Doradzamy, jak poprawnie ciąć orzecha włoskiego

Zobacz także

Metoda czeska

Ciekawostką może być to, że naukowcy z Czech wymyślili i wypraktykowali zupełnie inną metodę formowania orzecha włoskiego. W przypadku sadzonek jednopędowych, w drugim roku po posadzeniu, wybiera się na główne konary maksimum pięć oczek, a całą resztę się wyłupuje. Pozostawione pędy przycina się na długości dwóch oczek, gdzie jedno z nich traktowane jest jako zapasowe. Pęd zapasowy z kolei usuwa się na wiosnę tak, aby na gałęzi pozostał tylko jeden. Powinien on urosnąć na co najmniej 0,8 m (a gdy tak się nie stanie, należy powtórzyć całą procedurę z drugiego roku).

W przypadku sadzenia drzewek ok. 3-letnich z już uformowaną koroną również stosuje się metodę na dwa oczka. Tego typu cięcia sprawiają, że orzech włoski po czwartym roku lekkiego formowania nie będzie już wymagał dalszej zaawansowanej pielęgnacji.

Autor: Dagmara Deska

Bibliografia:

Mika A., „Cięcie drzew i krzewów owocowych. Poradnik”, PWRiL, Warszawa 2006 r., s. 158.

Mika A., „Cięcie drzew w sadach intensywnych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r., s. 149–150.

Prat J.-V., „Cięcie drzew i krzewów owocowych – gatunek po gatunku, rok po roku”, wyd. Delta, Warszawa 2004 r., s. 83–85.

Zdyb H., „Orzech włoski", PWRiL, Warszawa 2009 r., s. 109–116.