Uprawa papryki pod osłonami krok po kroku

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

W Polsce pod osłonami najczęściej uprawia się paprykę w tunelach foliowych ogrzewanych i nieogrzewanych. W szklarni uprawa jest nieopłacalna ze względu na wysokie koszty ogrzewania. Papryka jest rośliną wymagającą. W Polsce uprawy szklarniowe papryki zajmują obszar 1,5 ha. Jest to stosunkowo duży odsetek, ok. 20% wszystkich warzyw szklarniowych.

Temperatura

Papryka wymaga dużej ilości ciepła. Wymagania termiczne zależne są od fazy rozwojowej. Do skiełkowania nasion najlepsza jest temperatura 24–27°C. Optymalna temperatura do rozwoju wynosi 20–27°C w dzień i 16–20°C w nocy. Należy utrzymywać odpowiednie ciepło, gdyż spadek poniżej 15°C powoduje zahamowanie roślin we wzroście i opadanie kwiatów i zawiązków owoców. Temperatura podłoża powinna oscylować na poziomie 18–22°C. Wartości poniżej 10°C powodują zahamowanie wzrostu i blokowanie pobierania wody przez korzenie.

Woda

Oprócz utrzymywania wysokiej temperatury należy także dostosować odpowiednią wilgotność powietrza i podłoża. Zapotrzebowanie na wodę jest zależne od danej fazy rozwojowej. Do wysiania nasion podłoże powinno mieć wilgotność 75–80%, później, podczas wschodów, 70–75%. Podczas produkcji rozsady wilgotność powinna kształtować się na poziomie 65–70%, aż do fazy zawiązywania owoców, podczas której nasycenie zwiększa się do 70–75%. W okresie owocowania wilgotność podłoża powinna wynosić ok. 80% pełnego nasycenia. Nie można doprowadzić do przesuszenia podłoża. Niedostateczna wilgotność doprowadza do opadania kwiatów i zawiązków owoców. Może także pojawić się sucha zgnilizna wierzchołkowa owoców. Optymalna wilgotność względna powietrza powinna wynosić 75–80%.

Światło

Papryka jest rośliną dnia krótkiego. Najlepiej kwitnie uprawiana pod osłonami. Najlepsza długość naświetlania podczas doby wynosi 12 godzin. Podczas kwitnienia i owocowania można przedłużyć dawkowanie światła do 14 godzin. Minimalne natężenie powinno wynosić 3–4 tys. luksów.

Dwutlenek węgla

Warto wzbogacać atmosferę w dwutlenek węgla, gdyż zwiększa to liczbę zawiązywanych owoców i ich jakość. W Polsce dokarmianie C0₂ jest rzadko stosowane ze względu na wysokie koszty i względy techniczne.

Odmiany

Odmiany rozróżnia się przede wszystkim ze względu na kształt, wielkość i barwę owoców. Mogą się przebarwiać na kolor żółty, pomarańczowy, czerwony, fioletowy czy mieć barwę białą. W uprawie pod osłonami dobiera się odmiany charakteryzujące się wczesnym owocowaniem, plennością oraz odpornością na choroby i szkodniki. Niektóre odmiany wykazują odporność na wirusa mozaiki tytoniu Tm i wirusa ziemniaka Y, PVY.

Najbardziej cenione są owoce o grubym, soczystym i słodkim miąższu. W zależności od przeznaczenia wybierane są o cienkiej lub grubej skórce. Grubsza skórka pozwala na transport i dłuższe przechowywanie. Odmiany o cienkiej skórce są wybierane do upraw do bezpośredniego spożycia.

Polecane do upraw pod osłonami są odmiany: Gloria, Iga, Lena, Mira, Oda, Oleńka, Oliwia, Zorza. Odmiany te charakteryzują się wysoką plennością, wczesnością lub średniowczesnością oraz smacznym, soczystym miąższem.

Wymagania pokarmowe i potrzeby nawozowe

Papryka ma stosunkowo duże wymagania pokarmowe. Obserwuje się to przede wszystkim w uprawie pod osłonami. Największe zapotrzebowanie ma na azot, potas oraz wapń. Bardzo ważny jest także odpowiedni odczyn podłoża, pH 5,5–6,0 przy EC=1,7–2,0 mS/cm. Największe zapotrzebowanie na składniki pokarmowe przypadają w fazie owocowania. Spowodowane jest to większą przyswajalnością składników przez owoce niż liście.

Przy uprawie tradycyjnej po dobrym ukorzenieniu się rośliny nawozi się pogłównie co 10–14 dni. Nawożenie przeprowadza się posypowo lub płynnie 0,5% roztworem. Podczas stosowania fertygacji skład pożywki powinien być ustalony na podstawie analizy chemicznej i dostosowany do okresu uprawy, odmiany i fazy wzrostu rośliny. Odpowiedni skład pożywki powinien zwierać (w mg/dm³) 180–240 N, 60–80 P, 200–400 K, 50–70 Mg, 60–100 S.

czytaj dalej...