Bydło hereford – ceniona, angielska rasa bydła mięsnego
Bydło galloway – najstarsza, brytyjska rasa bydła mięsnego
Zobacz także
Bydło galloway jest najstarszą z brytyjskich ras bydła, a zarazem jedną z najcenniejszych ras użytkowanych w kierunku mięsnym. O jej wysokiej wartości decyduje nie tylko doskonała jakość mięsa, ale również duża zdolność zwierząt do adaptacji, małe wymagania żywieniowe i pielęgnacyjne, a przy tym miłe i łagodne usposobienie.
Historia rasy
Choć pierwszy związek hodowców bydła galloway powstał w 1877 r., historia rasy sięga czasów znacznie wcześniejszych. Pierwsze wzmianki o tych zwierzętach pochodzą z II w., gdy Rzymianie podbijający wyspy brytyjskie zachwycali się wyśmienitym mięsem czarnych, bezrogich krów. Choć brakuje dokładnych danych dotyczących powstania rasy, wiadomo, że jest ona wysoce homozygotyczna – powstała bez udziału innych ras. Bydło pierwotnie hodowane w Szkocji, w regionie Galloway, obecnie cieszy się dużym popytem w innych krajach Europy, jak również w Ameryce Północnej i Środkowej oraz Australii.
Pokrój
Bydło galloway zalicza się do ras małych i średnich. Buhaje osiągają 128-135 cm wysokości w kłębie przy masie 800 kg, krowy natomiast – 120-128 cm przy masie 450-500 kg. Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się mocną budową ciała. Głowy mają krótkie i szerokie, podobnie jak szyje. Ich klatki piersiowe są głębokie, z wysuniętym mostkiem, grzbiety proste i szerokie, a umięśnione tułowia nisko zawieszone i zbliżone kształtem do prostokąta. Cechy charakterystyczne galloweyów to brak rogów i miękka, falista sierść, która na uszach układa się w długie frędzelki. Podstawowym kolorem okrywy włosowej jest czarny, ale spotyka się również osobniki o czerwonobrązowym, jasnobrunatnym, szarożółtym i – bardzo rzadko – białym umaszczeniu. W XIX w. hodowcy wyselekcjonowali odmianę rasy, nazwaną belted galloway. Jej cechą wyróżniającą jest biały pas biegnący przez środek tułowia.
Warunki utrzymania
Przodkowie dzisiejszych galloweyów pochodzą z górzystych terenów południowo-zachodniej Szkocji. Dzięki gęstej sierści z grubą warstwą włosa puchowego przedstawiciele tej rasy są doskonale przystosowani do surowych warunków środowiskowych i mogą przebywać na pastwisku przez cały rok, a za jedyne schronienie przez zimowym mrozem i wiatrem wystarczy im wiata z trzema ścianami. Bydło galloway doskonale nadaje się zatem do opasu ekstensywnego, zwłaszcza że ma niewielkie wymagania w kwestii żywienia. Można wypasać je na bardzo ubogich pastwiskach, użytkach zielonych i odłogach – zjadają wszystkie rośliny, nawet pokrzywy.
Rozród
Jałówki dojrzewają stosunkowo późno – w 20-27 miesiącu życia, po osiągnięciu masy 400 kg. Stopień ich rozrodczości określa się jako wysoki. Raz w roku krowa rodzi młode o wadze 27-29 kg. Porody odbywają się bez problemów, a cielęta są bardzo żywotne. Powinny pozostawać przy matkach do 9 miesiąca życia. Dzienny przyrost masy ciała galloweyów jest niewielki i wynosi 500-1000 g, co wynika z przystosowania rasy do niedostatków pożywienia.
Wartość
Mimo słabego dziennego przyrostu hodowla galloweyów może być opłacalna, ponieważ ich marmurkowate mięso jest wysoko cenione wśród smakoszy. Ma bardzo małą ilość cholesterolu, a pod względem kruchości, soczystości i delikatności smaku przewyższa mięso pozyskane z bydła innych ras mięsnych. Średnia wydajność rzeźna galloweyów wynosi 55-57%.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
Dąbrowska B., „Galloway – rasa rustykalna” [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 51-52/2013 r., s. 29.
Nowicki B., Jasek S., Maciejowski J. i in., „Rasy zwierząt gospodarskich”, PWN, Warszawa 2011 r., s. 46-47.
Pawlak H., „Znane i mniej znane rasy bydła”, wyd. Pro Agricola, Gietrzwałd 2013 r., s. 94-96.
Tarwacka-Nałęcz T., „Chów bydła w małym gospodarstwie”, wyd. Multico, Warszawa 2009 r., s. 14.
Zobacz także
-
-
-
11331 , 1 , 0 , 0 Hodowla bydła mięsnego – żywienie, rozpłód i efektywne utrzymanie
-
10737 , 0 , 0 , 0 Bydło hereford – ceniona, angielska rasa bydła mięsnego