Przytulia czepna – opis, występowanie, szkodliwość, zwalczanie i właściwości
Rdest ptasi niejedno ma oblicze: chwast, pożywienie dla zwierząt i zioło
Zobacz także
Ta jednoroczna roślina często jest główną przyczyną zmartwień rolników. Rdest ptasi, chociaż ma niewielkie rozmiary, jest bardzo uciążliwym chwastem, który w krótkim czasie może zająć całą uprawę. Jest niebezpieczny również z tego względu, że jego nasiona są niezwykle wytrzymałe – znalezione w czasie wykopalisk archeologicznych i zasiane, wzeszły, mimo tego, że przez około 1500 lat przebywały w ziemi.
Charakterystyka
Siewki rdestu ptasiego pojawiają się głównie w maju. Początkowe liście tworzą rozetę, później jednak wydłużają się. Cała siewka ma siny lub niebieskawy kolor, w przeciwieństwie do dorosłej rośliny, która jest wyraźnie zielona – szary odcień liści jest trudny do zauważenia. Łodyga jest rozgałęziona od samej nasady, podnosi się lub płoży. Cała łodyga rozściela się koliście, tworząc prawie regularną w kształcie kępkę. Liście mogą różnić się kształtem, na całej roślinie są takie same, ale odróżniają się z liśćmi innych egzemplarzy, nawet tych rosnących blisko. Liście mogą być eliptyczne, owalne lub szerokopłatkowe, różnią się również stopniem wydłużenia. Nigdy nie są siedzące na łodydze – utrzymują się na maleńkich ogonkach.
Na uwagę zasługują kwiaty rdestu ptasiego– są niewielkie, prawie niewidoczne. Umieszczone w kątkach liści po kilka – maksymalnie do pięciu. Są do połowy zrośnięte, osłonięte zieloną osłonką, zza której wystają niewielkie różowe, karmazynowe lub białe płatki korony. Pierwsze kwiaty pojawiają się w kwietniu, ale kwitnienie rdestu ptasiego kończy się dopiero w październiku. Owocem rośliny jest orzeszek o lekko wklęsłych ściankach. Jedna roślina może wytworzyć aż 200 owoców, które są niezwykle trwałe i potrafią setki lat spędzić w ziemi, nie tracąc zdolności do wschodów.
Rdest ptasi znacznie różni się od pozostałych rdestów. Można go łatwo poznać po tym, że inne odmiany są zdecydowanie mniej ulistnione i na ich łodygach mogą znajdować się liście różnej wielkości i rodzaju, podczas gdy liście rdestu ptasiego na jednym egzemplarzu są jednakowe. Roślina różni się również wzrostem – osiąga od 15 do maksymalnie 60 centymetrów wysokości w sprzyjających warunkach, przy czym pozostałe rdesty zwykle bywają wyższe.
Występowanie
Ten niezwykle pospolity chwast może rosnąć wszędzie. Rozwija się zarówno na glebach lekkich jak i ciężkich, średnio i bardziej wilgotne. Jest odporny na zdeptywanie i suszę. Nie toleruje jedynie dużego zacienienia – najszybciej rozwija się i największy pokrój osiąga na stanowiskach mocno nasłonecznionych. Jest to roślina niezwykle pospolita na terenie całego kraju, włącznie z partiami górskimi na znacznych wysokościach. Poza dużym natężeniem w roślinach uprawnych, można go również spotkać na przydomowych trawnikach, przydrożach i w zaroślach.
Szkodliwość
Rdest ptasi masowo wschodzi na ścierniskach po zbożach, ale może zachwaszczać je w dużym stopniu jeszcze w czasie wzrostu. Największy problem stanowi w zbożach ozimych, jako że w momencie jego wschodzenia rośliny nie są jeszcze wysokie, więc ma on możliwość rozwoju. Stanowi duże zagrożenie dla roślin okopowych i szerokorzędowych, zwłaszcza w burakach i ogrodach warzywnych. W dużej mierze zagraża plantacjom rzepaku, lucerny i koniczyny. Próg szkodliwości dla rdestu ptasiego obliczono na 16 sztuk na metr kwadratowy, niezależnie od rodzaju uprawianej rośliny.
czytaj dalej...
