Bluszczyk kurdybanek - opis, występowanie i zwalczanie
Glistnik jaskółcze ziele – niepożądany i trujący chwast pastwisk
Zobacz także
Zwalczanie
Niestety, nie zarejestrowano środków przeznaczonych do oprysków warzyw przeciwko glistnikowi jaskółcze ziele. W tym celu musimy użyć herbicydów nieselektywnych, czyli takich, które zawierają dikwat albo glifosat. Ta pierwsza substancja czynna jest dostępna w dwóch zarejestrowanych preparatach – Reglone 200 SL i UPL Diquat. Glifosat jest częściej używany do tworzenia herbicydów. Ma bardzo silne działanie – jeżeli jest to możliwe, należy używać go punktowo, gdyż może negatywnie wpływać na wszystkie inne rośliny. Opryski preparatami z glifosatem jako substancją czynną możemy przeprowadzić w kalafiorze, kapustach, kukurydzy cukrowej, marchwi, ogórku, papryce, pietruszce, pomidorach i rabarbarze. Najczęściej odchwaszczanie jest konieczne w uprawach z późnym terminem sadzenia, lub w poplonach – w tym czasie glistnik jaskółcze ziele już wzszedł i jest na kilkuliściennym poziomie rozwoju. Dla roślin sadzonych z rozsady dawki są nieco wyższe niż dla tych, które są wysiewane, jak marchewka czy pietruszka. Przed wysadzeniem lub wysianiem roślin uprawnych, możemy pozbyć się glistnika jaskółcze ziele ze stanowiska stosując opryski na trzy tygodnie przed rozpoczęciem prac uprawnych. Polecane preparaty to Cleaner, Etna, Figaro, Glifto i Glifto Duo, Katamaran, Marker i Roundup. Wszystkie są oznaczone dopiskiem 360 SL, a ich dawka wynosi około 3 litrów na hektar. Dodatkowo połączenie ich z adiuwantem AS 500 SL może zwiększyć efekt.
Możliwe jest również używanie środków na bezie glifosatu już po wschodach roślin. W kukurydzy cukrowej i marchwi pierwsze opryski wykonuje się w fazie pierwszych kilku liści. Do kukurydzy używamy takich preparatów jak Mocarz 75 WG czy Nokaut 75 WG. W marchewce w tym samym czasie możemy zastosować Roundup 360 SL, lub inny środek z taką samą dawką glifosat. Wszystkie trzy środki należy stosować w ciepłe, słoneczne dni, kiedy temperatura powietrza zawiera się w przedziale między 10 a 25 stopni Celsjusza. Na niepowodzenie zabiegu może wpłynąć deszcz poprzedzający i następujący po oprysku.
Najbardziej różnią się zalecane zabiegi w pomidorach. Okres oprysków glifosatem, działającym na glistnik jaskółcze ziele, przypada na jakieś 10 dni po wysadzeniu rozsady, kiedy sadzonki mają już po 4 do 6 liści. W tym czasie stosujemy Sencor 70 WG, Koral 70 WG, Maestro 70 WG lub Mistral 70 WG. Wszystkie środki używamy nalistnie, w dawce około 0,5 kilograma na hektar. Nie można zrobić zabiegu w słabej rozsadzie, o wybarwionych liściach i jeżeli temperatura jest większa niż 25 stopni Celsjusza. Późniejsze usunięcie glistnika jaskółcze ziele jest niemożliwe, gdyż nie powinno się robić oprysków glifosatem w dalszych etapach rozwoju roślin.
Wykorzystanie
Mimo dużej zawartości substancji toksycznych, glistnik jaskółcze ziele był wykorzystywany w medycynie ludowej. Świeży sok z niego był stosowany do leczenia brodawek i kurzajek oraz innych zmian skórnych. Zastosowanie to przeszło do współczesnej medycyny oficjalnej i ziołolecznictwa. Niedawne badania wykazały, że ma również działanie gojące, znieczulające, moczopędne, przeciwgrzybicze, żółciopędne, przeciwskurczowe i bakteriobójcze. Z tego względu leki z dodatkiem glistnika jaskółczego ziela podaje się w czasie kolek, problemów trawiennych, również przy kamicy żółciowej i nerkowej, wrzodach żołądka, schorzeniach pęcherza moczowego i dolegliwościach kobiecych. Maści ziołowe, wykonane na bazie wyciągu z glistnika, wspierają gojenie się otwartych ran i brodawek, a także grzybice skóry i miejsc intymnych.
Dym z palonego ziela glistnika jaskółczego ziela dla ludzi jest bezwonny, ale jego zapach odstrasza i zabija owady i insekty. Co więcej, może zabijać pierwotniaki i zarodniki grzybów.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Aichele D., Golte-Bechtle M., „Jaki to kwiat?, PWRiL, Warszawa 1984 r., s. 168
Kużnicka B., Dziak M., „Zioła i ich stosowanie”, Warszawa 1979 r., s. 56-57
Mikołajczyk K., Wierzbicki A., „Zioła”, LSW, Warszawa 1987 r., s. 104-108
Paradowski A., „Atlas chwastów”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r., s. 52
Polakowska, „Leśne rośliny zielarskie”, PWRiL, Warszawa 1987 r., s. 96-97
Robak J. (red.), „Program ochrony roślin warzywnych”, Skierniewice 2013 r., s. 230-262
Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 144
