Polecane odmiany wiśni - przegląd i charakterystyka

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Lucyna

Polska, samopylna odmiana. Drzewo o silnym wzroście z kulistą koroną. Wytrzymałe na mróz. Odporne na raka bakteryjnego, średnio wrażliwe na moniliozę. Średnio wcześnie kwitnie. Owocuje w 2., 3. roku po posadzeniu. Plonuje obficie i regularnie. Owoce średniej wielkości (średnio 5 g) z jasnoczerwoną skórką. Miąższ ciemnoczerwony, słodko-kwaśny. Sok barwiący. Owoce dobrze odrywają się od szypułki, mogą być zbierane mechanicznie. Dojrzałość zbiorczą osiągają w połowie lipca. Owoce przeznaczone do bezpośredniego spożycia i do przetwórstwa. Odmianę można uprawiać na terenie całej Polski.

Łutówka

Jedna ze starszych odmian. Samopylna o nieznanym pochodzeniu, niektóre źródła wskazują na Francję, inne na Holandię. Rozpowszechniona w uprawie. Długo uprawiana może zmieniać cechy przez mutacje genetyczne. Stąd często uzyskuje się jej klony. Drzewo słabo (na antypce) lub silnie (na czereśni) rosnące o kulistej koronie i zwisających pędach. Wyglądem przypomina wierzbę płaczącą. Wrażliwe na moniliozę i drobną plamistość liści. Wytrzymałe na mróz, pąki odporne na przymrozki. Wytwarza bardzo dużo pąków kwiatowych, natomiast mało liściowych, które zwykle rozmieszczone są u wierzchołka drzewa. Po zerwaniu owoców pozostają gołe pędy, wymaga więc silnych cięć odnawiających. Późno kwitnie, przez ok. 14 dni. Owocuje wcześnie, w 1. lub 2. roku po posadzeniu, corocznie i obficie. Zawiązuje duże (5–7 g), ciemnowiśniowe owoce. Miąższ jest ciemny, soczysty, kwaśny o ostrym smaku, lecz pozbawionym goryczy. Dobrze odchodzi od pestki. Sok barwiący, ciemnoczerwony. Dojrzałość zbiorczą owoce uzyskują na przełomie lipca i sierpnia. Po oderwaniu od szypułki nie puszczają soku, łatwo od niej odchodzą. Mogą być strząsane mechanicznie. Średnio znoszą transport. Bardzo często wykorzystywane w zamrażalnictwie. Owoce deserowe i do przetwórstwa. Odmiana polecana do sadów towarowych oraz ogrodów przydomowych i działkowych.

Nefris

Polska, samopylna odmiana. Drzewo średnio silnie rosnące, krzaczaste, półkarłowe. Korona owalna. Pędy mogą być ogałacane w dolnej partii drzewa. Wytrzymałe na mróz, ale kwiaty wrażliwe na przymrozki. Zaleca się sadzenie na terenach wyżej położonych. Najlepiej rośnie na lekkich glebach. Wrażliwe na choroby, szczególnie raka bakteryjnego. Stąd uprawa jest ryzykowna. Odporne na moniliozę. Kwitnie średnio wcześnie. Wcześnie wchodzi w owocowanie. Plonuje corocznie, obficie. Owoce są średniej wielkości (4–6 g), ciemnoczerwone. Miąższ czerwony, ciemny, soczysty o korzennym aromacie. Sok bardzo ciemny, barwiący, gęsty. Dojrzałość zbiorczą owoce uzyskują w połowie lipca. Dojrzewają równomiernie. Przy odrywaniu od szypułki nie puszczają soku. Są smaczniejsze od owoców Łutówki. Doskonale nadają się na różnego rodzaju przetwory. Odmiana może być pomocniczym zapylaczem odm. Debreczyn.

Northstar

Kanadyjska, samopylna odmiana. Drzewo o kulistej koronie, słabo rośnie. Można je gęsto sadzić. Charakterystyczne są wąskie liście z metalicznym połyskiem. Drzewo wytrzymałe na mróz, pąki i kwiaty odporne na przymrozki. Odporne na choroby, lecz dość wrażliwe na moniliozę. Kwitnie średnio wcześnie. Owocuje wcześnie, obficie i corocznie. Zawiązuje drobne (3–4,5 g), mniejsze od Łutówki, ciemnoczerwone owoce. Miąższ jest ciemny, delikatny, soczysty, umiarkowanie kwaśny i smaczny. Dobrze odchodzi od pestki. Sok barwiący, ciemnowiśniowy. Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają na początku lipca, przed odm. Nefris i Łutówka. Okres dojrzewania trwa ok. 14 dni. Owoce nie pękają i dobrze znoszą transport. Doskonałe na przetwory ze względu na świetny, ciemny sok z cynamonowym aromatem. Odmiana polecana do wszelkich nasadzeń.

czytaj dalej...