Indyk czerwony (burboński) – średniociężka odmiana indyka. Oto porady, jak go hodować!

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Wszystkie indyki hodowane współcześnie w kierunku mięsnym pochodzą od indyków północnoamerykańskich. Zabiegi hodowlane, praktykowane w Europie od pierwszej połowy XVI w., a w Stanach Zjednoczonych od XVII w., zaowocowały powstaniem trzech typów użytkowych indyków (lekki, średniociężki i ciężki) i różnych odmian kolorystycznych w ich obrębie. W ten sposób otrzymano m.in. indyki burbońskie, znane również jako indyki czerwone (ang. Bourbon Red).

Charakterystyka

Nazwa rasy wiąże się z miejscem jej powstania – hrabstwem Bourbon w Kentucky. Cechą wyróżniającą indyki burbońskie jest niespotykany kolor ich upierzenia. Pióra na szyi, piersi i głowie przybierają różne odcienie głębokiej czerwieni i brązu, a na końcach skrzydeł i w ogonie są białe. Indory osiągają masę do 15 kg, indyczki – 8,5-9 kg, rasa ta przynależy zatem do kalibru średniociężkiego.

Warunki odchowu indycząt

Indyczęta utrzymuje się na grubej ściółce z wiórów drewnianych lub ciętej słomy z żyta. Aby ustrzec się chorób nóg i grzybic, na które ptaki te są szczególnie narażone, ściółkę należy często uzupełniać i wymieniać. Maksymalna obsada pomieszczenia dla ptaków hodowlanych wynosi 5 indorów lub 7 indyczek na 1 m² w okresie do 7. tygodnia życia, 2 indory lub 3 indyczki na 1 m² do 16. tygodnia życia, i wreszcie 1 indora lub 2 indyczki na 1 m² w wieku starszym. Indyki rzeźne utrzymuje się z kolei w zagęszczeniu nie większym niż 2-3 indory bądź 5-6 indyczek na 1 m². Pomieszczenie, w którym przebywają pisklęta i młode indyki, musi być dobrze wietrzone, ale zabezpieczone przed przeciągami.

Ogrzewanie i oświetlenie

Ogrzewanie i oświetlenie należy dostosować do wieku ptaków. Pisklęta młodsze niż 1 tydzień wymagają stałej temperatury rzędu 28-30°C. Z każdym kolejnym tygodniem obniżamy ją o 1°C. Od 10. tygodnia życia indyczęta powinny przebywać w temperaturze 16-18°C. Wraz z obniżaniem temperatury skraca się stopniowo długość dnia świetlnego – z 24 godzin w pierwszych dwóch dobach po wylęgu do 10 (indory) i 14 (indyczki) godzin w 7. dniu. W 6.-7. tygodniu długość dnia skraca się dla indyczek do 6 godzin, by w 29.-30. tygodniu wydłużyć ją do 14 godzin. Indorom natomiast w 18. tygodniu życia wydłużamy czas naświetlania do 16 godzin. Konieczność zróżnicowania długości dnia jest uwarunkowana odmiennym rytmem dojrzewania samców i samic. Ptaki rzeźne nie wymagają takich manipulacji – od 4. doby życia do końca odchowu wystarczy im 16-godzinny dzień świetlny.

Żywienie

Jeżeli odchowujemy stado rodzicielskie, w doborze karmy powinniśmy się kierować wskazówkami producenta, od którego kupiliśmy pisklęta. Indyki przeznaczone na rzeź karmi się mieszankami paszowymi, dostosowanymi do ich wieku. Podstawę diety stanowią pasze roślinne o niskiej zawartości włókna surowego – ziarno kukurydzy, pszenicy i pszenżyta, rzadziej owsa i jęczmienia, a także nasiona i śruty poekstracyjne (sojowa, rzepakowa, z roślin strączkowych – bobiku, grochu i łubinu). Ważnym dodatkiem do paszy są mączki pochodzenia zwierzęcego, których udział powinien być ograniczony do maksymalnie 15% dawki pokarmowej. Zbilansowana dieta wymaga również stosowania dodatków paszowych – kredy pastewnej, fosforanu dwuwapniowego i soli pastewnej. Ze względu na wysokie pH jelit ślepych indyki są narażone na choroby układu pokarmowego, dlatego w ich żywieniu stosuje się związki jonowe i antybiotyki, regulujące skład mikroflory jelit. W chowie przydomowym zamiast antybiotyków indyki mogą dostawać gorzkie rośliny, które zwiększają wydzielanie soków trawiennych.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Faruga A., Jankowski J., „Indyki. Hodowla i użytkowanie”, PWRiL, Warszawa 1996 r., s. 9, 14-15, 67-78.

Jankowski J. (red.), „Hodowla i użytkowanie drobiu”, PWRiL, Warszawa 2012 r., s. 326-337, 346-352.

Nowicki B., i inni, „Rasy zwierząt gospodarskich”, PWN, Warszawa 2011 r., s. 175-176.

Repeć H., „Indyki to ciekawe ptaki – cz.1” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 39-40.

Repeć H., ‘Indyki to ciekawe ptaki – cz.2” [w:] „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 4/2014 r., s. 39-40.