Sadzenie winorośli – podpowiadamy, jak przygotować glebę i jaką sadzonkę wybrać

1/5 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Przed sadzeniem winorośli należy odpowiednio przygotować glebę. Aby doprowadzić ją do właściwego odczynu pH=6,5–7,2, należy przeprowadzić wapnowanie – na glebach lekkich CaCO₃, na ciężkich CaO. Dawki nawozów ustala się po wykonaniu analizy chemicznej warstwy ornej i podornej gleby. Przed sadzeniem podaje się również obornik, maksymalna ilość, jaką można podać, to 40 t/ha, co odpowiada 170 kg N. Warto stosować nawozy zielone ze zbóż, facelii lub gorczycy, które należy później zaorać.

Rozstawa

Winorośle sadzi się w rzędy odległe od siebie od 1,2 do 3,0 m w zależności od wielkości plantacji, wykorzystywanych maszyn, technologii uprawy oraz rodzaju gleby. Krzewy z wysokim pniem powinny być posadzone w odległości od siebie wynoszącej 1,0–1,5 m, prowadzone w formie Guyota 1,1–1,2 m, a niskie, prowadzone przy palikach, ok. 0,8 m. Na jednym hektarze, w zależności od rozstawy, zmieści się 3–5 tys. krzewów.

Zakup

W szkółkach dostępne są dwa rodzaje sadzonek: długie i krótkie. Sadzonki długie posiadają 3-, 4-pąkową łozę, ich jakość ocenia się po systemie korzeniowym i grubości pnia (ok. 5 mm przy nasadzie), nie zwraca się uwagi na jego długość. Krótkie zwykle prowadzone są w pojemnikach z uprawy pod osłonami, najodpowiedniejsze są te z 70-cm dobrze zdrewniałym pędem. Sadzonki długopędowe polecane są do produkcji towarowej, krótkopędowe natomiast do amatorskiej uprawy w ogrodzie.

Zaleca się zakup winorośli w renomowanej, kwalifikowanej szkółce, co gwarantuje dobry materiał sadzeniowy, wolny od chorób i szkodników. Warto wcześniej zamówić krzewy, by nie martwić się później o ich dostępność. Winorośle mogą być również szczepione na podkładkach, są wówczas bardziej odporne na niższe temperatury.

Sadzenie

Sadzenie przeprowadzać można wiosną lub jesienią, a winorośli uprawianych w pojemnikach nawet latem. Termin jesienny jest mniej pracochłonny, niewymagane jest wtedy podlewanie, w glebie jest dostateczna ilość wody. Należy natomiast kopczykować rośliny na zimę, aby nie przemarzały. Sposób sadzenia zależy od rodzaju sadzonki i terminu.

Przed sadzeniem ustala się rzędy i miejsca umieszczenia krzewów. W wyznaczonych pozycjach wykopuje się dołki większej głębokości niż wielkość systemu korzeniowego, ok. 40–45 cm, tak by zmieścił się na dnie kopczyk. Następnie do niego wbija się paliki długości ok. 1,8 m, aby 1,5 m wystawał nad ziemię. Podpora powinna być wykonana z trwałego materiału, aby wytrzymała 2 lata, do niej podwiązuje się pędy winorośli. Rusztowanie buduje się jesienią w drugim lub najpóźniej wiosną w trzecim roku uprawy.

Korzenie winorośli podcina się o kilka centymetrów, a te uszkodzone obcina. Słabe pędy można również usunąć. Przyrosty odcina się, pozostawiając dwa silne pąki. Przed sadzeniem można zamoczyć korzenie w ziemi ogrodowej z wodą lub w samej wodzie, po to by sadzonki lepiej się przyjęły.

Na dnie wykopanego dołka usypuje się kopczyk z żyznej ziemi (można dodać niewiele obornika lub kompostu i wymieszać). Dołek do połowy zasypuje się ziemią i podlewa ok. 3–5 litrami wody. Rośliny umieszcza się tak, by górna część, tzw. główka, wystawała nad powierzchnię gleby lub w przypadku winorośli szczepionej – miejsce okulizacji wyniesione było ponad jej powierzchnię. Dołek zasypuje się ziemią, by przylegała do korzeni, a winorośl stała stabilnie, następnie ugniata się ziemię wokół pnia. Czynności te dotyczą sadzenia wiosennego, podczas sadzenia jesienią nie podcina się zwykle sadzonek i nie podlewa tak obficie dołka. Ziemię wokół krzewu ugniata się w ten sposób, aby powstała misa ułatwiająca utrzymywanie wody.

Winorośl uprawianą w pojemniku sadzi się w podobny sposób, z tym że przed posadzeniem należy ją moczyć przez kilka godzin w wodzie, by ułatwić wyjęcie bryły korzeniowej. Wykopany dołek musi być większy od objętości systemu korzeniowego. Sadzonki krótsze umieszcza się w glebie głębiej niż te kilkupąkowe. Na glebach lekkich na głębokości 40 cm, na ciężkich na 25 cm. Przyrost przycina się 2–3 cm nad ziemią, pozostawiając 2, 3 pąki.

Od lipca do sierpnia prowadzi się wycinanie korzeni podpowierzchniowych, aby utrzymać głębiej umieszczony krzew.

Głębokie sadzenie winorośli jest bardziej wskazane – rośliny rzadziej wówczas przemarzają zimą, odporniejsze są na susze, później zaczynają wegetację, przez co nie są narażone na wiosenne przymrozki. Niestety niektóre odmiany mogą gorzej plonować oraz wytwarzać małe i kwaśne owoce.

Uprawa pod osłonami

Czasem w mniejszych gospodarstwach czy ogrodach prowadzi się uprawę winorośli w szklarenkach lub tunelach foliowych, przede wszystkim w celu przyspieszenia zbioru. Krzewy mogą być sadzone w sznurze pionowym przy ścianach (minimum 0,5 m odległości), zazwyczaj przy jednej, co 1 m. Jeśli prowadzi się winorośl przy palikach, to rozstawa wynosi 1,0 x 1,0 m lub 1,2 x 0,8 m.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Bernat A. (red.), „ABC ogrodnictwa”, wyd. Reader’s Digest, Warszawa 2011 r., s. 282.

Czynczyk A. i inni, „Sadownictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2002 r., s. 446–448.

Klimek G., „Sadownictwo 2”, WSiP, Warszawa 2000 r., s. 265–268.

Myśliwiec R., „Winorośl w ogrodzie”, PWRiL, Warszawa 2006 r., ss. 14–19; 92.

Myśliwiec R., „Uprawa winorośli”, PWRiL, Warszawa 2013 r., s. 70–76.

Pieniążek S.A. (praca zbiorowa), „Sadownictwo”, PWRiL, Warszawa 2000 r., s. 610.

Prat J.Y., „Abc sadownictwa”, wyd. Delta, Warszawa 2010 r., s. 134–137.

Rusnak J., „Wino z własnej winnicy”, MODR Karniowice 2012 r.