Koniczyna krwistoczerwona, inkarnatka - opis i uprawa

1/5 Następne

Uprawa koniczyny krwistoczerwonej - inkarnatki

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Nawożenie

Inkarnatka pobiera z gleby trudno rozpuszczalne formy fosforu i potasu, ale glebę i tak należy nawozić tymi mikroelementami w ilości 30-40 kg P₂O₅/ha i 60-80 kg K₂O/ha.

W celu zwiększenia plonowania inkarnatki, glebę można zwapnować pod przedplon lub w czasie podorywki.

Choroby i szkodniki

Jeżeli pogoda w okresie zimowym jest chłodna i wilgotna to może sprzyjać pojawianiu się takich chorób, jak: mączniak, fuzariozy, rdzy oraz zgnilizny młodych pędów. Może to prowadzić do dużych ubytków roślin. Plantacje inkarnatki przy dużym nasileniu tych chorób można opryskiwać odpowiednio dobranymi środkami.

W uprawie koniczyny krwistoczerwonej na nasiona należy eliminować oprzędziki i pędrusia koniczynowego. Pędrusia zwalcza się poprzez oprysk plantacji nasiennych od razu po zbiorze pierwszego odrostu przeznaczonego na siano. Można do tego wykorzystywać takie środki, jak Decis 2,5 EC czy Zolone 350 EC. Ważne jest również koszenie koniczyny z pierwszego odrostu w fazie tworzenia pąków kwiatowych, ponieważ wtedy większość jaj i larw pędrusia znajduje się w kwiatostanach.

Zbiór i wykorzystanie

Zbioru koniczyny krwistoczerwonej na paszę należy dokonywać w fazach od pąkowania do początku kwitnienia. Wykonuje się go pod koniec kwietnia lub do połowy maja. Jeżeli inkarnatka uprawiana jest w zasiewie czystym, to kosi się ją tylko raz, ponieważ rośliny po zbiorze słabo odrastają. Przy zapewnieniu dobrych warunków siedliskowych plon zielonej masy wynosić nawet 25 t/ha. Inkarnatka może być wykorzystywana do bezpośredniego skarmiania w postaci zielonki lub jako siano.

Zbioru nasion inkarnatki dokonuje się w następnym roku, pod koniec czerwca lub na początku lipca. Wykonuje się go wtedy, gdy dojrzeje połowa kwiatostanów roślin. Przy opóźnionym zbiorze może dochodzić do osypywania się nasion i strat w plonie. Plon nasion może być bardzo zróżnicowany od 400 do 1000 kg nasion z hektara.

mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Artyszak A., Kucińska K., Niemczyk H. 2010. Rośliny motylkowate drobnonasienne. W: Produkcja roślinna. Wyd. REA, część III, Warszawa, str. 216-217, 221, 224, 227, 234.
Grzebisz W. 2012. Rośliny motylkowate drobnonasienne. W: Produkcja roślinna – technologie produkcji roślinnej. Hortpress, wyd. II, Warszawa, str. 352, 355, 359.
Krężel R., Parylak D., Zimny L. 1999. Koniczyna perska. W: Zagadnienia uprawy roli i roślin. Wyd. Akademii Rolniczej, Wrocław, str. 33-34.
Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1976. T. incarnatum. W: Rośliny polskie. PWN, Warszawa, str. 359.
Szempliński W. 2012. Koniczyna inkarnatka. W: Rośliny rolnicze. UWM, Olsztyn, str. 287-288.
Zając T. 2003 Koniczyna krwistoczerwona - inkarnatka. W: Szczegółowa uprawa roślin. Wyd. Akademii Rolniczej, wyd. II, tom II, Wrocław, str. 189-191.