Nawożenie rzepaku – mocno wpływa na wielkość plonu

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Azot

Spośród wszystkich mikroelementów to azot charakteryzuje się działaniem najbardziej plonotwórczym. Jest składnikiem białek budulcowych i zapasowych. Rośliny potrzebują go do wytworzenia 8 liści właściwych. Jesienne przenawożenie azotem pogarsza zimnotrwałość rzepaku. Sprawia, że rośliny są wybujałe przed zimą oraz mniej odporne na choroby bakteryjne i grzybowe. Ponadto, dochodzi wówczas do zwiększenia uwodnienia tkanek. Gwarancją dobrego przezimowania są następujące cechy rośliny:

wysokość pąka wierzchołkowego: 3 cm,
długość korzenia palowego: 15- 20 cm,
faza 6-8 liści właściwych
średnica szyjki korzeniowej: 5 mm.

Jesienne nawożenie azotem musi być wyważone i umiarkowane. Maksymalna dawka przed siewem po przedplonach zbożowych nie powinna przekraczać 40 kg/ha. Trzeba pamiętać, że przyoranie słomy wymaga niewielkiej zwyżki nawożenia azotowego ze względu na jej zdolność do biologicznej sorpcji pierwiastka. Uprawiając rzepak na stanowiskach utrzymywanych w dobrej kulturze, zasobnych w składniki pokarmowe, można całkowicie zrezygnować z jesiennego nawożenia azotem.

Wraz z przyjściem wiosny wzrasta zapotrzebowanie rzepaku na azot. Pierwszą dawkę trzeba wysiać na przedwiośniu, krótko przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Kolejnej aplikacji nawozów azotowych dokonuje się w fazie rozety. Początek pąkowania rzepaku to czas na zastosowanie ostatniej, trzeciej dawki nawożenia azotowego.

Stojąc przed wyborem właściwej formy nawozu azotowego, warto zwrócić uwagę na nawozy charakteryzujące się wolnym działaniem, dodatkowo wzbogaconych magnezem. Jesienią dobrze sprawdza się roztwór saletrzano- mocznikowy (RSM). Dostarczenie roślinie trzech różnych form nawozów azotowych gwarantuje dobre wykorzystanie pierwiastka w procesach metabolicznych.

Siarka

Rzepak to roślina o wysokim zapotrzebowaniu na siarkę. Najintensywniej pobiera ją w okresie od wiosennego formowania pędów aż do pełni kwitnienia. Niedobór siarki objawia się wyblaknięciem kwiatów, opadaniem pąków kwiatowych a ostatecznie straty w plonowaniu roślin. Nadmierne nawożenie siarkę podwyższa zawartość szkodliwych glukozynolanów w nasionach. Zalecane dawki nawożenia siarką wynoszą od 40 do 80 kg S/ ha. W tabeli 2. Przedstawiono polecane formy nawozu w zależności od terminu aplikacji.

Termin aplikacji	Forma nawozu
Jesień: przedsiewnie	Superfosfat pojedynczy, siarczan potasu, kizeryt, nawozy wieloskładnikowe
Jesień: poprawa zimnotrwałości i odporności roślin na choroby grzybowe	Siarka elementarna,
Wiosna :przed ruszeniem wegetacji	Siarczan potasu, siarczan amonu
Okres krytyczny: początek elongacji łodyg- początek kwitnienia	Siedmiowodny siarczan magnezu

Tabela 2. Polecane formy nawozów siarkowych w zależności od terminu aplikacji. Źródło: Metodyka integrowanej produkcji rzepaku ozimego i jarego.

Bor

Objawy na roślinie, wskazujące na niedobór boru to: zgorzel pąka wierzchołkowego, zamieranie liści, opadanie pąków kwiatowych, kwiatów, czerwonofioletowe zabarwienie brzegów blaszek liściowych. Znaczne niedobory boru w glebie notuje się dla lat suchych, z niewielką ilością opadów podczas sezonu wegetacyjnego. Nawozem godnym polecenia jest superfosfat pojedynczy borowany. Stosując go w dawce 400-500 kg/ha, wprowadza się do gleby około 1 kg B/ha.

czytaj dalej...