Kapusta Langedijker – późna odmiana polecana do długiego przechowywania

Zobacz także

Kapusta biała Langedijker jest odmianą bardzo późną. Mimo to warto czekać na jej plony, ponieważ wytwarzane przez nią główki są dorodne i smaczne. Za ich największą zaletę uważa się jednak bardzo dobrą wartość przechowalniczą.

Opis

Nie da się ukryć, że kapusta ta potrzebuje bardzo dużo czasu, aby osiągnąć pełną dojrzałość zbiorczą. Okazuje się, że od siewu do zbioru musi minąć ponad 5 miesięcy (!), a w przybliżeniu – ok. 150–160 dni. Tak długa uprawa jest jednak opłacalna, ponieważ zapewnia obfity plon w postaci kulistych lub lekko spłaszczonych główek, osiągających masę 3,0–5,0 kg. Są bardzo zwarte oraz twarde, a przy tym przybierają kolor jasnozielony. Co ciekawe, ich zewnętrzne liście zyskują wyraźnie ciemniejszy odcień.

Właściwości

Langedijker to odmiana charakteryzująca się wysoką plennością. Jeśli chodzi o jej przeznaczenie, to idealnie nadaje się do bezpośredniego spożycia, szczególnie na surowo, gdyż jej liście są chrupkie i soczyste. Świetnie sprawdzi się również w produkcji przetworów. Za jej najistotniejszą cechę wypada jednak uznać fakt, że znakomicie znosi nawet bardzo długie przechowywanie.

Przechowywanie

Tę kapustę głowiastą można przetrzymywać w odpowiednich warunkach nawet kilka miesięcy. W tym celu należy zbudować kopce ziemne, rozlokowane na podłożu suchym, o niskim poziomie wód gruntowych. W każdym rowie układa się główki wielowarstwowo, głąbami do góry. Boki takiej konstrukcji przysypuje się ziemią, a gdy główki osiągną niższą temperaturę, przykrywa się je słomą i ponownie osypuje ziemią. W tym systemie można przechować główki bezproblemowo co najwyżej do marca, przy czym koniecznie należy pilnować odpowiedniej temperatury wewnątrz kopca – nie może być inna niż 0–1°C. W przeciwnym razie cały zbiór może zgnić.

Dagmara Deska