Wiechlina roczna – ekspansywna trawa zachwaszczająca uprawy

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zwalczanie

W przydomowym ogórku i między truskawkami można usunąć wiechlinę roczną podczas mechanicznego odchwaszczania, pod warunkiem, że jest jej niewiele. Ze względu na to, że bardzo szybko się rozprzestrzenia, plewienie chwastów powinno odbywać się dosyć często. W miarę potrzeb jednak jest konieczne użycie środków chemicznych, które prawie w stu procentach radzą sobie z jej zwalczeniem i zapobiegają ponownemu pojawieniu się. Niemniej niektóre specyfiki, polecane na wiechlinę, nie mogą być stosowane we wszystkich rodzajach upraw.

Środki stosowane do oprysków zboża:

Chlorotuloron – 1000-1200 g/ha
Fluorochlaridon – 250-2000 g/ha
Jodosulfauron metylosodowy – 10 g/ha
Prosulfokarb – 2000 g/ha

Środki stosowane do oprysku ziemniaków i buraków:

Kletodym – 240 g/ha
Lenacyl – 600-800 g/ha, dawka wzrasta dla gleb ciężkich

Środki stosowane do oprysku rzepaku i kukurydzy:

Chinomerak – 166-249 g/ha
Dimetachlor – 1250-2000 g/ha
Metolachlor-S – 160-1440 g/ha
Napropamid – 900-1500 g/ha
Propyzamid – 5000-2500 g/ha

Najlepszy efekt opryski przyniosą w czasie liścienia chwastów, od momentu rozwinięcia 3 liścia do widocznego pierwszego rozkrzewienia.

Wykorzystanie

Niewielka zawartość ligniny i celulozy, a wysoka ilość cukrów i karotenu sprawia, że wiechlina roczna jest bardzo wartościową rośliną na pastwisku dla bydła i koni. Nadaje się również do koszenia z przeznaczeniem na siano, ale koszenie powinno odbywać się przed okresem powstawania kłosów, ponieważ szybko drewnieje i zwierzęta nie będą mogły jej zjeść. Ze względu na jej małą podatność na zdeptanie, w wielu krajach europejskich trwają starania hodowlane, które za cel mają wykształcenie trawnikowej odmiany wiechliny. Hodowcy odnieśli już pierwsze sukcesy w tej dziedzinie i wiechlina zaczyna zadarniać boiska i lotniska.

Autor: Katarzyna Kaźmierczak

Bibliografia:

Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, PWR, Poznań 2014 r., s. 243

Grzegorczyk S., „Rośliny zbiorowisk trawiastych”, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2010 r., s. 46

Kozłowski S. (red.), „Trawy. Właściwości, występowanie i wykorzystanie”, PWRiL, Poznań 2012 r., s. 263-265

Nawara Z., „Rośliny łąkowe”, wyd. Multico, Warszawa 2012 r., s.61

Paradowski A., „Atlas chwastów”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r., s.194

Ciepiela G. Jankowski K., Jodełka J. i in. „Tereny zadarnione”, WAP, Siedlce 2008 r., s.31