Jak prawidłowo uprawiać wiśnie? Uprawa wiśni bez tajemnic

Sad wiśniowy Uprawa wiśni

Wymagania klimatyczne i glebowe, stanowisko pod uprawę

Wiśnia jest stosunkowo wytrzymała na mróz, w zależności od odmiany. Może być uprawiana na terenie całego kraju. Najlepsze pod uprawę są tereny położone wyżej niż pola sąsiadujące. Ze względu na wczesne kwitnienie (przełom kwietnia i maja) wiśnie narażone są na przymrozki, szczególnie te uprawiane na równinie. W dolinach, z racji wyższej wilgotności oraz długo utrzymującej się mgły, istnieje duże ryzyko porażeń przez choroby. Wiśnia dobrze rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, niezbyt ciężkich, zlewnych. Uprawa na ciężkich glebach, zwłaszcza w rejonach o obfitych deszczach, może powodować pękanie owoców. Odczyn gleby powinien wynosić pH=6,8–7,1. W przypadku kwaśnej gleby przed planowanym sadzeniem drzew lub pod przedplon stosuje się wapnowanie, najlepiej wapnem magnezowym ok. 1–3 t/ha. Najlepsze są gleby o poziomie wody gruntowej wynoszącym 150 cm. Należy wybierać stanowisko słoneczne i osłonięte od wiatrów. Rzędy drzew wyznaczane powinny być w kierunkach północ-południe.

Na przedplon bardzo dobrze nadają się rośliny bobowate, które później stanowią nawóz zielony, wzbogacają glebę, poprawiają jej strukturę, odchwaszczają oraz wiążą wolny azot z powietrza i dostarczają go do gleby w postaci dostępnej dla roślin następnie uprawianych. Nie powinno się zakładać sadu wiśniowego na polu po uprawach truskawek, ogórków, pomidorów, roślin kapustnych i ziemniaków.

Nawożenie

Przed sadzeniem należy zastosować obornik lub kompost. Nawożenie mineralne powinno być dostosowane do uprzednio wykonanej analizy chemicznej gleby oraz analizy liści. Duże ilości potasu w glebie hamują pobieranie magnezu i boru przez młode rośliny.

W młodym sadzie wiśniowym bardzo ważne jest nawożenie azotem. Dawki nawozowe dzieli się na części – część stosuje się wczesną wiosną, resztę po kwitnieniu drzew. Nawozy potasowe podaje się jesienią. Zalecany jest siarczan potasu. Młodego sadu przeważnie nie nawozi się nawozami fosforowymi, jeśli odpowiednio zostały zastosowane przed założeniem.

Sadzenie

Wiśnie szczepione są na dwóch podkładkach – siewka antypki i dzika czereśnia ptasia. Antypka nadaje się do gleb piaszczystych, czereśnia ptasia do cięższych, gliniastych. Materiał do sadzenia powinien być zdrowy, wolny od chorób oraz należeć do wyboru pierwszego. Drzewka winny mieć najmniej 1,2 m wysokości, o pniu średnicy 12 mm na wysokości 30 cm nad ziemią. Sadzenie przeprowadza się późną jesienią (X–XI) lub wczesną wiosną (III–IV). W przypadku uprawy silnie rosnących odmian przyjmuje się rozstawę dla drzew 5 x 3 m, odmiany słabo rosnące sadzi się natomiast w rozstawie 4,5 x 2,5 m. Coraz częściej w Polsce prowadzi się intensywne sady. Uprawa ta pozwala zarówno na zbiór ręczny, jak i kombajnem. Drzewa w takim sadzie sadzi się w rozstawie 4 x 1,5–2 m. Na małych obszarach drzewka sadzi się przeważnie ręcznie, na dużych mechanizuje się tę pracę. Przed sadzeniem wykopuje się dołki o głębokości takiej, jaka była zachowana w szkółce. W dołku formujemy kopczyk z mieszanki ziemi torfowej i obornika. Korzenie podcina się i umieszcza drzewko w dołku na kopczyku, zasypując je ziemią tak, by miejsce okulizacji znajdowało się ok. 10 cm nad powierzchnią. Z ziemi wokół drzewka tworzy się misę, która będzie utrzymywać wodę. Po zasadzeniu wiśnię obficie podlewamy.

Cięcie

Formowanie i cięcie drzew są bardzo ważnymi zabiegami w uprawie wiśni. Naturalnie drzewo to nie tworzy przewodnika, ale kilka konarów o zbliżonej grubości. Wyrastają one pod ostrym kątem, tworząc wypełnione korą rozwidlenia. Zimą nasiąkają wodą, która zamarza i rozsadza konary, wywołując pęknięcia, przez które z łatwością wnikają patogeny. Wiśnie zaczyna się formować już po posadzeniu. Wczesne cięcie pozwala na lepsze przyjęcie się drzewek i pobudza je do wzrostu. Cięcia wykonuje się na wiosnę. W zwartym, intensywnym sadzie przycina się jedynie rozgałęzienia boczne, zostawiając 2–3 oczka. W ten sposób przekazuje się przewodnikowi dominację nad innym pędami. Często stosuje się również wyrywanie lub uszczykiwanie wierzchołkowych pędów bocznych pędu głównego. Łutówka jest odmianą trudniejszą w formowaniu – owocuje także na przewodniku, który pod ciężarem owoców może wyginać się i tracić swoją funkcję. W takim przypadku należy go wiosną przyciąć u jego podstawy, by doprowadzić do wytworzenia nowego, pionowego pędu.

czytaj dalej...

WIŚNIE BEZ TAJEMNIC! ZWIĘKSZ SWOJĄ WIEDZĘ NA ICH TEMAT [QUIZ]

[1/13] Co to jest Hanami?

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki