Opisujemy uprawę papryki gruntowej. Koniecznie przeczytaj nasze porady!

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zmianowanie, nawożenie, uprawa roli

Papryka może być uprawiana po wszystkich roślinach z wyjątkiem papryki i ziemniaków. Uprawiana jest zazwyczaj w pierwszym roku po oborniku (30–40 t/ha). Przy uprawach na glebach bogatych w próchnicę zalecane jest jedynie nawożenie mineralne. Do zapewnienia dobrego rozwoju papryki w 1 l gleby powinno być zawarte 90–120 mg N (NO3+NH4), 60–80 mg P, 175–250 mg K, 50–70 mg Mg i 600–1200 mg Ca. Dawki nawozów mineralnych należy dobierać na podstawie analizy chemicznej gleby. Nawożenie fosforem i potasem prowadzi się wiosną przed założeniem uprawy. Dawki azotu się dzieli. Pierwszą część stosuje się wraz z fosforem i potasem, drugą po posadzeniu roślin po 3–4 tygodniach, a następnie dwa razy co 2–3 tygodnie.

Po zauważeniu niedoborów składników mineralnych w postaci czarnych plam na owocach powinno się zastosować dolistny oprysk siarczanem magnezu.

Przy nawadnianiu należy pamiętać o odpowiedniej jakości wody. Powinna zawierać jak najmniejszą ilość chlorków, ponieważ papryka wrażliwa jest na zasolenie.

Uprawa

Paprykę w Polsce uprawia się z rozsady. Nasiona wysiewa się ok. 7–8 tygodni przed wysadzeniem. Najlepszym terminem siewu jest druga dekada marca. Nasiona wysiewa się w ilości 4–5 g/m². W 1 g znajduje się ok. 100–150 nasion, z czego otrzyma się ok. 100–120 sztuk rozsady. Aby wysadzić 1 ha pola, potrzebne jest 35–50 tys. roślin.

Nasiona wysiewa się punktowo do skrzynek wypełnionych substratem torfowym lub ziemią kompostową z torfem i piaskiem w stosunku 2:1:1. Wschody następują po 7–10 dniach (zależnie od zdolności kiełkowania). Optymalna temperatura do kiełkowania powinna wynosić 22–25°C, po wzejściu roślin – 20–22°C.

Siewki pikuje się do doniczek o średnicy 8 cm wypełnionych podłożem o tym samym składzie co do wysiewu. Prawidłowa wilgotność podłoża powinna wynosić 70–75% polowej pojemności wodnej.

Rozsada powinna być krępa, dobrej jakości, wolna od patogenów, niezdrewniała i o wysokości 20–25 cm. Mogą znajdować się na roślinach nierozwinięte pąki kwiatowe. Kilka dni przed wysadzeniem rozsady do gruntu stosuje się hartowanie. Ogranicza się wtedy podlewanie. Nie powinno się wietrzyć roślin ani zbyt mocno przesuszać, aby nie doprowadzić do zmian fizjologicznych widocznych w późniejszych fazach na owocach.

Rozsadę wysadza się do gruntu najczęściej na początku czerwca w rozstawie 40–50x30–40 cm lub pasowo w 4 rzędach w odległości 30–40 cm, zostawiając piąty rząd pusty.

Zabiegi pielęgnacyjne

Najczęściej stosowanymi zabiegami są odchwaszczanie roślin, spulchnianie gleby między roślinami, dokarmianie i nawadnianie. Paprykę powinno podlewać się wodą o temperaturze 20–25°C, niższa może powodować opadanie zawiązków.

Często przy uprawie stosuje się ściółkowanie, najczęściej drobną słomą lub trocinami. Przy używaniu trocin należy pamiętać o zwiększeniu nawożenia azotem do ok. 30%. Glebę można także pokrywać czarną folią. Zabiegi te pozwalają na zahamowanie wzrostu chwastów, lepsze utrzymanie wilgotności gleby, a przede wszystkim podniesienie jej temperatury o ok. 2°C.

Paprykę można czasem przycinać za pierwszym liściem nad owocem. Warunkiem pozwalającym na ten zabieg jest obecność 8–10 zawiązanych owoców na roślinie. Przycinanie powoduje przeniesienie energii na lepsze dojrzewanie i zmniejszenie pojawiania się nowych zawiązków. Na roślinie wyrasta wtedy mniej, ale większych i lepszej jakości owoców.

Zbiór i przechowywanie

Owoce zbiera się, kiedy są dobrze wyrośnięte i zaczynają się przebarwiać. Termin zbiorów przypada na przełom lipca i sierpnia lub połowę sierpnia (zależne od odmiany i terminu wysadzenia rozsady). Owoce papryki ostrej zbiera się w pełni dojrzałości fizjologicznej, następnie suszy się i mieli na drobny proszek. Zbiór przeprowadza się ręcznie. Nieprzebarwione można przechowywać do 5 tygodni, wybarwione natomiast połowę krócej. Przechowuje się je w temperaturze 7–8°C i wilgotności ok. 90–95°C. Średni plon dochodzi do 18 t/ha.

Choroby i szkodniki

Choroby fizjologiczne: sucha zgnilizna wierzchołkowa owoców.

Choroby wirusowe, bakteryjne i grzybowe: mozaika, czarna plamistość bakteryjna, zgorzel podstawy łodyg, fuzaryjne więdnięcie, szara pleśń, zgnilizna twardzikowa, wertycylioza, alternarioza papryki, antraknoza.

Szkodniki: mszyca brzoskwiniowo-ziemniaczana, zmieniki, nicienie, wciornastek tytoniowiec, różne gatunki motyli, ogrodnica niszczylistka, ślimaki.

Do ochrony należy stosować preparaty i zalecenia podane w „Programie ochrony roślin warzywnych 2014”. Niektórym chorobom można zapobiegać, stosując staranną uprawę roślin. Także brak obecności roślin z rodziny psiankowatych w pobliżu pola uprawnego pozwala na zmniejszenie porażeń chorobowych.

Doskonałe nasiona papryki kupisz tutaj

Autor: Joanna Żołnierkiewicz

Bibliografia:

Balcerzak J., Legańska Z., „Warzywnictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2000 r., str. 167–172

Biesiada A., Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., str. 373–375

Le Page R., Meudec G., „Abc warzywnictwa krok po kroku”, Delta, Warszawa 2012 r., str. 122–124

Sikora E., „Ogród warzywny przy domu”, wyd. Hortpress, Warszawa 2011 r., str. 118

Skąpski H., Dąbrowska B., „Uprawa warzyw w polu”, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1994 r., str. 143–149

„Program ochrony roślin warzywnych 2014”, wyd. Hortpress, str. 82, 182

„ABC nawożenia warzyw”, „Tygodnik Rolniczy”, 20/2010, str. 25

„Kiedy zbierać warzywa”, „Tygodnik Rolniczy”, 25/2010, str. 26