-1,0 kg pasz treściwych około 2-3 miesiąca życia.

Podawanie pasz stałych

Podawanie pasz stałych wspomaga rozwój przedżołądków oraz brodawek żwacza. Rozpoczyna się w drugim tygodniu życia. Do najczęściej podawanych pasz początkowych zalicza się siano łąkowe o różnorodnym składzie botanicznym, gnieciony owies, mieszankę paszy treściwej. Siano jest podawane do woli przez cały okres odchowu jałówek, pasza treściwa do trzeciego miesiąca życia, później rozpoczyna się ograniczanie dawki. Do pasz stałych należy dodawać premiks witaminowy dla cieląt według zaleceń producenta.

Cielęta, które ukończą 2 miesiąc życia mogą mieć urozmaicaną dawkę marchwią, burakami, sianokiszonką lub kiszonką z kukurydzy. Bardzo pozytywnie na rozwój wszystkich układów organizmu wpływa wiosenny i letni wypas cieląt. Badania wykazują również duży wpływ dodatku ziół na zdrowotność cieląt. Pełnią funkcje profilaktyczne, wspomagają procesy trawienne, uodparniają organizm. Od momentu zakończenia zadawania mleka i preparatów zastępczych (około 3 miesiąca życia) do ukończenia 6 miesiąca życia cielęta są przyzwyczajane do pobierania jedynie pasz stałych. Standardowa dawka dla cieląt powyżej 3 m-ca życia to pasza treściwa w ilości 2 kg i pasza objętościowa w postaci zielonek, kiszonek lub sianokiszonek, czasami okopowe do woli.

Przy prawidłowym systemie żywienia jałówki w wieku 4 miesięcy powinny ważyć około 100 kg, a w wieku 6 miesięcy około 150 kg. Przy żywieniu opasów należy stosować konkretny system żywienia dostosowany do uzyskania określonych dziennych przyrostów. Dzienne przyrosty młodego bydła zależą od sposobu żywienia, genotypu, płci, rasy i wielu innych czynników.

Autor: mgr inż. Dorota Kolasińska

Bibliografia:

Żywienie bydła. Mikołajczak J., Wydawnictwo Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2006, ISBN 83-89334-38-0, 109-123
Hodowla i użytkowanie bydła. Pod redakcją Grodzkiego H., Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2002, ISBN 83-7244-277-0, 186-204
Praktyczne porady dla hodowców bydła. Żółkowski J., Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2001, ISBN 83-7244-172-3, 55-56
Siara. Eliksir życia osesków. Szulc T., Zachwieja A., Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 1998, ISBN 83-85582-19-3, 57-64
Metody chowu i hodowli bydła. Pod redakcją Grodzkiego H., Wydawnictwo SGGW. Warszawa 2011, 146
Chów i hodowla bydła. Reklewski Z., Dymnicki E., Łukasiewicz M., Jezierski T., Fundacja „Rozwój SGGW”, Warszawa1993, 74-76