Koniczyna polna - opis i charakterystyka

Zobacz także

Koniczyna polna (Trifolium arvense) jest gatunkiem uznawanym za chwast segetalny. Może występować w formie rocznej lub wieloletniej.

Cechy charakterystyczne i wykorzystanie

Łodygi koniczyny polnej są kosmate, rozesłane lub wzniesione i osiągają wysokość 5-40 cm. Jej liście są równowąskopodługowate i drobno ząbkowane. Kwiatostany są liczne, rozmieszczone pojedynczo na gałązkach oraz mają walcowaty kształt i długość 1-2 cm. Korona kwiatu jest różowawa, kwiaty są żółte, a po przekwitnięciu ulegają zbrunatnieniu. Jej owocem jest jednonasienny strąk, a nasiona mają kolor żółty.

Kwitnienie rozpoczyna od czerwca, a kończy we wrześniu. Nie nadaje się na pasze dla zwierząt ponieważ jej pędy szybko twardnieją oraz są gorzkie w smaku. Znajduje wykorzystanie w medycynie ludowej. Jej również rośliną wskaźnikową gleb kwaśnych. Może zanieczyszczać nasiona roślin uprawnych, ale nie jest szkodliwa.

Występowanie

Występuje na suchych wzgórzach, polach, nieużytkach oraz glebach piaszczysto-gliniastych i piaszczystych. Pospolicie pojawia się w rejonach górskich i nizinnych.

mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Hołubowicz–Kliza G. Koniczyna polna. W: Rolniczy atlas chwastów. Wyd. IUNG-PIB, Puławy, str. 145.
Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1976. T. arvense. W: Rośliny polskie. PWN, Warszawa, str. 354.
Szempliński W. 2012. Koniczyna. W: Rośliny rolnicze. Wyd. UWM, Olsztyn, str. 280.