Uprawa śliw – przedstawiamy wskazówki dotyczące prawidłowej pielęgnacji
Śliwa węgierka. Jak ją prawidłowo uprawiać? Odpowiadamy!
Zobacz także
Uprawa
Zaleca się sadzenie odmian o różnym czasie dojrzewania, by przedłużyć okres zbioru. Wzrasta również wówczas opłacalność produkcji, ponieważ owoce dostępne są dłużej na rynku. Drzewa najczęściej sadzi się w rozstawie 4 x 2–3 m. Materiał sadzeniowy powinien być wolny od chorób i szkodników oraz pochodzić z kwalifikowanej szkółki. Bardzo często kupowane są okulanty. Śliwy prowadzi się najczęściej w formie szpalerowej lub wrzecionowej. Należy formować koronę, ponieważ młode drzewa produkują dużo długi pędów. Przed sadzeniem przygotowuje się stanowisko i wykonuje analizę chemiczną gleby, która będzie podparciem do określenia dawek nawozowych. Do odchwaszczania przed sadzeniem i po sadzeniu śliw stosuje się herbicydy, należy jednak pamiętać, że rośliny te źle znoszą herbicydy doglebowe. Śliwy uprawia się najczęściej na podkładce z siewek Węgierki Wangenheima, szczepione na podkładkach wegetatywnych często są porażane przez szarkę.
Przed sadzeniem wykopuje się dołek niewiele większy od systemu korzeniowego. W nim umieszcza się roślinę tak, by miejsce szczepienia było ponad powierzchnią gleby, a następnie zasypuje żyzną ziemią. Ugniata się glebę wokół pnia, tworząc misę do podlewania i obficie jednorazowo podlewa się drzewo (3–5 l). Przed sadzeniem warto wyciąć uszkodzone korzenie, można również przyciąć pędy na długość 1/3.
Choroby i szkodniki
Najczęściej węgierki porażają ospowatość śliwy (szarka), brunatna zgnilizna drzew pestkowych (monilioza), dziurkowatość liści drzew pestkowych, torbiel śliwy, rak bakteryjny drzew owocowych, srebrzystość liści. Szkodniki atakujące śliwy to pordzewiacz śliwowy, misecznik śliwowy, owocówka śliwkóweczka, owocnica żółtoroga, owocnica jasna, mszyce.
Ochronę śliw należy prowadzić zgodnie z zaleceniami podanymi w aktualnym Programie Roślin Sadowniczych.
Autor: Joanna Żołnierkiewicz
Bibliografia:
Bernat A. (red.), „ABC ogrodnictwa”, wyd. Reader’s Digest, Warszawa 2011 r., s. 280–282
Czynczyk A. i inni, „Sadownictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2002 r., s. 298–308
Hodun G., „Śliwy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2008 r.
Kawecki Z., Kryńska W., „Sadownictwo i warzywnictwo”, Wyd. PWN, Warszawa 1995 r., s. 101–104
Klimek G., „Sadownictwo 2”, WSiP, Warszawa 2000 r., s. 109–134
Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 216–236
Pieniążek S.A. (red.), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r.. s. 43–44
Prat J.Y., „Abc sadownictwa”, wyd. Delta, Warszawa 2010 r., s. 54–59
Rejman A. (red.), „Pomologia”, PWRiL, Warszawa 1994 r., s. 186–249
Sitarek M., „Odmiany śliw na dłużej” [w:] „Hasło Ogrodnicze” nr 09/2005 r.
