Śmiałek darniowy - trawa zaniedbanych łąk
Rdest plamisty. Zobacz, jak go zwalczać i wykorzystać w ziołolecznictwie
Zobacz także
Zwalczanie metodami naturalnymi
Stosując uważną i prawidłową gospodarkę w dużej mierze możemy zabezpieczyć naszą uprawę przed pojawieniem się rdestu plamistego, nie sięgając po środki chemiczne. Dbanie o czystość materiału siewnego – dokładne sprawdzanie tuż przed wysianiem i ewentualne czyszczenie z obcych nasion, powinno w dużej mierze zapobiec rozprzestrzenianiu się rdestu plamistego w kolejnych latach, tak jak stosowanie odpowiedniego nawożenia obornikiem. W przypadku ochrony ziemniaków i buraków należy pamiętać o bronowaniu i bardzo dokładnym, systematycznym odchwaszczaniu mechanicznym międzyrzędzi. W przypadku zbóż ważne są podorywki ściernisk i wiosenne bronowanie, chociaż tutaj należy zwrócić uwagę, że żyta nie bronuje się nigdy, nawet jeżeli zachwaszczenie rdestem plamistym jest bardzo duże. Wszystkie te zabiegi mają na celu nie tyle usunięcie rdestu plamistego z uprawy, raczej zmniejszenie ryzyka jego wystąpienia w latach kolejnych. Jeśli jednak zachwaszczenie jest bardzo duże, zwłaszcza w burakach, gdzie szkodliwość rdestu plamistego jest największa, należy zdecydować się na sięgnięcie po środki chemiczne.
Opryski chemiczne
Rdest plamisty jest wrażliwy na bardzo wiele substancji czynnych, znajdujących się w herbicydach selektywnych. Wybór preparatów do oprysków jest bardzo duży, jednak decyzja powinna być uzależniona głównie od typu roślin uprawnych i poziomu ich rozwoju. W większości przypadków możliwe jest przeprowadzenie zabiegów w każdym momencie rozwojowym roślin.
Opryski w burakach możemy zacząć jeszcze przed siewem, o ile temperatura powietrza jest wyższa niż 0 stopni Celsjusza. W tym czasie możemy opryskać glebę Azotopem New 80 WP lub Forte 65 WG. Po przeprowadzeniu zabiegu należy wmieszać środek w glebę na głębokość oko 2- 4 centymetrów. Po wysianiu buraków możemy opryskiwać rdest plamisty preparatami: Torero 500 SC, Agro Metamitronem 700 SC, Domino 700 SC, Tornado 700 SC lub innymi środkami na bazie metamitronu. Preparaty te działają w temperaturze od 10 do 25 stopni Celsjusza. Ta sama substancja czynna powinna znaleźć się w środkach stosowanych nalistnie, w fazie od trzech do pięciu liści – polecane preparaty to Burakomitron 70 WG i Samitron Extra 70 WG. Później zabiegi należy dzielić na dwie części, a odległość czasowa między nimi powinna wynosić od 7 do 10 dni. Opryski przeciwko rdestowi plamistemu powinno się robić w takiej sytuacji środkami o łączonych substancjach czynnych, na przykład Betanal MaxxPro 209 OD lub połączenie tego preparatu z Goltixem 700 SC.
Chociaż rdest plamisty rzadko w dużym stopniu zachwaszcza zboża, do oprysków w nich możemy użyć bardzo wiele różnych środków. Zarówno w życie, pszenicy, pszenżycie i jęczmieniu możemy robić opryski preparatami na bazie aminosulfuronu i chlorosulfuronu, poleca się takie środki jak Amido 75 WG, Sulfan 75 WG, Glean 75 WG czy Chisel 75 WG. Te zboża i owies możemy opryskiwać preparatami Deresz 306 SE, Dragon 450 WG czy staranne Super 101 SE, bądź innymi środkami zawierającymi florasulam jako substancję czynną. Jodosulfuron i pendimetalina nadają się wyłącznie do oprysków żyta, pszenicy i pszenżyta. Substancje te możemy znaleźć między innymi w preparacie Huzar i Huzar Activ, Maister 310 WG, Golden Pendi 330 EC, Maraton 375 SC lub Trinity 590 SC.
Wykorzystanie
Lecznicze właściwości rdestu plamistego były szeroko znane już w dawnej Polsce. Obecna medycyna oficjalna i ziołolecznictwo czerpią z tradycyjnej medycyny ludowej. Wykorzystuje się ziele, robiąc z niego napar i wyciąg, które mają działanie przeczyszczające, są więc świetnym, naturalnym środkiem na zaparcia. Co więcej, herbata z rdestu plamistego pomaga w leczeniu problemów kobiecych i żylaków odbytu, ze względu na to, że zwiększa krzepliwość krwi. Obecnie dodaje się składników pozyskiwanych z rdestu plamistego do środków moczopędnych i polecanych na schorzenia układu moczowego.
Stosując środki z dodatkiem rdestu plamistego należy zachować szczególną ostrożność – jest to roślina fotodynamiczna, co oznacza, że po jej spożyciu możemy być bardziej podatni na uczulenia słoneczne.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Czarnocka A. (red.), „Program ochrony roślin rolniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 276-281
Czikow P., Łaptiew J., „Rośliny lecznicze i bogate w witaminy”, PWRiL, Warszawa 1983 r., s. 304-305
Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, PWR, Poznań 2014 r., s. 81
Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 222
Paradowski A., Atlas chwastów, Kraków 2013 r., s. 154
Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 480
