Choroby kapusty - przegląd, objawy i zwalczanie

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Nieprawidłowa uprawa, nawożenie i pielęgnacja, nieodpowiednie czynniki naturalne powodują liczne porażenia przez choroby kapusty. Nie tylko te wywoływane przez czynniki chorobotwórcze, lecz także spowodowane zaburzeniami fizjologicznymi. Brak ochrony skutkuje mniejszym plonem, a nawet utratą roślin.

W ochronie kapusty przed patogenami należy stosować się do zaleceń oraz używać środki podane w aktualnym „Programie ochrony roślin warzywnych”.

Zgorzel siewek kapustnych (czarna nóżka)

Chorobę wywołuje wiele grzybów żyjących w glebie, zwłaszcza Olpidium brassicae, Pythium debaryanum, Rhizoctonia solani oraz grzyby z rodzaju Fusarium i Phytophthora. Porażane są młode rośliny w stadium siewek. Na szyjce korzeniowej pojawiają się ciemne, wodniste plamy, które powodują przewężanie się łodygi. Rośliny więdną i zamierają. Rozwojowi choroby sprzyjają nadmierna wilgotność gleby i powietrza, wysoka temperatura, słabe oświetlenie, gęsty siew i nadmiar azotu.

Aby zapobiegać pojawieniu się czarnej nóżki, należy starannie dobierać miejsce na rozsadnik. Gleba powinna być lekka, przepuszczalna. Przede wszystkim nie należy prowadzić uprawy w miejscu, w którym występowała zgorzel siewek. Ponadto konieczne jest zaprawianie nasion Zaprawą Nasienną T 75 DS./WS (4 g/kg). Najlepiej jest wykonać je tuż przed siewem. Przy produkcji rozsady należy uprzednio termicznie odkazić ziemię inspektową i substraty torfowe. Po pojawieniu się choroby zwalczanie jest bardzo trudne, uciążliwe i częściowe. Porażone rośliny usuwa się i spala.

Kiła kapusty

Wywoływana przez powszechnie występujący grzyb Plasmodiophora brassicae. Poraża kapusty w różnych fazach rozwoju. Porażone siewki zazwyczaj zamierają. U starszych żółkną liście i łatwo więdną, mogą również zamierać lub nie zwijać główek. Po zetknięciu grzyba z korzeniami następuje ich deformacja. Obrastane są niekształtnymi, guzowatymi naroślami. Narośle są początkowo jasne i twarde, później ciemnieją i gniją.

Grzyb może porażać ponad 200 gatunków roślin. Najgroźniejszy jest w uprawie kapustnych i tylko u nich wywołuje kiłę kapusty. Endemicznie występuje na taszniku pospolitym lub gęsiówce piaskowej. Zarodniki potrafią zasiedlać glebę przez 4–5 lat.

By zapobiec chorobie, należy przestrzegać płodozmianu i na polu porażonym przez grzyb nie uprawiać żadnych roślin kapustnych. Ponadto należy niszczyć w otoczeniu pola wszelkie rośliny żywicielskie z tej rodziny. Kiła kapusty częściej i silniej występuje na glebach o kwaśnym odczynie. Przed założeniem uprawy należy więc zastosować wapnowanie. Nasiona zaprawia się jednym z fungicydów. Po wystąpieniu porażenia rośliny powinny być usunięte z pola wraz z korzeniami i okrywającą je glebą. Ziemię i podłoża inspektowe należy termicznie odkażać.

Na 2–3 dni przed siewem lub sadzeniem można zastosować Altima 500 SC (2,0 l/ha) w dawce cieczy roboczej 700 l/ha. Ponadto 2–3 tygodnie przed siewem lub sadzeniem można stosować nawóz azotowo-wapniowy Perlka (700–1000 kg/ha), który ograniczy występowanie innych chorób i chwastów.

Po posadzeniu roślin do gruntu po 10–15 dniach można stosować oprysk profilaktyczny z preparatu Ernia (0,75%, 2,5 l/ha), a po 30–35 kolejny złożony z preparatów Ernia (0,75%, 2,5 l/ha) i Cauli Active Start (2,5 l/ha). Po zaobserwowaniu objawów kiły warto zastosować opryskiwanie środkami Ernia (8 l/ha) i Cauli Active Start (2,5 l/ha). Po 15 dniach zabieg należy powtórzyć.

czytaj dalej...