Wyka drobnokwiatowa – pustoszy zboża, zagraża bydłu. Czas się jej pozbyć!

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Ta niepozorna, drobna roślina może być bardzo szkodliwa. Jako chwast pojawia się głównie w zbożu, gdzie sieje prawdziwe spustoszenie. Zawiera również substancje toksyczne, które mogą mieć silnie trujące działanie zagrażające zwierzęta gospodarskie.

Charakterystyka

Wyka drobnokwiatowa to roślina, której siewki pokazują się zarówno wczesną wiosną, jak i jesienią. Z tego względu jest chwastem roślin i ozimych i jarych. Zwykle cała roślina jest rzęsiście owłosiona, jej wysokość jest zależna od panujących warunków atmosferycznych i może wahać się w przedziale między 20 a 100 centymetrów.

Wyglądem bardzo przypomina typowe rośliny strączkowe. Składa się z długiej łodygi, na której znajdują się liście o parach eliptycznych, równowąskich i żywo zielonych listków. Kwiaty są niezwykle małe, pojawiają się dopiero w czerwcu. Kwitnienie wyki trwa do końca sierpnia. Kwiatostan najczęściej stanowi 8 kwiatów, wyrastających na długim ogonku z rozgałęzień łodygi. Najczęściej są białe, ale zdarzają się także lekko niebieskie, mają bardzo drobne płatki. Owocem wyki drobnokwiatowej jest szarozielony lub brunatny strąk niewielkich rozmiarów, rzęsiście owłosiony. Znajdują się w nim dwa lub trzy nasiona, o kulistym, nieco spłaszczonym kształcie. Nasiona są niezwykle odporne – mogą przetrwać przez wiele lat w ziemi bez możliwości kiełkowania, w większości przypadków zachowują ją nawet w czasie przebywania w układzie trawiennym zwierząt.

Występowanie i szkodliwość

Ten pospolity chwast pojawia się bardzo często na całym terenie Polski. W największym stopniu występuje na niżu, ale można go spotkać również w niższych partiach górskich. Preferuje gleby lekkie i piaszczyste. Rośnie wyłącznie na stanowiskach o niskim poziomie pH, na przepuszczalnym, nieco wilgotnym podłożu. Wyka drobnokwiatowa zachwaszcza przede wszystkim uprawy łanowe, zboża i rośliny motylkowe, zwłaszcza koniczynę i len. Stanowi zagrożenie dla tych upraw ze względu na to, że jej wijące się łodygi mogą znacznie opóźnić i utrudnić zbiór. W roślinach szerokorzędowych pojawia się sporadycznie i nie stanowi tam większego problemu.

Zwalczanie

Chociaż nie ma opracowanych szczegółowych progów szkodliwości dla wyki drobnokwiatowej, może ona stanowić nie lada wyzwanie dla rolników. Oczywiście, sposoby naturalne, takie jak dbanie o czystość materiału przeznaczonego na siew i bronowanie, mogą zmniejszyć poziom zachwaszczenia w uprawie, ale jeśli wyka rozplenia się bardzo szybko, należy zdecydować się na zabiegi środkami chemicznymi. Do zwalczania tego chwastu mamy szeroki wybór herbicydów. Możemy sięgnąć po preparaty na bazie pirydatu, z tym, że zalecane jest używanie większej dawki tej substancji – od 900 do 1350 gram na hektar, która znajduje się na przykład w Lentagranie 45 WP. Do oprysków w zbożach, na wszystkich etapach wzrostu roślin możemy żyć takich środków jak: Deresz 306 SE, Feniks 306 SE, Starane Super 101 SE lub innych środków, w których składzie znajduje się florasulam. Nadają się one do oprysku wszystkich zbóż poza owsem, niektóre z nich sprawdzają się również w plantacji kukurydzy.

Właściwości trujące

Wyka drobnokwiatowa może być bardzo toksyczna dla zwierząt gospodarskich, zwłaszcza po spożyciu zielonych, owłosionych strąków. Pierwszymi objawami zatrucia wicjaniną, substancją, która znajduje się w nasionach wyki w dużym stężeniu, jest zaniepokojenie i pobudzenie. Może pojawić się drętwienie jamy ustnej, co objawia się silnym ślinotokiem. Nieleczone objawy lub silniejsze zatrucie mogą doprowadzić do drgawek. Odnotowano kilka przypadków śmiertelnych wśród bydła.

Autor: Katarzyna Kaźmierczak

Bibliografia:

Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, PWR, Poznań 2014 r., s. 49

Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 277

Nawara Z., „Rośliny łąkowe”, wyd. Multico, Warszawa 2012 r., s. 100

Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 198