Sadzenie, uprawa i wymagania cebuli z dymki

1/8 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Cebula dotarła do Polski w XIV w. i od razu się u nas zadomowiła. Nie dość, że jest łatwa w uprawie, to ma wysoką wartość biologiczną. Jeden ze sposobów jej uprawy, tzn. z dymki, pozwala na uzyskanie wczesnego plonu cebuli pęczkowej lub cebuli na zbiór letni.

Charakterystyka

W pierwszym roku wegetacji tworzy tzw. główkę lub inaczej cebulę, stanowiącą część jadalną. Złożona jest z piętki oraz mięsistych pochew liściowych okrytych suchymi łuskami. Z piętki w dół wyrasta wiązkowy system korzeniowy, górny odcinek stanowi natomiast szczypior spełniający funkcję asymilacyjną. W drugim roku cebula przechodzi w fazę generatywną i produkuje pędy kwiatostanowe kwitnące i owocujące.

Zawiera fitoncydy mające właściwości bakteriobójcze i przeciwwirusowe. Jest ponadto cennym źródłem witamin z grupy B oraz E i K. Zawiera również związki mineralne odkwaszające organizm, m.in. wapń, potas i żelazo.

Cebula jest ceniona na całym świecie nie tylko ze względu na właściwości lecznicze, lecz także walory smakowe i przyprawowe. Ma duże znaczenie gospodarcze, wykorzystywana jest w wielu gałęziach przemysłu. Polska pod względem wielkości upraw cebuli (ponad 35 tys. ha) znajduje się w pierwszej trójce producentów światowych.

Wymagania uprawowe

Cebula jest rośliną klimatu umiarkowanego i doskonale czuje się w naszych warunkach. Do wykiełkowania nasiona potrzebują minimalnej temperatury gleby 2°C, lecz najszybciej proces ten zachodzi, gdy gleba ogrzeje się do 18°C. Do prawidłowego rozwoju wszelkich organów wymaga temperatury w przedziale 12–24°C.

Ze względu na słabo rozwinięty system korzeniowy ma bardzo wysokie wymogi dotyczące gleby. Najlepsze do uprawy są czarnoziemne, brunatnoziemne oraz wapniowcowe gleby o uregulowanych stosunkach wodnych. Pamiętajmy, że równie istotny jest odczyn – dla gleb mineralnych pH=6,5–7,0, dla torfowych 5,5–6,5.

Ważna jest również temperatura panująca w przechowalni. Jednym z etapów uprawy dymki jest właśnie przechowywanie jej w przechowalniach. Cebula uprawiana z dymki bardzo często wykazuje pośpiechowatość, czyli wybijanie w pędy generatywne. Wykazano, że suszenie dymki w temperaturze 30°C przez ponad 2 miesiące przeciwdziała temu zjawisku.

Cebula może być uprawiana na tym samym stanowisku przez kilka lat, lecz stwarza to niebezpieczeństwo wystąpienia chorób i szkodników. Ponadto brak płodozmianu sprzyja rozwojowi wielu chwastów, które ciężko później zwalczyć. Zalecane jest zatem odpowiednie zmianowanie i uprawianie cebulowych po sobie nie częściej niż co 3–4 lata. Dobrym przedplonem dla niej są rośliny bobowate, zbożowe oraz ogórek. Równie dobrze można by było sadzić warzywa kapustne, gdyż pozostawiają po sobie odchwaszczone pole, lecz pozostałe w glebie cząstki korzeni ze specyficznymi substancjami będą hamować rozwój naszych cebul.

Nawożenie

Cebula ma niskie potrzeby nawozowe, lecz źle reaguje na niedobory próchnicy w glebie. Zaleca się, by była uprawiana w pierwszym roku po oborniku (na słabszych glebach). Ze względu na słabo rozwinięty system korzeniowy gorzej pobiera składniki pokarmowe z gleby. W 1 dm³ gleby powinno zatem znajdować się 120–160 mg N (NH₄ + NO₃), 60–80 mg P, 175–250 mg K, 60–80 mg Mg oraz 1000–1500 mg Ca. Pamiętajmy, że wrażliwa jest ona na zasolenie, dlatego nawozy powinny być pozbawione chloru. Dawki nawozowe dobieramy na podstawie analizy chemicznej gleby.