Seler korzeniowy – uprawa w gruncie
Seler jest rośliną dość trudną w uprawie. Jedynie przestrzeganie zasad prawidłowej agrotechniki,
przede wszystkim zaś nawożenia i dolistnego dokarmiania plantacji, a także wzmacniania
naturalnej odporności roślin stwarzają możliwość uzyskania satysfakcjonującego plonu o dobrych
parametrach handlowych. Ogrodnicy dążą do wyprodukowania korzeni o zwartym miąższu, bez
tendencji do gąbczastości lub tworzenia pustych przestrzeni, jasnych, jednobarwnych (bez
rdzawych plam). To priorytety producentów.
W naszych warunkach klimatycznych seler korzeniowy uprawiany jest z rozsady. Jej jakość
determinuje efektywność uprawy. Rozsadę wysadza się stosunkowo późno, zazwyczaj w drugiej
połowie maja, gdyż roślina ta jest wyjątkowo wrażliwa na niską temperaturę, optymalna to 16-
24ºC. Występujące w początkowym okresie wegetacji chłody mogą sprzyjać tworzeniu się
„pośpiechów” – wybijaniu pędów kwiatostanowych. To samo zaburzenie może pojawić się w
okresach deficytu wody lub też w warunkach nadmiernego uwilgotnienia gleby, choć seler
generalnie ma duże wymagania względem niezbędnej do prawidłowego wzrostu i rozwoju wody,
szczególnie po posadzeniu rozsady i w okresie intensywnego wzrostu korzeni, czyli w okresie
letnim. Również źle reaguje na wahania ilości dostępnej wody, które powodują ograniczenie
transpiracji, co prowadzi do zamierania liści sercowych. Dlatego też w uprawie selera standardowo
stosuje się nawadnianie, które ogranicza ryzyko związane z wystąpieniem zaburzeń dotyczących
przepływu wody w roślinie i dysfunkcji związanych z tym zjawiskiem (bierny transport wapnia).
Zbliża się termin sadzenia rozsad. Młode rośliny powinny być wysadzone w wilgotną glebę.
Najlepiej na tę czynność wybrać pochmurny dzień. Głębokość sadzenia powinna być taka, jak
głębokość rozsady. Zbyt płytkie sadzenie sprzyja tworzeniu się korzeni bocznych, a zbyt głębokie
wydłużeniu korzenia spichrzowego.
Z uwagi na dużą wrażliwość na niską temperaturę zaraz po wysadzeniu rozsady stosuje się osłony.
Rośliny selera wymagają okrywania w celu eliminacji ryzyka jarowizacji oraz uszkodzeń
spowodowanych chłodami. W trakcie stosowania osłon w warunkach, gdy temperatura przekroczy
25ºC, rośliny trzeba nawadniać i wietrzyć plantację. Po ustąpieniu niebezpieczeństwa (możliwość
gwałtownego spadku temperatury) należy usunąć osłony.
Zabiegi pielęgnacyjne w trakcie dalszej wegetacji są podobne, jak w uprawach innych warzyw.
Szczególną uwagę warto poświęcić nawożeniu, bo spośród wszystkich korzeniowych seler ma
największe wymagania pokarmowe. Należy je więc optymalnie zaspakajać, mając jednak na
uwadze, że rośliny tego gatunku są wyjątkowo wrażliwe na zasolenie gleby spowodowane
nadmiarem składników pokarmowych.
Rozsada selera po wysadzeniu w pole narażona jest na szereg stresów abiotycznych i biotycznych.
Młodym roślinom zagrażają nie tylko czynniki atmosferyczne, ale także patogeny. Najczęstszym
niebezpieczeństwem w tej uprawie są nicienie glebowe. Aby ograniczyć stres replantacji i
szkodliwość innych czynników stresogennych, warto zastosować innowacyjne rozwiązanie –
zastosować preparaty zawierające w swym składzie mikroorganizmy. Seler i inne warzywa z
rodziny baldaszkowatych bardzo dobrze reagują na zastosowane na tym etapie ich wzrostu
preparaty mikrobiologicznie, szczególnie korzystnie oddziałują na te rośliny grzyby mikoryzowe.
Po zastosowaniu odpowiednio dobranego konsorcjum grzybów saprofitycznych, grzybów
mikoryzowych oraz bakterii i promieniowców, rośliny będą lepiej wykorzystywać składniki
pokarmowe dostarczone z nawożeniem doglebowym, efektywniej będą wykorzystywać zasoby
wody glebowej, a dodatkowo będą bardziej odporne na stres replantacji. Mikroorganizmy zaleca się
włączyć już na etapie produkcji rozsady i kontynuować ich stosowanie później, przed sadzeniem
rozsady i po przyjęciu się roślin. Na stanowiskach opanowanych przez nicienie, warto zastosować
preparaty mikrobiologiczne ograniczające populację różnych gatunków nicieni. Szczególnie
ważnym w uprawie selera jest szpilecznik baldasznik. Występowanie tego nicienia ogranicza jakość
zgrubień i może przyczyniać się do ogromnych strat w plonie selera. Uszkodzenia powodowane
przez tego szkodnika mogą być zasiedlane przez grzyby chorobotwórcze powodujące gnicie
korzeni. Walkę z nicieniami warto rozpocząć już na etapie produkcji rozsady, podlewając rozsadę
roztworem zawierającym odpowiednie szczepy mikroorganizmów i kontynuować ją później, w
czasie przygotowania pola do sadzenia rozsady. W tym terminie pole pod produkcję selerów
możemy opryskać preparatem Bactim Receptor, należy jednak pamiętać o wymieszaniu preparatu z
glebą przy użyciu agregatu. Produkt ten zawiera odpowiednio wyselekcjonowane szczepy grzybów,
bakterii i promieniowców ograniczające szkodliwość nicieni glebowych. Zastosowanie tego
narzędzia skutkuje odpowiednim odżywieniem roślin, wynikającym ze wsparcia systemu
korzeniowego roślin przez grzyby i bakterie.
Seler jest gatunkiem źle tolerującym stresy. Oddziaływanie niekorzystnych warunków
środowiskowych w trakcie uprawy w polu można w pewnym stopniu zredukować wybierając
odpowiednie stanowisko, stosując racjonalne nawożenie i zabiegi uprawowe, wysadzając dobrze
odżywioną i odpowiednio zahartowaną w odpowiedniej fazie rozwojowej rozsadę. Dodatkowo
jednak, dla prawidłowego rozwoju i plonowania selera korzeniowego bardzo ważne jest też
prowadzanie zaraz po wysadzeniu do gruntu odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych,
poprawiających warunki wzrostu roślin w kolejnych fazach rozwojowych. Warto w tym czasie
zastosować biopreparaty, które wspierają rozwój i utrzymują prawidłową kondycję roślin, a przez to
stwarzają producentom możliwość osiągnięcia satysfakcjonujących ilościowo i jakościowo plonów.
Środki zainwestowane w ich zakup przyniosą ewidentne korzyści i w efekcie pozwolą na istotne
podniesienie rentowności produkcji selera korzeniowego.
Anna Rogowska
Informacje o autorze:
