Jak sadzić paprykę? Oto nasze wskazówki!

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Jej charakterystyczny oraz – w zależności od odmiany – mniej lub bardziej ostry smak powoduje, że jest warzywem bardzo często wykorzystywanym w sztuce kulinarnej. Paprykę jemy w postaci duszonej, smażonej, zapiekanej, marynowanej, surowej albo suszonej jako przyprawy do wielu dań. I słusznie, bo jest bardzo zdrowa. Mało kto zdaje sobie sprawę, że papryka pod względem zawartości witaminy C przewyższa nawet cytrusy.

Przygotowanie uprawy

Pod uprawę papryki najbardziej nadają się stanowiska nasłonecznione, o niezbyt wietrznej ekspozycji. Warzywo to ma duże wymagania co do temperatury, gdyż jest szczególnie wrażliwe na zimno. Najlepiej, by temperatura w dzień nie spadała poniżej 25°C oraz poniżej 15° w nocy. Chłodniejsze pory wpływają niekorzystnie na jej prawidłowy wzrost, a przymrozki najpewniej spowodowałyby zamieranie rośliny. Z tego względu paprykę wysadza się do gruntu dopiero pod koniec maja, gdy istnieje małe prawdopodobieństwo drastycznego i niespodziewanego pogorszenia się pogody.

Jeśli chodzi o glebę, to oczywiście – jak ma to miejsce w przypadku wszystkich warzyw i roślin w ogóle – im bardziej zasobna w próchnicę, tym lepiej, szczególnie przy stosunkowo dużych wymaganiach papryki pod tym względem. Roślina najlepiej udaje się na glebach zasobnych nie tylko w obficie występujące składniki organiczne, ale także lekkich i wilgotnych, gdyż – obok nasłonecznienia – odpowiednie nawodnienie to drugi czynnik determinujący jej prawidłowy wzrost. W przypadku ziem mniej wilgotnych lub w sytuacji występowania pory suchej, konieczne będzie dodatkowe, sztuczne nawadnianie. Susza jest szczególnie niebezpieczna w okresie tuż po posadzeniu oraz w czasie kwitnienia i wytwarzania się owoców.

Co warte podkreślenia, paprykę można uprawiać po każdym z warzyw, gdyż nie jest wrażliwa na przedplon. Jednak powinniśmy się wystrzegać jej uprawy bezpośrednio po innych warzywach, także wliczanych w poczet psiankowatych.

Przygotowanie sadzonek

Papryka jest uprawiana z rozsady pod osłonami. Przygotowanie sadzonek wymaga wysiania nasion na około dwa miesiące wcześniej przed planowaną uprawą, czyli na początku lub najpóźniej w połowie marca. Dla prawidłowego wzrostu, musimy zapewnić nasionom odpowiednio wysoką temperaturę wynoszącą ok. 25°C. Na większą skalę, skrzynki przechowuje się w szklarni, ale w domowych warunkach wystarczy umieszczenie ich nad kaloryferem lub przy innym, równoważnym źródle ciepła.

Do skrzynek wypełnionych substratem torfowym lub ziemią wysiewamy nasiona. Wystarczy zrobić to w sposób względnie równomierny i niezbyt gęsto, ale zalecany jest siew punktowy w odstępach 3 i 5 cm. W pierwszym przypadku, ziemię do przykrycia przesiewamy i nasiona ukrywamy pod jej półcentymetrową warstwą. Następnie równomiernie ugniatamy i podlewamy. Skrzynkę umieszczamy w pobliżu źródła ciepła.

Jeśli zapewniliśmy optymalne warunki wzrostu, wschody pojawią się już po 7-8, ewentualnie 10 dniach i wówczas należy obniżyć temperaturę w szklarni lub w pomieszczeniu do ok. 20°C w dzień i nie mniej niż 16° w nocy. Po pojawieniu się liści, skrzynkę wystawiamy do światła.

Następnie, kiedy rośliny mają już wykształcone listki, pikuje się je pojedynczo do doniczek lub innych plastikowych pojemników o średnicy ok. 8-10 cm, które uprzednio wypełniamy substratem torfowym lub ziemią ogrodniczą wymieszaną z torfem. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w przyspieszniku, utrzymując w nim temperaturę ok. 20°C w dzień, a w nocy oscylującą w granicach 17°. Nic nie stoi na przeszkodzie, by w gorętsze dni otworzyć okno przyspiesznika, a w połowie maja nawet umieścić doniczki już poza nim. Zamiast przygotowywać rozsadę samodzielnie, możemy kupić gotowe do sadzenia rośliny w pojemnikach dostępne w sklepach ogrodniczych lub na targach.

Hartowanie

Podobnie jak pomidory, papryka na tydzień przed sadzeniem wymaga hartowania, tzn. przygotowania do dalszego wzrostu w gorszych warunkach, niż dotychczas rosła w rozsadzie. W ciągu siedmiu dni stopniowo zmniejszamy temperaturę do poziomu ok. 10°C, a także zmniejszamy częstotliwość i intensywność podlewania. Jednocześnie staramy się wystawić rośliny na większe działanie wiatru, na przykład poprzez intensywniejsze wietrzenie.

Proces ten musimy przeprowadzać w sposób ostrożny i wyważony. Roślinie może zaszkodzić zarówno przesadne, jak i niedostateczne hartowanie. Na przykład zbyt niska temperatura może prowadzić do drewnienia łodyg i spowodować gorsze przyjmowanie się roślin. Słabego wzrostu możemy się spodziewać także na skutek zbyt zachowawczego przeprowadzania procesu uodparniania roślin.

czytaj dalej...