Przegląd najpopularniejszych odmian soi uprawnej z polskiej hodowli
Uprawa chmielu w Polsce - wszystko, co trzeba o niej wiedzieć!
Zobacz także
Zakładanie plantacji
Przygotowanie stanowiska powinno być wykonane ze szczególną starannością, gdyż chmiel pozostanie na nim nawet przez 20 lat. Pole powinno być dobrze odchwaszczone, poddane uprawkom pożniwnym i przyorane z rozłożonym obornikiem do 40 t/ha (można podzielić na dwie dawki).
Jesienią wykonujemy głęboką orkę, do 50 cm głębokości, która pozwoli na bezproblemowy rozrost korzeni. Przed tym zabiegiem wykonać można nawożenie, szczególnie fosforem i potasem odpowiednio do zasobności gleby i nawożenie magnezowe, jeśli w 100 g gleby znajduje się mniej, niż 7 mg MgO.
Przed sadzeniem wyznaczmy rzędy i podzielmy pole na kwatery – rzędy powinny być ustawione w orientacji północno-południowej i nie powinny przekraczać 200 m długości, zaś powierzchnia kwatery nie powinna być większa nić 2 ha oraz postawmy nośną konstrukcję (standardowa rozstawa 3 x 1,2-1,6 m). Pamiętajmy również o ułatwieniu dojazdu ciągnikiem zapewniając dojazdowe drogi.
Chmiel sadzić możemy zarówno wiosną, jak i jesienią. Przy wiosennym sadzeniu wykorzystujemy sztobry, czyli młode sadzonki o długości 8-12 cm z dwoma oczkami, jesienią z kolei już ukorzenione sadzonki z rozsadnika.
Ukorzenione sadzonki sadzimy tak, by ich górna część znajdowała się 12-13 cm pod powierzchnią gleby, a sztobry w taki sposób, by wierzchołek wystawał 12 cm ponad powierzchnię gleby – po sadzeniu przysypujemy 3-6 cm warstwą gleby (oba typy sadzonek).
Pielęgnacja chmielników
Młode plantacje wymagają wykonywania ręcznych zabiegów spulchniających, gdyż bardzo źle rosną na zaskorupionej glebie. Chwasty zaś możemy likwidować za pomocą dedykowanych w uprawie chmielu herbicydów. Oczywiście, jedną z ważniejszych czynności jest zawieszenie przewodnika na konstrukcji, na którym będzie się umieszczać każde wiosenne pędy. Starsze chmielniki wymagają częstszych zabiegów pielęgnacyjnych – także włókowania, bronowania i odorowania gleby.
W drugiej dekadzie kwietnia, po ogrzaniu ziemi, odkrywamy karpy, czyścimy i podcinamy je – usuwamy zeszłoroczne pędy, podniszczone części oraz rozłogi. Później zawieszamy 2 przewodniki – jeden na drucie, drugi mocujemy w glebie przy karpie. Po pojawieniu się pędów i osiągnięciu przez nie 60-70 cm długości owijamy je po 2 szt. na każdym przewodniku, a po osiągnięciu 5-6 m wysokości pasynkujemy je, czyli usuwany pędy boczne i liście (do wysokości 150 cm).
Na początku i pod koniec czerwca wykonujemy kopczykowanie – obsypujemy ziemią podstawy pędów by ograniczyć chwasty i pobudzić chmiel do wytwarzania korzeni przybyszowych.
czytaj dalej...
