Cięcie czereśni – prezentujemy poradnik o właściwym formowaniu czereśni

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zabieg cięcia jest bardzo ważny w prowadzeniu sadu czereśniowego. By dobrze wykonywać przycinanie pędów, należy dostosować je do gęstości nasadzenia, formy drzew, a także intensywności ich wzrostu.

Czereśnie szczepione na silnie rosnących podkładkach wytwarzają pąki kwiatowe na krótkopędach, tzw. sęczkach, które rosną na przyrostach od 2. roku. U podstawy zeszłorocznych przyrostów wyrasta największa liczba pąków. Na długich przyrostach, osiągających ok. 1 m długości, nie obserwuje się zawiązywania pąków kwiatowych. Na rocznych przyrostach i sęczkach wyrastających na czereśniach karłowych zawiązuje się duża liczba pąków. Takie drzewa można z powodzeniem ciąć bez ryzyka zmniejszenia plonu. Wadą karłowych, intensywnie owocujących, jest częste niewyrastanie owoców do odpowiedniej wielkości.

Czereśnie prowadzi się w różnych formach: korona naturalna – najczęstsza w ogrodach przydomowych, korona hiszpański krzak – bez przewodnika, korona przewodnikowa (wrzecionowa lub stożkowa) – najczęstsza w intensywnych sadach. Drzewa rosnące na podkładce karłowej najlepiej przycina się i formuje na wrzecionową koronę, silniej rosnące natomiast na koronę stożkową. Jeśli prowadzony jest sad o gęstym nasadzeniu, należy utrzymywać drzewa z przewodnikiem i prowadzić cięcia odnawiające. Nie można doprowadzić do powstania gęstego lasu, w którym czereśnie słabo owocują.

Po posadzeniu nie każde drzewko wiosną trzeba ciąć. Te niskie (do 1 m), nierozgałęzione można pozostawić bez żadnego cięcia. Nierozgałęzione, lecz wysokie przycina się na wysokość ok. 80–100 cm nad ziemią. U rozgałęzionych skraca się przewodnik do 70 cm nad rozgałęzieniem i przycina pędy boczne osadzone nisko. Po cięciu wiosennym prowadzi się cięcie formujące koronę, przeważnie w maju i czerwcu. Wycina się silnie rosnące przyrosty przy przewodniku, aby usunąć konkurencję. Można również zakładać specjalne spinacze nad słabszymi przyrostami, aby je odginać. Przyginane przyrosty będą później dalej próbować rosnąć w górę, wtedy też odgina się je, podpinając sznurkiem do szpilek wbitych w ziemię obok pnia. Przyrosty intensywnie wyrastające w górę uszczykuje się.

Przez pierwsze 4 lata prowadzi się cięcia umiarkowane, gdyż silnie przycięte młode drzewa słabiej owocują. Cięcia starszych drzew prowadzi się silniej, czereśnie rosnące na podkładkach karłowych intensywnie się tnie od 5.–6. roku od posadzenia. Dokonuje się cięć, pozostawiając długi czop przy przewodniku, gałęzi nisko rosnących, zacienionych, starych, krzyżujących się czy po prostu przeszkadzających w prowadzeniu sadu. Wycina się również silnie pionowo rosnące pędy, tzw. wilki. Cięcia należy prowadzić wczesnym latem, kiedy pogoda jest ciepła i sucha, aby zmniejszyć ryzyko infekcji (rak bakteryjny, srebrzystość liści). Rany koniecznie zabezpiecza się pastami ochronnymi. Nie należy ciąć czereśni zbyt późno, tj. po połowie sierpnia, gdyż można jedynie osłabić wzrost drzewa i spowodować większą wrażliwość na mrozy. Przy prowadzeniu drzew w formie hiszpańskiego krzaka cięcie wykonuje się po zbiorach (lipiec lub pierwsza połowa sierpnia). Wycina się wtedy wierzchołek drzewa na wysokości, jaka nas satysfakcjonuje do późniejszych zbiorów.

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Czynczyk A. i inni, „Sadownictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2002 r., s. 313–317.

Gudarowska E., „Kupujemy i sadzimy owocowe”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010 r.,

s. 37–40.

Mika A., „Cięcie drzew i krzewów owocowych”, PWRiL, Warszawa 2006 r., s. 113–129.

Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 243–253.

Meszka B., „Metodyka integrowanej ochrony czereśni dla doradców”, InHort, Skierniewice 2013 r.