Najczęstsze choroby kukurydzy - objawy i zwalczanie

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Do najważniejszych chorób kukurydzy, które zagrażają jej uprawom zalicza się choroby grzybowe. Najgroźniejsze są: choroba szalonych wiech, drobna plamistość liści kukurydzy, głownia kukurydzy, głownia pylącej kukurydzy, fuzarioza kolb, rdza kukurydzy, zgorzel korzeni, zgorzel podstawy łodygi, zgorzel siewek i żółta plamistość liści kukurydzy.

Bakterie również mogą wywoływać choroby u kukurydzy, np. bakteryjną plamistość liści kukurydzy, bakteryjne gnicie łodygi, zarazę liści, więdniecie naczyniowe kukurydzy i srogo, zaś wirusy przenoszone przez owady mogą powodować: żółtą karłowatość jęczmienia na kukurydzy, smugowatą mozaikę pszenicy na kukurydzy czy mozaikę kukurydzy.

Rozwojowi chorobom można zapobiegać poprzez stosowanie prawidłowego płodozmianu, izolacje przestrzenną, wczesny siew i zbilansowane nawożenie. Ważne jest też używanie kwalifikowanego materiału siewnego oraz zwalczanie chwastów i szkodników, a także dokładne rozdrabnianie resztek pożniwnych.

Choroba szalonych wiech

Powodowana jest przez organizm grzybopodobny - Sclerophthora macrospora, który przenoszony jest przez resztki pożniwne, dzikie trawy i materiał siewny. Powoduje silne zniekształcenie wiech, które przybierają owalny kształt. W miejscach gdzie powinna pojawić się kolba można zaobserwować nawet kilkanaście mniejszych. Nie wytwarzają one ziarna, a ich tkanki są przerośnięte i powodują, że rośliny pochylają się pod ich ciężarem. Liście u zainfekowanych roślin są chlorotyczne oraz poskręcane i wąskie. Najczęściej do zakażenia dochodzi wtedy, gdy rośliny są podtopione przez 1-2 dni i znajdują się w fazie od kiełkowania do 4 liści. W takich warunkach grzyb wnika w roślinę i lokuje się w zawiązkach kolb i wiech. Powoduje znaczny spadek udziału kolb w plonie.

Drobna plamistość kukurydzy (antraknoza kukurydzy)

Choroba ta wywoływana jest przez grzyba Aureobasidium zeae i przenoszona jest przez resztki pożniwne kukurydzy. Do infekcji dochodzi na wilgotnych liściach, ponieważ zakażeniom sprzyja deszczowa pogoda lub długo utrzymująca się rosa. Objawia się poprzez drobne, chlorotyczne plamki pojawiające się na liściach. Plamy te ulegają powiększeniu, a ich środek ulega nekrotyzacji. Mogą pokrywać całe rośliny i powodować spadek jakości roślin.

Głownia kukurydzy (guzowata)

Wywoływana jest przez grzyb Ustilago maydis, a wytwarzane przez niego zarodniki przetrwalnikowe mogą powodować infekcje przez 3 lata. Atakuje on tkanki uszkodzone przez szkodniki, herbicydy, nawozy bądź czynniki pogodowe. Może też zarażać młode rośliny. Przenosi się za pomocą gleby, resztek pożniwnych i zainfekowanego materiału siewnego. Największe nasilenie tej choroby jest zauważalne podczas suchej, upalnej pogody, która poprzedza opady deszczu. W kraju, w ciągu sezonu wegetacyjnego, mogą rozwijać się trzy generacji głowni kukurydzy. Pierwsza generacja pojawia się podczas rozwijania 4-7 liścia, druga podczas kwitnienia, a trzecia - wypełniania i dojrzałości mlecznej ziarniaków. Najgroźniejsza jest pierwsza i druga generacja głowni. Objawy choroby widoczne są na blaszkach liściowych, łodygach, wiechach i kolbach w postaci małych, pomarszczonych guzków. Może też atakować korzenie, które wystają ponad powierzchnię ziemi. Narośla te powstają na skutek nadmiernego dzielenia się komórek i ich nadmiernego powiększania się. Grzybnia atakująca rośliny jest brunatnoczarna i mazista, a w późniejszych etapach rozwoju roślin zamienia się w pylącą masę zarodników, która jest okryta srebrzystoczarną błoną. Choroba ta może prowadzić do zamierania kolb i spadków plonu. Do jej zwalczania można stosować zaprawiony materiał siewny, a jeżeli pojawi się na polu, to należy zebrać i zniszczyć fragmenty porażonych roślin, a na zainfekowanym polu nie należy uprawiać kukurydzy przez około 4 lata.

Głownia pyląca kukurydzy

Choroba ta jest wywoływana przez grzyb Sphacelotheca reiliana, który zimuje w glebie i materiale siewnym. Jego zarodniki mogą przeżywać w glebie nawet 10 lat. Infekuje kukurydzę podczas jej kiełkowania i rozwija się w stożku wzrostu. Prowadzi do porażenia systemicznego roślin i początkowo rozwija się bezobjawowo. Następnie wytwarza zarodniki na zakończeniach wiązek przewodzących w wiechach i na kolbach. Zainfekowane rośliny są niskie oraz bladozielone, a kolby i wiechy zamieniają się w ciemnobrunatną masę zawierająca grzyby z zarodnikami. Masa ta jest otoczona przez jasnoszarą błonę, która pęka i uwalnia zarodniki. Prowadzi to do całkowitego zniszczenia wiech, a przez to w ogóle nie wytwarzają się kolby. Powoduje to całkowitą utratę plonu. Nasiona przed wysianiem można zaprawiać karobsyną i tiuramem, które zapobiegają rozwojowi tej choroby.

Fuzarioza kolb

Choroba ta pojawia się w wyniku porażenia roślin przez grzyby z rodzaju Fusarium. Przenoszona jest przez zarodniki grzyba znajdujące się w glebie oraz przez resztki pożniwne kukurydzy. Może też rozwijać się dlatego, że wcześniej na roślinach pojawiła się zgorzel siewek, zgnilizna korzeni i zgorzel podstawy łodygi, zaś szkodniki poprzez uszkodzenia tkanek mogą powodować nowe infekcje. Rozwojowi choroby sprzyja ciepła i wilgotna pogoda. Rośliny mogą być zarażone tą choroba jeżeli na liściach okrywowych kolb i ziarniakach pojawi się czerwona, różowa lub biała grzybnia. Może to prowadzić do obumierania ziarniaków. Choroba ta przyczynia się do dużego spadku plonu oraz pogarsza jego jakość. Może powodować zakażenie mikotoksynami.

czytaj dalej...