Jak prawidłowo uprawiać jagodę kamczacką? Odpowiadamy!

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Suchodrzew (Lonicera caerulea L.), zwany jagodą kamczacką, małymi krokami wprowadzany jest do upraw w Polsce. Aktualnie coraz większym zainteresowaniem cieszą się owoce rzadko uprawianych roślin. Dlatego ich uprawa jest często opłacalna, szczególnie jeśli nie wymaga dużego nakładu pracy. Jagodą kamczacką nazywane są dwa gatunki – suchodrzew jadalny (Lonicera caerulea var. edulis Turcz. ex Herder) oraz suchodrzew kamczacki (Lonicera caerulea var. kamtschatica Sevast.).

Opis botaniczny

Suchodrzew to długowieczny krzew, utrzymujący nawet 30 lat owocowania. Dorasta do 2 (s. kamczacki) lub 3 metrów (s. jadalny). Posiada wzniesiony lub kulisty pokrój. Charakterystyczną cechą jest złuszczająca się w paseczki kora z pędów.

Kwitnienie krzewy rozpoczynają w pierwszej połowie kwietnia, na 2 tygodnie przed pierwszymi truskawkami. Kwiatostan tworzą dwa białożółte, obupłciowe kwiaty. W chłodniejszych rejonach kwitnienie może być nieznacznie opóźnione – pod koniec kwietnia lub na początku maja. Do zapylenia potrzeba dwóch różnych odmian. Kwiaty nie są samopylne, na słupku musi pojawić się pyłek z innej odmiany. Owocowanie rozpoczyna się zwykle na przełomie maja i czerwca. Krzewy owocować mogą już w 1. roku po posadzeniu, przeważnie odbywa się to jednak w 2., 3. roku (wolno się rozwijają). Lepsze plony uzyskuje się ze starszych roślin.

Owocem są cylindryczno-wydłużone, ok. 1,5–2,5 cm długości, początkowo zielone, później przebarwiające się na fiolet i pokrywające niebieskosinym nalotem woskowym jagody (nibyjagody). Miąższ jest czerwony, mięsisty, słodko-kwaśny, czasem z nutą goryczy. Opadają z krzewu, jeśli nie są w odpowiednim czasie zebrane.

Wartość zdrowotna

Owoce bogate są w związki polifenolowe: flawonoidy, antocyjany i kwasy fenolowe. Najistotniejszym składnikiem jest witamina C. Jagoda kamczacka jest jednym z największych źródeł kwasu askorbinowego spośród roślin sadowniczych. Owoce mogą zawierać glikozydy irydoidowe odpowiadające za gorycz. Związki polifenolowe nadają właściwości przeciwutleniające, zwalczają wolne rodniki. Spożywanie owoców jagody kamczackiej wspomaga odporność organizmu, pomaga usuwać z niego metale ciężkie, a także skutki zatruć lekami. Co ważne, owoce zawierają bardzo małą lub nikłą ilość szkodliwych azotanów. Napar z kwiatów pomaga w leczeniu stanów zapalnych układu moczowego.

Odmiany

Uzyskano już wiele odmian jagody kamczackiej. W Polsce: Atut, Brązowa, Czarna, Duet, Jolanta, Wojtek, Zielona. W Rosji: Czelabinka, Czernicka, Dlinnopłodna, Sinigławska, Włoszebnica.

Przyjmuje się różną systematykę suchodrzewów, ponoć istnieją błędy w jej zapisie i niepoprawne jest nazywanie różnych roślin jagodą kamczacką. Odmiany uzyskuje się z suchodrzewu jadalnego i z suchodrzewu kamczackiego, który jest niższym krzewem, mniej plennym (z krzewu zbierze się maksymalnie 1 kg owoców), ale owoce są dużo większe, smaczniejsze i później dojrzewają.

Wymagania glebowe i klimatyczne

Suchodrzew posiada małe wymagania, jednak może źle znosić susze. Należy wybierać stanowisko słoneczne. Doskonale rośnie na glebach lekko kwaśnych (pH=5,5–6,0), próchnicznych, gliniasto-piaszczystych. Dobrze rozwija się także na glebach niskiej klasy bonitacyjnej. Nie należy sadzić krzewów na ziemiach o odczynie zasadowym, ponieważ w następnym roku zwykle zamierają. Długo utrzymujące się susze powodują gorzknienie i szybsze opadanie owoców. Krzewy wytrzymałe są na mróz. Zniosą nawet spadki temperatur do -40°C, a kwiaty (nawet te mocno rozwinięte) przeżyją przymrozki do -8°C.

czytaj dalej...