Uprawa buraka cukrowego - wymagania i agrotechnika

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Dawki wapnia stosuję się w zależności od składu mechanicznego gleby, jej odczynu i rodzaju nawozów wapniowych. Średnio można stosować 1-4 t CaO/ha. Burak korzystnie reaguje na zabieg wapnowania nawet wtedy, kiedy pH gleby jest niezbyt niskie. Wapno (CaO) najlepiej stosować po zbiorze przedplonu przed wykonaniem podorywki.

Niezależnie od wysokości stosowanych dawek, istotne są proporcje między składnikami pokarmowymi dostarczanymi na pole. W Polsce stosunek N:P:K jest równy 1:0,8:1,2

Przyorania nawozów dokonuję się na średnią głębokość 15-18 cm za pomocą orki głęboka przy użyciu pługa z przedpłużkiem.

Nawożenie organiczne

Dawki obornika, który jest bardzo wartościowszym nawozem używanym w uprawie buraka, powinny kształtować się granicach 30-40 t/ha jesienią. Wiosną nie należy go stosować, ponieważ wymaga to wykonania orki, co może prowadzić do nadmiernego wysuszania roli.

Do nawożenia buraka można również stosować gnojowicę, a jej roczna dawka nie powinna przekraczać 45 m³/ha. Powinno się ją stosować na ściernisku, nieobsianej glebie lub przed wykonaniem orki zimowej.

Na nawozy zielone pod buraka cukrowego nadają się rośliny strączkowe (rzodkiew oleista i gorczyca biała), które należy przyorać razem z obornikiem. Często jako nawóz stosowana jest również słoma.

Zabiegi pielęgnacyjne

Jednym z ważnych zabiegów pielęgnacyjnych stosowanych przy uprawie buraka cukrowego jest kruszenie skorupy glebowej powstałej wiosną przed wschodami. Ma to na celu umożliwienie swobodnego dopływu powietrza i wody do kiełkujących nasion. Zabieg ten wykonuje się za pomocą bron kolczastych lub lekkich bron posiewnych spulchniających na głębokość ok. 2 cm. Po wschodach i ulewnych deszczach, aby ograniczyć zachwaszczenie, stosuje się płytkie (1,5-2 cm) spulchnianie międzyrzędzi za pomocą pielników. W przypadku silnego zachwaszczenia zabieg ten można wykonać kilka razy, nawet na głębokość do 5-6 cm. Następnie należy dokonać przerzedzenia w celu końcowego uformowania obsady roślin. Polega to na usuwaniu roślin, które zakłócają równomierność rozmieszczenia buraków w rzędzie. Przerzedzenia nie stosuje się, gdy rośliny były siane co 12-15 cm. Opryski wykonuję się mieszankami herbicydów dwu- lub trzykrotnie przed siewem lub wschodami i pogłównie.

Choroby, chwasty i szkodniki

Choroby i szkodniki buraka najwięcej szkód wyrządzają w okresie od kiełkowania do wytworzenia 8 liści, a stopień porażenia decyduje o zagęszczeniu plantacji, dlatego też gdy został zastosowany siew rozrzedzony (15-18 cm) to rolnik nie jest w stanie naprawić wyrządzonych szkód. Najniebezpieczniejsza chorobą jest zgorzel siewek buraka, który powodowany jest przez różnego rodzaju grzyby, a porażone rośliny zamierają. Czynnikami przyczyniającymi się do występowania zgorzeli siewek są: duża zlewność gleb, niskie pH, zachwaszczenie i niska temperatura podczas wschodów. Ważne jest przeciwdziałanie tej chorobie poprzez zaprawianie siewek, wapnowanie na glebach kwaśnych na rok przed siewem, stosowanie prawidłowego nawożenia i wykonywanie siewów we wczesnym terminie.

Uprawy buraka cukrowego są bardzo narażone na silną konkurencję ze strony chwastów. Ich rozwojowi sprzyja późny termin siewu oraz uprawa w szerokich międzyrzędziach. Do najważniejszych chwastów zagrażających burakowi cukrowemu zaliczamy: chwastnice jednostronna, perz właściwy, komosę białą, szarłata szorstkiego, tasznika pospolitego i rdesty.

Zbiór

Okres zbioru buraka cukrowego jest uzależniony od rozpoczęcia jego przerobu przez cukrownie. Może rozpoczynać się już na początku października. Najczęściej zbiera się go po osiągnieciu dojrzałości korzeni, kiedy plon nie ulega zmianie, a zawartość cukru osiąga wartości charakterystyczne dla odmiany, zaś zawartość związków utrudniających przerób technologiczny jest niska. Najstarsze liście buraka w momencie przeprowadzania zbioru powinny żółknąć i obumierać.

Zbiór korzeni odbywa się w trzech fazach. Najpierw dokonuje się obcięcia liści wraz epikotylem (główką), następnie wykopuje się korzenie i wywozi się je z pola. Liście z główkami mogą być stosowane jako pasza lub zielony nawóz. Wysokość obcięcia liści jest bardzo ważna, ponieważ decyduje o plonie korzeni i zawartości cukru. Prawidłowe obcięcie powinno usuwać epikotyl, co gwarantuje wyższą zawartość cukru i brak odrostów młodych liści podczas składowania buraków na pryzmach.

czytaj dalej...