Nostrzyk biały - opis, uprawa, wymagania i zastosowanie
Maruna bezwonna – z pozoru rumianek, a naprawdę uporczywy chwast
Zobacz także
Roślina pokrojem tak bardzo przypomina pospolity rumianek, że nazywa się ją czasami rumiankiem bezwonnym. Faktycznie, oba chwasty są bardzo podobne – jedyną różnicą między nimi jest to, że maruna nie wydziela zapachu. Co więcej, w przeciwieństwie do rumianów i rumianków, maruna bezwonna jest zwykłym chwastem – nie wykazuje żadnych wartości leczniczych.
Charakterystyka
Maruna bezwonna bywa również nazywana nadmorską, głównie dlatego, że bardzo często przypisuje się jej pochodzenie z terenów nadmorskich. Jest to jednoroczna lub wieloletnia roślina jara. Jej siewki pojawiają się wczesną wiosną i wczesną jesienią, składają się z rozety o skrętolegle ułożonych liściach. Łodyga jest wznosząca się, od mniej więcej połowy wysokości rozgałęzia się silnie, cała obsypana jest pierzastodzielnymi liśćmi o długich, cienkich, nitkowatych liściach. Łodyga i liście są bruzdkowane na spodzie – można to łatwo wyczuć dotykiem.
Najbardziej charakterystyczną częścią rośliny, a tym samym najbardziej przypominającą rumianek, są oczywiście kwiaty. Zewnętrzne kwiaty są zawsze białe, jednoząbkowe, mają języczkowaty kształt. Kwiaty wewnętrzne są rurkowate, zdecydowanie mniejsze i trudne do zauważenia gołym okiem – wszystkie przyjmują żywo żółty lub lekko pomarańczowy kolor. Kwiaty zebrane są w koszyczek o około dwucentymetrowej średnicy, który znajduje się na długiej szypułce. Maruna bezwonna kwitnie dość późno – pierwsze kwiaty pojawiają się dopiero w czerwcu (sporadycznie, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych, w maju), kwitnienie kończy się we wrześniu.
Owocem maruny bezwonnej jest 3-graniasta niełupka, która wyraźnie zwęża się ku dołowi. Jedna roślina może wydać od 5 do 10 tysięcy nasion, ale rekordziści mogą wytworzyć ich ponad 50 tysięcy. Nasiona są niezwykle wytrzymałe – zimują w ziemi przez 6-10 lat nie tracąc zdolności do zakiełkowania. Dodatkowo prawie ¼ zjedzonych przez bydło nasion przechodzi przez przewód pokarmowy bez żadnych szkód.
Występowanie
Najczęstszym siedliskiem maruny bezwonnej są wilgotne miejsca, pobliża rzek i zbiorników wodnych, a także nieco podmokłe pola uprawne. Do rozwoju potrzebuje dużego poziomu wilgotności podłoża i próchniczych, zasobnych w składniki mineralne stanowisk. Preferuje gleby gliniaste, a przede wszystkim piaszczyste. Można ją znaleźć zarówno w roślinach uprawnych, na stanowiskach zielonych, nieużytkach, odłogach, rowach i torowiskach. Nazwa jest myląca – bezwonna maruna nadmorska tak naprawdę występuje na terenie całego kraju, sporadycznie również w partiach górskich.
Szkodliwość
Jest bardzo szkodliwym chwastem. Zachwaszcza zarówno rośliny jednoroczne jak i wieloletnie. Pojawia się w zbożach, rzepaku i roślinach motylkowych – szczególnie w koniczynie. Najwięcej szkody sprawia na plantacjach nasiennych traw. Mniejszy problem stanowi w ogrodach warzywnych, ale tutaj również może pojawiać się masowo, szczególnie w burakach i roślinach strączkowych. Jej obecność na ścierniskach i odłogach jest niepożądana – bardzo szybko pobiera z gleby wodę i składniki mineralne, wyjaławiając ją. Dodatkowo staje się źródłem nasion, które są lekkie i wraz z wiatrem przenoszą się na duże odległości, roznosząc marunę bezwonną na kolejne uprawy. Oficjalny próg szkodliwości jest opracowany wyłącznie dla zbóż i szacuje się go na 3 do 10 roślin na metrze kwadratowym. Taka liczba egzemplarzy tego chwastu w uprawie wystarczy, żeby utrudnić zbiór i zagłuszyć rośliny do tego stopnia, że plon spada o około 5%.
czytaj dalej...
Komentarzy (2)
Basia
Dodano: 2015-03-12 09:46:14A czy da się odróżnić marunę od rumianku nie tylko po zapachu, a po wyglądzie? Na pewno są jakieś istotne różnice w budowie tych obu roślin, czy się mylę?
wera
Dodano: 2015-03-26 14:59:56Przede wszystkim kwiaty maruny są większe od kwiatów rumianku. Różnią się też (nieznacznie) pokrojem i liśćmi. A po przekrojeniu koszyczków kwiatowych na pół widać istotną różnicę: maruna ma środek pełen, rumianek jest w środku pusty.