Jak prawidłowo hodować dziki? Podpowiadamy!
Hodowla szynszyli – najważniejsze aspekty chowu tych gryzoni
Zobacz także
Rozród
Szynszyle osiągają dojrzałość płciową w wieku 6‒8 miesięcy. Należą do grupy zwierząt poliestralnych (ruja występuje kilka razy w roku). Wzmożona aktywność występuje sezonowo, od grudnia do maja. Ruja trwa około 2 dni. Po pokryciu w klatce pojawia się charakterystyczny balonikowaty czop, o dość ostrym zapachu, wielkości około 1,5 cm.
Ciąża trwa 111 dni i zaczyna być widoczna oraz wyczuwalna po 60 dniach. Ciężarne samiczki mają nabrzmiałe, czerwono zabarwione sutki, zamkniętą pochwę, są mniej aktywne i pobierają więcej paszy. Poród odbywa się nocą lub nad ranem. Charakterystycznym objawem zbliżającego się porodu jest pocenie się samicy na nosie i brzuchu. Poród rozpoczyna się po wycieku jasnożółtej substancji. Samica pomaga sobie przy porodzie, wyciągając kolejno maluchy łapkami i zębami. Po urodzeniu młodych, samica rodzi łożysko, które od razu później zjada.
W miocie rodzi się od 1 do 5 młodych. Ważą w granicach 30‒70 g, są owłosione, mają otwarte oczy i od samego początku samodzielnie chodzą. U samic od razu po porodzie pojawia się ruja, w której samice mogą być pokryte. Jeśli to nie nastąpi, to kolejna ruja pojawia się po zakończeniu laktacji (około 2 miesiące po porodzie).
Odchów młodych
Przez pierwsze dwa tygodnie życia, maluchy są narażone na największą śmiertelność. Głównymi przyczynami jest rodzenie się słabych młodych i niedobór pokarmu u matki. Młode zaczynają pobierać stały pokarm już po tygodniu. Szynszyle odsadza się od matki (jeśli jest w ciąży) w 45 dniu życia, lub w 60 dniu życia (jeśli matka nie jest w ciąży). Małe szynszyle po odsadzeniu powinny mieć dostęp do sypkiej paszy, granulatu, dobrej jakości siana oraz wody. Półroczne młode ważą zazwyczaj około 400 g.
Żywienie
Szynszyle należą do futerkowych zwierząt roślinożernych. Otrzymują w diecie pasze treściwe i objętościowe różnego rodzaju. Pasze treściwe zazwyczaj zawarte są w mieszankach granulowanych, składają się na nie głównie zboża, zioła oraz mieszanka mineralno-witaminowa. Do pasz objętościowych najchętniej pobieranych przez szynszyle należy siano. Można w żywieniu stosować pasze objętościowe soczyste takie jak różnego rodzaju zielonki- trawy, motylkowate, zioła, liście malin, pokrzywy, mniszek lekarski, szczaw i wiele innych. Szynszyle bardzo lubią także warzywa i owoce.
Technika żywienia zależy od zadawanych pasz. Siano szynszyle mogą dostawać do woli, mieszankę treściwą raz dziennie około 20 g na sztukę (zwiększa się w zależności o zapotrzebowania, np. samice karmiące mają wyższe potrzeby). Zielonki wiosną i latem powinny być podane w takiej ilości, żeby zostały zjedzone w ciągu trzech godzin. Owoce i warzywa podaje się w ograniczonych ilościach około 20‒30 g na sztukę. Należy pamiętać o usuwaniu niedojedzonych resztek, szczególnie pasz wilgotnych, ponieważ mogą powodować biegunki.
Bibliografia:
Barabasz B., „Szynszyle: chów fermowy”, PWRiL, Warszawa 2008 r.
Jarosz S., „Hodowla zwierząt futerkowych”, PWN, Warszawa 1993 r.
Jarosz S., Rżewska E., „Szynszyle: chów i hodowla”, PWRiL, Warszawa 1996 r.
Seremak B., „Wybrane aspekty rozrodu szynszyli (Chinchilla Laniger M.) w chowie fermowym”, Wydawnictwo Naukowe Akademii Rolniczej, Szczecin 2007 r.
Trzonkowska K., Zembrzycka A., „Szynszyle, podstawowe wiadomości”, wyd. Consort, Płock 1995 r.
