Rzeżucha łąkowa – wszystko o zwalczaniu i zastosowaniu tego chwastu
Uwaga na szczawika żółtego w kukurydzy! Oto porady, jak go zwalczyć
Zobacz także
Mimo tego, że jest po prostu pospolitym chwastem, szczawik żółty często jest wykorzystywany w ogrodach botanicznych. Wchodzi w skład kwiatowych zegarów – jego kwiaty otwierają się dokładnie między 8 a 9 godziną rano. Ma ładny pokrój, zarówno liście, jak i kwiatostan tej drobnej roślinki to bardzo atrakcyjna dekoracja ogrodu.
Charakterystyka
Siewki tej wieloletniej rośliny pojawiają się w maju, nieco później na powierzchni ziemi pojawiają się wschody z uśpionych części. Szczawik żółty jest rośliną wieloletnią i bardzo często wyrasta w uprawach polowych, ale nie robi tam większych szkód, głównie ze względu na drobny pokrój i delikatną strukturę. Jego wysokość waha się w graniach 10 do 30 centymetrów.
Pojawiająca się siewka jest złożona z trójlistkowych liści skrętoległych o jasnozielonym kolorze. Liście dorosłej rośliny stają się ciemniejsze, ale wyglądają tak samo – na niewielkim ogonku znajdują się trzy listki o sercowatym kształcie i wyraźnej, dwudzielnej budowie. Cała roślina jest obsypana delikatnymi włoskami, także nadziemne, czerwonawe rozłogi. Roślina rośnie w kępach i wykształca kwiaty pojawiające się na wzniesionych łodyżkach, wyrastają z kątów liści. Wszystkie są żółte, mają pięć płatków korony. Kwitnienie trwa od czerwca do września, a owocem szczawiku żółtego jest wrzecionowata w kształcie torebka, osadzona na szypułce. Nasiona wysiewają się na miejscu.
Występowanie
Szczawik żółty jest pospolitą w Polsce rośliną – pojawia się wszędzie, poza najwyższymi partiami górskimi. Jest rośliną wskaźnikową gleb o zasadowym lub neutralnym odczynie pH, wybiera najczęściej podłoża gliniaste lub piaszczyste. Preferuje stanowiska zasobne w wapno, dlatego często pojawia się na polach po zabiegach wapnowania.
Szkodliwość
Chociaż szczawik żółty zachwaszcza niemal wszystkie typy upraw, w żadnej z nich nie sprawia większego problemu. Pojawia się zarówno w zbożach jak i rzepaku, ale w największym natężeniu można go zauważyć w roślinach okopowych, ogrodach i sadach owocowych. Ze względu na niewielki pokrój, nie sprawia większego problemu i najczęściej nietrudno jest go usunąć z uprawy. Największe zagrożenie niesie jego pojawienie się w kukurydzy – szczawik jest nośnikiem choroby nazwanej rdzą kukurydzy.
Zwalczanie
Szczawik żółty nie rozprzestrzenia się zbyt szybko, dlatego jego pojawienie się w uprawie nie powinno zbudzić naszego niepokoju. Bardzo rzadko jest szkodliwy, nie ma więc potrzeby sięgania po herbicydy. Prowadzenie odpowiedniej gospodarki – czyszczenie materiału siewnego i dobre rozkładanie obornika, powinno w dużej mierze ograniczyć pojawianie się szczawika w uprawach. W roślinach okopowych i kukurydzy ważne jest systematyczne odchwaszczanie mechaniczne – roślina ma tak mały system korzeniowy, że nie powinno to stanowić większego problemu. Nie powinniśmy również martwić się tym, że w ziemi lub na jej powierzchni zostaną kłącza – ich zniszczenie uniemożliwi odrodzenie się chwastu. Podziemne części rośliny z powodzeniem zostaną zniszczone w czasie orki lub wczesnego bronowania zasiewów.
Jeżeli jednak chwast występuje masowo, albo w kukurydzy wykazuje objawy rdzy, można zdecydować się na wykonanie oprysku. W tym celu używamy jedynie preparatów na bazie napropmidu, który znajduje się między innymi w Commandzie Top 375 CS oraz w Devronolu 450 SC i Top 375 CS.
Autor: Katarzyna Kaźmierczak
Bibliografia:
Czubiński T., Paradowski A., „Atlas chwastów dla praktyków”, PWR, Poznań 2014 r., s. 29
Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 254
Paradowski A., „Atlas chwastów”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r., s. 184
Tymrakiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 222
