Cięcie śliwy – prawidłowe sposoby przeprowadzania zabiegu

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Śliwy obecnie szczepi się na Węgierce Wangenheima lub ałyczy i gęsto sadzi. Zmusza to nas do prowadzenia drzew z pionowym przewodnikiem i poziomymi gałęziami w formie wrzecionowej i wykonywania cięć odnawiających. W przypadku śliw o rzadkich, lecz silnie rosnących pędach prowadzimy je zwykle w formie szpalerowej. W ogrodach przydomowych korony zachowane są w formie naturalnej lub prawie naturalnej. Śliwy szczepione na Węgierce Wangenheima i słabe na ałyczy sadzimy w rozstawie 3,5–4 x 1,5–2 m, a silnie rosnące szczepione na ałyczy w rozstawie 4 x 2–3 m. Drzewa sadzone co 4 m między rzędami i co 1,5–2 m w rzędzie, prowadzone z koroną przewodnikową doskonale nadają się do zbioru mechanicznego kombajnem.

Formowanie koron

Formowanie korony wrzecionowej najłatwiej wykonuje się u odmian o wiotkich, drobnych pędach. Najważniejszym zabiegiem jest przyginanie gałęzi, już na początku sierpnia, kiedy są one jeszcze giętkie. Chcąc uzyskać stożkowy kształt korony, możemy skrócić przewodnik o ¼ długości po posadzeniu drzewka, szczególnie jeśli jego długość przekracza 80 cm, zaleca się jednak zaniechanie tej czynności i pozostawienie naturalnej długości pędu głównego. W kolejnych latach nie przycinamy go, pozwalając na wyrastanie drobnych pędów u wierzchołka korony.

Formując wrzecionową koronę, należy pamiętać, aby wiosną nie ciąć przygiętych wcześniej pędów poziomych. Można natomiast, w przypadku małej ilości gałęzi, na początku czerwca uszczykiwać ich wierzchołki, co spowoduje rozkrzewienie się korony. W czerwcu także usuwamy wszelkie możliwe konkurencyjne dla przewodnika pionowe pędy, słabsze jedynie przyginamy. Nie można pozostawiać przyrostów przy pędzie głównym, ponieważ uzyska się dwupiętrową koronę z pustym środkiem. Latem silnie rosnące pędy (ponad 30 cm długości) wyrastające z konarów i na przewodniku skracamy do 5 liści, słabszych nie przycinamy. Prawidłowo uformowane drzewo posiada koronę szerszą u dołu zwężającą się ku wierzchołkowi.

Wygodniejsze w wyprowadzeniu formy szpalerowej są odmiany o długich i silnych przyrostach, które są tak sztywne, że nie wymagają podwiązywania do rusztowania. Jeśli drzewa są mocno rozgałęzione, to w pierwszym roku przyginamy niektóre elastyczne pędy, sztywne będą się łamać. Przyginanie pędów wykonuje się również w kolejnych latach. Koniecznym zabiegiem jest przycięcie przewodnika, by pobudzić wzrost silnych przyrostów.

Formowanie korony (prawie) naturalnej jest stosunkowo łatwe, nie wymaga wielu cięć. Przewodnik przycina się na wysokości 50 cm od najwyższego rozgałęzienia, pędy boczne szeroko rozwidlone (3–5) skracamy natomiast o 1/3–2/3 na 40 cm długości – z nich powstaną w późniejszych latach konary. Jeśli kupiliśmy nierozgałęzione drzewka, przycinamy je na wysokość 70–80 cm i dopiero w następnym roku rozpoczynamy cięcia formujące. Warto późna wiosną założyć klamerki (np. spinacze do bielizny z gwoździem) przy rozwidleniach, aby odpowiednio przygiąć pędy. Jeśli na drzewku wyrastają pędy tworzące bardzo ostre kąty z przewodnikiem, należy je usunąć. W kolejnych latach jesienią kora w kątach będzie silnie nasiąkać wodą, a zimą zamarzać i pękać, tworząc rany. Doprowadza to do wielu infekcji, zamierania konarów, czasem nawet do wyniszczenia całego drzewka. W późniejszych latach, po uformowaniu korony, prowadzimy cięcia prześwietlające oraz odmładzające śliw.

Cięcie drzew

Cięcia drzew, które wykonuje się regularnie co roku, rozpoczyna się w trzecim lub czwartym roku po posadzeniu. Ważne jest regulowanie wysokości śliwy (od 10. roku), tak by nie przekraczała 3 m od ziemi.

Cięcia prześwietlające

Drzewa posadzone w luźnej rozstawie wymagają wyłącznie cięć prześwietlających polegających na wycinaniu krzyżujących się gałęzi, zachodzących na siebie lub do środka korony czy porażonych przez choroby bądź uszkodzonych. Szczególnie istotne jest usuwanie wilków (pionowo rosnące nieowocujące pędy) oraz silnych przyrostów u wierzchołka, słabsze możemy skracać do 40–50 cm długości. Cięcie prześwietlające wykonuje się, by utrzymać odpowiedni kształt korony – dół szerszy od wierzchołka, by pozwolić na dotarcie światła słonecznego do każdej partii drzewa oraz ułatwić zbiór owoców. Słabiej zagęszczone ponadto lepiej owocują, dają owoce wyższej jakości, a także są rzadziej porażane przez choroby od tych gęsto prowadzonych. Drzewa słabiej rosnące przycinamy jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji, silnie rosnące późno wchodzące w okres dojrzewania po kwitnieniu, a silnie rosnące wczesne po kwitnieniu lub latem. Należy jednak pamiętać, że cięcie latem może sprzyjać porażeniom przez srebrzystość liści. Śliwy odmian mających tendencje do owocowania przemiennego tniemy nieco silniej, przerzedzając cienkie pędy oraz drobne, owoconośne.

Cięcia odnawiające i odmładzające

Śliwy owocują w największym stopniu na pędach dwu- i trzyletnich, na starszych już znacznie słabiej. Ważne z tego względu jest prowadzenie cięcia odnawiającego. Wycinamy wówczas gałęzie czteroletnie i starsze, dając miejsce nowym przyrostom. Pozostawiamy 10–30 cm czopy przy przewodniku (10–15 cm u słabiej rosnących śliw, 20–30 cm u silniej rosnących). Pędy nie mogą być przycięte zbyt mocno, na czopie powinien pozostać pąk lub boczny odrost.

Metoda i narzędzia

Każdą ranę po cięciu powinniśmy zabezpieczać farbą emulsyjną z dodatkiem środka grzybobójczego, aby zamknąć drogę patogenom. Cięcia powinny być wykonywane odpowiednio przygotowanymi narzędziami, ostrymi, odkażonymi, niezardzewiałymi. Zalecane są sekatory jedno- lub dwuręczne oraz piłki ogrodnicze. Dezynfekowanie powinniśmy wykonywać pomiędzy cięciami kolejnych drzew, tak by uchronić się przed możliwością przeniesienia choroby z jednej rośliny na drugą. Czopy pozostawia się lekko skośne, skos przeciwną stroną do oczka. Przycinanie drzew przeprowadzamy w dni słoneczne, zmniejszając ryzyko zakażeń przez patogeny chorobotwórcze (wilgotne powietrze sprzyja rozwojowi chorób).

Autor: Joanna Żołnierkiewicz, inż. ogrodnictwa

Bibliografia:

Bralewski T.W., „Czas na cięcie jabłoni i śliw” [w:] „Tygodnik Rolniczy, nr 11/2011 r., s. 48–49.

Gawryś A., „Słodycz na gałęzi” [w:] „Kwietnik”, nr 7/2010 r., s. 36–37.

Hodun G., „Śliwy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2008 r., s. 44–47.

Kawecki Z., Kryńska W., „Sadownictwo i warzywnictwo”, Wyd. PWN, Warszawa 1995 r., s. 65–69.

Mika A., „Cięcie drzew i krzewów owocowych”, PWRiL, Warszawa 2006 r., s. 112–123.

Mika A., „Cięcie drzew w sadach intensywnych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 101–113.

Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 224–228.

Pieniążek S.A. (praca zbiorowa), „Sadownictwo”, PWRiL, miejsce wydania 2000 r., s. 244–247

„Metodyka Integrowanej Produkcji Śliwek”, PIORiN 2005 r.