Nawożenie owsa. Wyjaśniamy kluczowe zagadnienia

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

W celu uzyskania wysokiego plonu zawierającego 100 kg ziarna wraz ze słomą muszą zostać spełnione określone wymagania pokarmowe owsa. Pobieranie składników pokarmowych przez owies kształtuje się następująco: magnez w postaci tlenku magnezu (MgO) – 0,4 kg, azot (N) – 2,4 kg, potas w postaci tlenku potasu (K₂O) – 3,6 kg, wapń w postaci tlenku wapnia (CaO) – 0,7 kg i fosfor w postaci tlenku fosforu (P₂O₅) – 1,3 kg.

Fosfor i potas

W porównaniu do innych zbóż owies odznacza się największą wrażliwością na niedobór fosforu oraz potasu. Na glebach ubogich w te pierwiastki należy zastosować 70-100 kg P₂O₅ i 90-130 kg K₂O na hektar, a jeżeli na danym stanowisku był stosowany regularnie obornik to dawki te można zmniejszyć o 10-20 kg dla P₂O₅oraz 40 kg dla K₂O. Glebom bardzo zasobnym w fosfor i potas można dostarczać tych pierwiastków w ilości 10-40 kg P₂O₅/ha i 30-50 kg K₂O/ha.

Do nawożenia owsa mogą być stosowane wszystkie formy pojedynczych nawozów fosforowych i potasowych, ale bardzo dobre wyniki uzyskuje się po zastosowaniu nawozów wieloskładnikowych. Na glebach, które są ubogie w potas, takie nawozy wieloskładnikowe powinny zawierać więcej tego pierwiastka niż fosforu. W przypadku gleb lekkich o odczynie kwaśnym należy używać nawozów z dodatkiem magnezu, które stabilizuje plony.

Nawozy fosforowe należy wysiewać przed orką przedzimową (późną jesienią) – wtedy nie ulegają wymywaniu. Natomiast nawozy potasowe można stosować jesienią, ale tylko na glebach średnich i zwięzłych. W przypadku gleb lekkich potas łatwo ulega wymywaniu i najlepiej stosować go wczesną wiosną przed uprawami doprawiającymi glebę. Nawozy mieszane najlepiej dostarczać wiosną (III dekada marca – I dekada kwietnia) jeżeli uprawy rosną na glebach lekkich.

Azot

W zależności od wilgotności gleby oraz przedplonu owies różnie reaguje na azot stosowany doglebowo. Zbyt wysokie dawki tego pierwiastka mogą powodować wyleganie roślin. W przypadku suszy wykorzystanie azotu przez rośliny maleje.

Jeżeli przedplonem dla owsa były rośliny niezbożowe, które pozostawiły po sobie dobre stanowisko, to nawożenie azotowe należy stosować w ilości 50-80 kg N/ha. Taką dawkę można użyć jednorazowo przedsiewnie bądź w fazie krzewienia. W przypadku zastosowania przedplonów zbożowych, które pozostawiają po sobie słabe stanowisko, można dostarczyć do gleby w jednej dawce przedsiewnej 60-90 kg N/ha. Na glebach łatwo przepuszczalnych, w których może dochodzić do wymywania azotu należy dawkę podzielić na przedsiewną i pogłówną (faza drugiego międzywęźla lub strzelania w źdźbło).

Przy stosowaniu azotu w terminie przedsiewnym, należy wysiać go na 2-4 tygodnie przed planowanym siewem owsa, przypadającym na III dekadę marca – I dekadę kwietnia. Jeżeli dostarczenie azotu do gleby zostało podzielone na dwie dawki to pierwszy termin przypada na 1-2 tygodnie przed siewem zboża, a drugi w fazie krzewienia.

Wapń

Owies rośnie w szerokim zakresie pH wynoszącym od 5 do 7. W przypadku zastosowania wapnowania pod przedplon na glebach bardzo kwaśnych można zauważyć wyraźny wzrost plonu.

Nawozy wapniowe należy stosować w dawkach 1,5-2,5 CaO t/ha na glebach bardzo lekkich i lekkich, a na glebach ciężkich najlepiej rozsiewać je przed uprawą pożniwną (od razu po zbiorze przedplonu lub owsa) lub przed orką przedzimową późną jesienią w dawce 1,7-3,5 CaO t/ha.

czytaj dalej...