Uprawa chrzanu - wszystko co powinieneś wiedzieć!
Zapomniany pasternak powraca! Podpowiadamy, jak uprawiać to zdrowe warzywo
Zobacz także
Nawożenie i pielęgnacja
Warzywo to dobrze uprawiać w drugim lub trzecim roku po oborniku, kompoście bądź roślinach zielonych. Co do samych nawozów, to w wypadku pasternaku stosuje się: fosforowe i potasowe (jesienią) oraz azotowe (w dawkach przed siewem i w fazie rozrastania się korzeni).
Jeśli zaś chodzi o zabiegi pielęgnacyjne, to są one związane głównie z długim okresem kiełkowania, stąd też trzeba bardzo uważać na zaskorupianie się gleby i pojawianie się chwastów. Aby przeciwdziałać tym czynnikom, należy stosować bronę w poprzek rzędów. Dodatkowo, by pozbyć się chwastów, powinno się je usunąć spomiędzy rzędów mechanicznie, a w samych rzędach ręcznie lub chemicznie (np. przy pomocy Afalonu 450 SC). Pamiętać też trzeba cały czas o odpowiednim poziomie nawodnienia.
Zbiór
Pasternak zazwyczaj wykopuje się już po innych warzywach, ponieważ dobrze radzi sobie z mrozem nawet do -8°C. Termin zbioru wypada zatem w październiku. Korzenie wyrywa się często za pomocą szerokozębnych wideł, które wbija się pionowo w odległości 20 cm od danego warzywa i następnie podważa się korzeń. Wyrwane rośliny powinny zostać cały dzień na zagonie, żeby przeschły. Plon z 1 h to najczęściej ok. 30–40 t.
Przechowywanie
Korzenie należy oczyścić z ziemi, a liście przyciąć na długość 0,5 cm. Tak przygotowany pasternak należy ułożyć w skrzynkach z piaskiem i pozostawić je w przewiewnym i chłodnym miejscu (ok. 0–1°C). W takich warunkach może on przeleżeć nawet do kwietnia.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
Balcerzak J., Legańska Z., „Warzywnictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2000 r., s. 258–260.
Bralewski T., Rosińska A., „Zebrać warzywa (cz. 2)” [w:] „Tygodnik Rolniczy”, nr 26/2010 r., s. 29.
Dobrakowska-Kopecka Z., Doruchowski R. W., Gapiński M., „Warzywnictwo”, PWRiL, Warszawa 1999 r., s. 138–139.
Durau B., „Uprawa mało znanych roślin warzywnych”, Wydawnictwa Uczelniane Uniwersytety Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2013 r., s. 55–58.
Grabowska A., Jędrszczyk E., Sękara A., „Odmianoznawstwo roślin warzywnych”, Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, Kraków 2013 r., s. 102–104.
Kołota E., Orłowski M., Biesiada A., Warzywnictwo, UWP, Wrocław 2007 r., s. 286–288.
Le Page R., Maudec G., „ABC warzywnictwa. Krok po kroku”, wyd. Delta, Warszawa 2014 r., s. 125–126.
Przybył J., „Warzywa, które warto polubić” [w:] „Kwietnik”, nr 3/2005 r., s. 42–43.
