Uprawa tytoniu w Polsce - wszystko, co powinieneś wiedzieć!

1/8 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Fosfor również wpływa korzystnie na skład chemiczny liści oraz przyspiesza ich rozwój i dojrzewanie. Dodatkowo zwiększa odporność roślin na przymrozki, zaś odpowiednie dawki potasu wpływają korzystnie na zawartość węglowodanów, a także żarzenie się liści. Siarczan potasu jest najodpowiedniejszym nawozem, który można stosować pod uprawę tytoniu.

Tytoń jest bardzo wrażliwy na niedobory magnezu i boru. W celu uzupełnienia braków można stosować superfosfat magnezowy i superfosfat borowany. Jeżeli gleba, na której ma być uprawiany tytoń, ma silnie kwaśny odczyn, to należy wykonać wapnowanie pod przedplon. Na glebach lekkich można stosować nawóz w formie węglanu, a na zwięzłych w formie tlenku.

Zabiegi pielęgnacyjne

Po posadzeniu tytoniu na polu należy przeprowadzić spulchnianie międzyrzędzi, niszczenie chwastów oraz obsypywanie roślin. Prowadzi to do uzyskania wysokiego plonu, który cechuje się dobrą strukturą. Dodatkowo ogranicza to rozwój chwastów oraz zapewnia lepsze warunki do wzrostu roślin, które są mniej podatne na choroby i szkodniki. Spulchnianie można wykonywać za pomocą pielników ręcznych, konnych bądź ciągnikowych.

Można również wykonywać redlenie, polegające na obsypywaniu glebą dolnej części łodyg, które sprzyja rozwojowi korzeni przybyszowych, reguluje zachwaszczenie, zapobiega zgniliźnie podstawy łodyg oraz chroni rośliny przed wyłamaniem. Dodatkowo poprawia warunki cieplne oraz zapobiega utracie wilgotności. Można wykonywać je dwukrotnie.

Bardzo ważnym zabiegiem wykonywanym podczas uprawy tytoniu jest ogławianie roślin polegające na usuwaniu kwiatostanu i zwalczaniu bocznych odrostów po ogłowieniu, czyli pasynkowanie. Zabieg ten wzmaga wzrost treściwych liści, a dodatkowo poprawia rozwój systemu korzeniowego i zapobiega wyłamywaniu się roślin w trakcie intensywnych opadów. Optymalny termin zabiegu przypada w fazie wysuniętego, zielonego lub różowego pąka. Po głowieniu należy wykonać pasynkowanie, a w tym celu używa się odpowiednich środków chemicznych dopuszczonych do stosowania na tytoniu. Mogą one zawierać takie substancje aktywne jak n-dekanol czy hydrazyd kwasu maleinowego. W czasie wegetacji tytoniu należy również usuwać bezwartościowe liście, czyli spodaki.

Chwasty, choroby i szkodniki

Do najważniejszych gatunków chwastów pojawiających się w uprawie tytoniu zaliczamy: szarłat szorstki, gwiazdnicę pospolitą, starzec zwyczajny, tasznik pospolity oraz żółtlicę drobnokwiatową. Dodatkowo w uprawach tytoniu mogą występować, m.in.: perz właściwy, skrzyp polny, miotła zbożowa, fiołek polny, rzodkiew świrzepa czy rdesty. Regulację zachwaszczenia można prowadzić za pomocą metod mechanicznych, np. za pomocą redlenia roślin lub metod chemicznych, po określeniu liczebności oraz progów szkodliwości chwastów.

Uprawy tytoniu atakują takie choroby grzybowe, jak: mączniak rzekomy tytoniu, brunatna sucha plamistość liści tytoniu, czarna zgnilizna korzeni tytoniu, zgnilizna podstawy łodyg, rizoktonioza tytoniu, sucha zgnilizna podstawy łodyg, zgnilizna twardzikowa. Bakteryjna plamistość liści tytoniu jest chorobą bakteryjną, która najczęściej atakuje rośliny tytoniu, a do chorób wirusowych zaliczamy TSWV, brunatną nekrozę nerwów liści (PVY) i mozaikę tytoniu (TMV). W celu zwalczenia chorób pojawiających się na tytoniu można stosować środki ochrony roślin, a także używać odkażonych nasion. Do najważniejszych szkodników tytoniu zaliczamy: wciornastka tytoniowca, mszyce i rolnice. W ograniczaniu ich liczebności można stosować wrogów naturalnych lub chemiczne metody ochrony.

czytaj dalej...