Śliwa węgierka. Jak ją prawidłowo uprawiać? Odpowiadamy!
Szczepienie śliw – zdradzamy tajemnice właściwego zabiegu
Zobacz także
Szczepienie drzew owocowych to już wyższy stopień wtajemniczenia sadowniczego, więc obok przygotowania teoretycznego, dobrze skorzystać z pomocy osoby doświadczonej w tym temacie. To nie tylko jeden ze sposobów rozmnażania roślin, lecz także ich uszlachetniania, gdyż na gorszej odmianie można przeszczepić bardziej zadowalającą pod względem smaku i wyglądu owoców. Wszystko zależy od fantazji, ponieważ w efekcie zabiegów mogą powstać ciekawe, nawet kilkuodmianowe drzewa.
Kilka słów o szczepieniu
Szczepienie to zabieg, który umożliwia połączenie dwóch roślin, które dalej rozwijają się jako jeden organizm. Elementy, jakie w tym celu łączymy, to podkładka i zraz. Podkładkę stanowi wyhodowana siewka, natomiast zraz to zaszczepiony na niej pęd.
Istnieje wiele metod, a wśród najpopularniejszych, wykorzystywanym także w przypadku śliw, wskazać należy okulizację, szczepienie w półszparę, w klin lub metodą za korę.
Szczepienie przez okulizację
To metoda polegająca na przeszczepieniu samego oczka, czyli pąka liściowego. Korę podkładki nacina się w kształcie litery T, w odległości około 10 cm od podłoża. Pierwsze poziome cięcie ma szerokość 2 cm, następnie ruchem z dołu do góry (w kierunku poziomego cięcia) wykonuje się nacięcie pionowe długości 3-4 cm. Tak naciętą korę, należy delikatnie odchylić, by zrobić miejsce dla tarczki okulizacyjnej, którą następnie wsuwamy w przygotowane miejsce – tak, by oczko znalazło się w połowie odległości pomiędzy końcami nacięć. Miejsce po okulizacji należy dokładnie obwiązać, np. rafią, by szczepienie się przyjęło. Tę metodę stosuje się w okresie od lipca do sierpnia.
Szczepienie „w klin”
To sposób szczepienia stosowany najczęściej w przypadku starszych drzew, przy jednoczesnej sporej różnicy w grubości zraza i podkładki. Zabieg rozpoczynamy od przycięcia konara drzewa do długości ok. 35 cm i wygładzenia jego powierzchni nożem. Następnie dwoma pewnymi cięciami noża wykonujemy w zrazie zwężający się klin długości 3-4 cm. Przy użyciu okulizaka w podkładce wycinamy klin, rozmiarem dostosowany do przygotowanego zraza. Oba komponenty powinny do siebie pasować jak elementy układanki i nie wypadać bez podtrzymywania. Na koniec miejsce szczepienia obwiązujemy rafią i smarujemy maścią. Tę metodę stosuje się w marcu, na początku okresu wegetacji.
Szczepienie „za korę”
To dość łatwa metoda, stosowana przy szczepieniu starych drzew pokrytych grubą korą. Pierwszą czynnością, jaką wykonujemy, jest skrócenie konara do długości 60-70 cm wczesną wiosną. Kolejnego skrócenie dokonujemy bezpośrednio przed szczepieniem do długości ok. 50 cm. Następnie wykonujemy kilkucentymetrowe nacięcie okulizakiem wzdłuż kory, którą po tej czynności lekko odchylamy. Przycięty skośne zraz, odsłaniający miazgę o powierzchni około 3 cm wsuwamy za korę. Miejsce należy obwiązać rafią i pokryć warstwą maści. Tę metodę stosuje się od kwietnia do połowy maja.
Szczepienie w półszparę
To metoda stosowana w przypadku drzew w średnim wieku. Szczepienie zaczyna się od skrócenia konaru, w którym przy użyciu sierpaka wykonuje się cięcie tak, by rozdzielić podkładkę do połowy średnicy i na głębokości około 5 cm. W tak przygotowanej szparze, utrzymywanej w rozwarciu przez „rozpornik”, np. mały kawałek drewna umieszcza się zraz przycięty ukośnie po dwóch stronach, na długości 3-4 cm. Miejsce szczepienia, tak samo jak miało to miejsce w przypadku innych metod, obwiązujemy rafią i smarujemy maścią. Tę metodę stosuje się w marcu lub we wrześniu.
Bibliografia:
Hodun G., „Śliwy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2008 r., s. 64-67.
Mika A., "Cięcie drzew i krzewów owocowych, PWRiL", Warszawa 2006 r., s. 50-54.
Prat J.-Y., „Szczepienie drzew i krzewów owocowych i ozdobnych”, wyd. Delta, Warszawa 2010 r., s. 254-260.
