Naciowa czy korzeniowa? Oto nasz przegląd odmian pietruszki

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

W Polsce uprawia się dwa podgatunki pietruszki – pietruszkę korzeniową oraz pietruszkę naciową. Ta pierwsza ma stosunkowo duże znaczenie gospodarcze. Surowcem pietruszki korzeniowej są korzeń spichrzowy i nać, zaś pietruszki naciowej wyłącznie nać. Najważniejszym składnikiem zawartym w liściach jest witamina C. W olejkach eterycznych (korzeń, liście, rozłupka) znajdują się apiol, mirystycyna oraz pinen odpowiadające za stymulację apetytu i mające działanie moczopędne.

Pietruszka korzeniowa

Odmiany pietruszki korzeniowej charakteryzuje się na podstawie cech korzenia spichrzowego, okresu wegetacji oraz przeznaczenia. Wyróżnia się korzenie krótkie o długości maksymalnej 15 cm, półdługie – 16–25 cm oraz długie – powyżej 26 cm długości. Odmiany półdługie są najchętniej wybierane ze względu na najłatwiejszy zbiór i możliwość przetworzenia. Najpopularniejszym kształtem korzenia jest stożkowaty. Czasem korzeń pietruszki może przybierać kształt cylindryczny.

Cukrowa, Gazela, Halblange, Hamburska, Jagienka, Kaśka, Kinga, Lenka, Ołomuńcka, Roksana, Samba, Sonata, Vistula, Warta to odmiany znajdujące się na liście roślin warzywnych COBORU. Wybierając którąś z nich do uprawy, warto kierować się jej przeznaczeniem, łatwością uprawy, odpornością na choroby oraz na mrozy. Rośliny wczesne charakteryzują się stosunkowo niską mrozoodpornością. Późne można z powodzeniem pozostawić na polu do przezimowania, o ile prognozy nie przewidują ostrych zim. Siewki odmiany Lenka są odporne na porażenia przez grzyby z rodzaju Alternaria i Fusarium. Do uprawy są polecane odmiany Sonata oraz Halblange, które są bardzo plenne, odporne na choroby, a ich korzenie nie rdzewieją i nie pękają.

Tabela 1. Parametry wybranych odmian pietruszki korzeniowej

Odmiana	Wczesność	Długość korzenia (cm)	Kształt korzenia	Przeznaczenie
Cukrowa	wczesna	14-17	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie
Halblange – Brandenburska	późna	19-21	stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przechowywanie
Kinga	średnio późna	do 19	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przetwórstwo, przechowywanie
Lenka	średnio późna	18-23	Stożkowaty	Przechowywanie
Samba	późna	23-25	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przechowywanie
Sonata	późna	23-34	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przechowywanie
Vistula	późna	19-22	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przetwórstwo, przechowywanie
Warta	późna	21-23	Stożkowaty	Bezpośrednie spożycie, przechowywanie

Pietruszka naciowa

Cechy użytkowe pietruszki naciowej, które rozróżniają odmiany, odwołują się do liści. Rozety liściowe mogą być wzniesione, półwzniesione oraz rozpierzchłe. Obecnie coraz częstsze w uprawie są odmiany o karbowanym pokroju naci. Są one mrozoodporne, a ich liście przeznaczane są zazwyczaj do suszenia lub mrożenia. Najważniejszymi cechami przy doborze odmiany są wielkość i masa blaszki liściowej. Liście pietruszki naciowej są bogate w witaminę C (ok. 6-krotnie więcej niż w korzeniu p. korzeniowej) i flawonoidy wpływające na organizm moczopędnie i rozkurczowo. Na liście roślin warzywnych COBORU znajdują się odmiany: Festival 68, Gala, Natalka, Nutka, Pesto.

Korzenie oraz liście obu podgatunków pietruszki wykorzystywane są w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym i przetwórczym. Są one źródłem witamin i olejków. Uprawę pietruszki prowadzi się zazwyczaj na bezpośrednie spożycie, coraz częściej wykorzystywana jest natomiast do produkcji mrożonek, konserw, przetworów dla dzieci oraz suszu.

Szeroki wybór nasion pietruszki do siewu znajdziesz tutaj

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Biesiada A., Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., str. 278

Sikora E., „Ogród warzywny przy domu”, wyd. Hortpress, Warszawa 2011 r., str. 129–130

Skąpski H., Dąbrowska B., „Uprawa warzyw w polu”, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1994 r., str. 216–219

Nawrocki J., „Podatność siewek różnych odmian pietruszki korzeniowej na porażenie przez patogeny grzybowe”, ACTA Agrobotanica, Poznań 2007 r., str. 163–170