Uprawa papryki pod osłonami krok po kroku

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Uprawa

Paprykę uprawia się wyłącznie z rozsady. W 1 g jest ok. 100–150 nasion, z czego wyprodukuje się ok. 120 roślin. Nasiona przed siewem warto zaprawić. Następnie wysiewa się je do skrzynek wypełnionych substratem torfowym lub parowaną uprzednio ziemią torfową. Nasiona wysiewa się na głębokość kilku mm co 1–1,5 cm, a następnie zasypuje cienką warstwą piasku. Podłoże się nawilża, a skrzynki pokrywa cienką folią. Po pojawieniu się pierwszych dwóch liści właściwych siewki pikuje się do doniczek o średnicy ok. 8 cm lub do pierścieni o średnicy 10–12 cm. Po przepikowaniu rośliny się podlewa. Woda powinna być wysokiej jakości, o jak najmniejszej ilości soli chlorkowych oraz o temperaturze 20–25°C.

Po wyrośnięciu roślin doniczki rozstawia się w zagęszczeniu 18–25 sztuk na 1 m². Okres produkcji rozsady w uprawie wczesnej trwa 11–14, a w jesiennej 8–9 tygodni. Paprykę, podobnie jak pomidora, prowadzi się w cyklu wiosennym, przedłużonym i jesiennym. Rozsada gotowa do wysadzenie powinna być krępa, zdrowa, o 8–10 liściach. Wysadzanie roślin przypada od lutego do marca w uprawie wiosennej, a na przełomie czerwca i lipca w uprawie jesiennej. Paprykę można szczepić na podkładce, używając do tego odmiany papryki ostrej Snooker F1. Do szczepienia stosuję się najczęściej metodę japońską.

Metody uprawy

Paprykę można uprawiać podobnie jak pomidora. Najczęściej stosowane metody to:

Uprawa w gruncie w szklarni. Najczęściej wykorzystywana podczas wysadzania latem i wczesną jesienią. Gleba powinna być próchniczna, przepuszczalna i pozbawiona soli. Do nawożenia stosuje się ok. 1–1,5 t/100 m². Na 1 m² powinno się wysadzać 3–5 roślin w rozstawie 60–80 x 30–50 cm. Prowadzi się je na 2–3 pędy.

Uprawa w pierścieniach. Rozsadę wysadza się w pierścienie o średnicy 20–22 cm i wysokości 20–25 cm i pojemności przeważnie 5–7 l. Wypełnione są substratem torfowym. Pierścienie rozstawia się na glebie w szklarni lub tunelu w rozstawie 80 x 30 cm, w zagęszczeniu 4,2 rośliny/m². W przypadku gleby nieodkażonej wykopuje się zagony i wyściela folią, a następnie wypełnia podłożem takim samym jak pierścienie. Dopiero wtedy rozstawia się cylindry. Metoda ta jest najczęściej stosowana w szklarniach, w których nie ma możliwości ogrzewania ziemi oraz w tunelach foliowych.

Uprawa na balotach słomy. Tak jak w uprawie w pierścieniach, tak ta metoda stosowana jest przy braku możliwości ogrzewania ziemi w szklarni oraz w tunelach foliowych. Baloty ze słomy można stosować jako materiał grzewczy i przykrywać podłoże lub jako samo podłoże. Podłoże powinno być często podlewane. Baloty podgrzewa się, a po przestygnięciu do ok. 25°C, wysadza się rozsadę w rozstawie 40–50 x 40–50 cm.

Uprawa w workach. Worki wypełnione substratem torfowym lub trocinami czy korą układa się na płytach ze styropianu, które okryte są folią. Rozsadę wysadza się w wycięte w folii otwory. Do dawkowania pożywki używa się kapilar, które doprowadza się do worków.

Uprawa w wełnie mineralnej. Najczęściej stosuje się ją przy uprawie przedłużonej. Pomieszczenie nagrzewa się do 25°C. Na całej powierzchni szklarni układa się folię i ustawia na niej maty w dwóch rzędach. Następnie zwilża się je kwaśną wodą, ok. 3–5 l na matę. Później maty nasącza się pożywką w ilości 5 l na matę. Wprowadza się 3 sztuki rozsady na jedną matę długości 100 cm i 5 sztuk na matę długości 180 cm.

Zabiegi pielęgnacyjne

Do podstawowych zabiegów należą regulacja temperatury i wilgotności, nawadnianie, spulchnianie gleby, prowadzenie i cięcie roślin, zwalczanie chorób i szkodników oraz zapylanie kwiatów.

W celu poprawienia zawiązywania owoców co 2–3 tygodnie usuwa się niepotrzebne części roślin, jakimi są zawiązki owocu z pierwszego rozwidlenia pędu głównego o wielkości orzecha laskowego, boczne pędy, liście suche lub najniżej ułożone. Usuwa się także pędy płonne, połamane części, zwiędnięte, czy porażone przez patogeny. Wierzchołki pędów ponad liściem nad ostatnim owocem usuwa się, by przyspieszyć dojrzewanie owoców.

W uprawie rzadko stosuje się zapylenie mechaniczne. Czasem pomaga się zawiązywaniu owoców poprzez wprawianie roślin w drgania. W niektórych uprawach wykorzystuje się trzmiele, ale niekoniecznie zapylenie przez te owady zwiększa plon, poprawia częściej kształt i wielkość owoców.

czytaj dalej...